“ျဖည္းျဖည္းေနာ္”

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမိဳ႔ကေလးမွာ ႏႈတ္ဆက္ေနက် စကားေလးေတြ၊ ေျပာေနက် စကားေလးေတြ ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီထဲက တစ္ခုကေတာ့ “ျဖည္းျဖည္းေနာ္” ဆိုတာပါ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ က သြားေတာ့မယ္ ဆိုရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္က ျပန္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ “ျဖည္းျဖည္းေနာ္” လို႔ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကပါတယ္။ ရွမ္းလိုကေတာ့ “လြိဳင္းလြိဳင္းခ” ေပါ့။ အဲ့ဒီလို ႏႈတ္ဆက္တာက ျမိဳ႔ကေလးမွာ ၾကီးျပင္းလာသူ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ ထူးဆန္းလွတယ္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ တကၠသိုလ္ေတြ တက္ေတာ့ နယ္စံု ျမိဳ႔စံုက သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာေတာ့ ထူးဆန္းလို႔ေနပါတယ္။

“ငါ့ဟာငါ ေျဖးေျဖးသြားသြား၊ ျမန္ျမန္သြားသြား နင့္အပူလား” လို႔ ေနာက္တတ္သူေတြ ေတြ႔ဖူးသလို “ေျဖးလို႔မရဘူးဆရာေရ႔၊ ျမန္ျမန္သြားမွ၊ အတန္းေနာက္က်ေနျပီ” လို႔ ျပန္ေျပာတတ္သူေတြကိုလည္း ၾကံဳဖူးရဲ႔။

တစ္ခါသားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အေဆာင္မွာ စာက်က္ေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အခန္းကို လာလည္တယ္။ သူက “ခုႏွစ္” (၇) ကို “ခြင္” လို႔ ေျပာတတ္တဲ့ အညာသား။ စာက်က္ရင္း ပ်င္းလာလို႔ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ့္ အခန္းလာလည္တာ။ စကားစမည္ေျပာျပီး အခ်ိန္နဲနဲ ၾကာေတာ့ သူက ျပန္ေတာ့မယ္ဆို ႏႈတ္ဆက္တာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ဗ်ာ။
“ျဖည္းျဖည္းေနာ္” လို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္။ ျပီးေတာ့ စာကိုပဲ ျပန္လုပ္ေနလိုက္တာ။ စာေမးပြဲကလဲ နီးေနျပီေလ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ စာထဲ အာရံဳေရာက္ေနလဲမသိဘူး။ ေဘးက ခြ်တ္ခ်ြတ္သံ ၾကားမွ ၾကည့္မိေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက မျပန္ေသးဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ေက်ာေပးျပီး စာၾကည့္စားပြဲမွာ ထိုင္ေနတာဆိုေတာ့ ျပန္သြားလား၊ မသြားဘူးလားလဲ သတိမထားမိဘူးေလ။

“ေဟ၊ ငါက မင္းျပန္သြားဘီ မွတ္တာ” ဆိုေတာ့မွ

“မင္းပဲ ျဖည္းျဖည္းဆို၊ ငါလဲ မင္း စာလုပ္ျပီးရင္ ဘာေျပာစရာရွိလဲ မသိေတာ့ ထိုင္ေစာင့္ေနတာ” တဲ့။
“ျဖည္းျဖည္းေနာ္” ဆိုတာ “ေအး” လို႔ ေျပာမွန္း ရွင္းျပမွ
“အစကတည္းကရင္း ေအး တစ္လံုးထဲ ေျပာလိုက္ရင္ ပီးေရာ” တဲ့။

အဲဒိတုန္းကရင္ “ျဖည္းျဖည္းေနာ္” ေျပာေနက် အစား “ျဖည္းျဖည္းျပန္ေနာ” လို႔ေျပာရင္ေျပာ၊ “ေအး” လို႔ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာက်င့္ ရသြားပါေတာ့တယ္။
ေပရွည္တယ္ပဲ ေျပာေျပာ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ တခါတေလ “ျဖည္းျဖည္းျပန္ေနာ” လို႔ ခုထိ ေျပာေနမိတုန္း။

ေမတၱာျဖင့္
ေရးသားသူ - မိုးကုတ္သား