အ၀ါေရာင္ ည
ေလျပည္ေတြက ရူးရူးသုတ္သုတ္နဲ႔ ကန္ေဘာင္ေလွ်ာက္လမ္းမွာ ေျပးလႊားလို႔ ေနၾကသည္။ အိမ္က ထြက္လာစမွာ အိုက္လို႔ ျဖဳတ္ထားတဲ့ အက်ၤ ီၾကယ္သီးေတြကို လည္ပင္း ပိတ္လံုသည္ထိ ဆြဲစိပစ္လိုက္ရေသးသည္။ ညၾကီးသန္းေခါင္မွာမွ အေ၀းေျပးလမ္းမၾကီးမွာ ကားေတြ မ်ားလိုက္တာ။
တေ၀ါေ၀ါႏွင့္ ျဖတ္သန္းသြားေသာ ကားမ်ားက ညသန္းေခါင္း အေ၀းေျပးလမ္းမၾကီးမွာ တစ္ေယာက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္ကို အရူးလို႔ ထင္ေကာင္းထင္ေနၾကေလမလား..။
အေ၀းေျပးကားလမ္းမၾကီး နံေဘးမွာ ျဖတ္စီးေနေသာ ျမစ္ျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္းက ကြ်န္ေတာ့္ ျမင္ကြင္းေတြထဲ အ၀ါေရာင္ေတြ သိပ္မ်ားေနတာ သတိထားမိလာသည္။
ေညာင္းညာလာေသာ ေျခလွမ္းတို႔ကို ရပ္တန္႔ အနားေပးဖို႔ လိုအပ္လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က လူေနအိမ္ေတြႏွင့္ ေ၀းေ၀းမွာ ေရာက္ေနခဲ့ျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ နင္းေလွ်ာက္ေနေသာ ျမက္ခင္းေပၚပဲ ထိုင္ခ် အနားယူရမလား စဥ္းစားရင္း တေ၀ါေ၀ါ ျဖတ္သန္းသြားေနေသာ ကားမ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ ျမင္ကြင္းကို နင္းျဖတ္ေနသလို ခံစားေနရေသာေၾကာင့္ ျမစ္ကမ္းနံေဘးကို ဆင္းကာ ထိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
တကယ္တမ္းေတာ့ ခု ကြ်န္ေတာ္ ရပ္တန္႔ေနရာ ျမက္ခင္းျပင္ႏွင့္ သစ္ပင္တန္းေတြေဘးမွာ ျမစ္ကမ္းေဘးကို ဆင္းမရေအာင္ ကာထားေသာ ခါးေလာက္ ျမင့္သည့္ သံတိုင္ေတြ ရွိသည္။
ဟိုတစ္ဘက္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လွ်င္ ဒဏ္ရိုက္ခံရမည္လား မစဥ္းစားမိေလာက္ေအာင္ပင္ ျမစ္ျပင္က ကြ်န္ေတာ့္အား ညိွဳ႕ငင္လို႔ သြားခဲ့ပါသည္။
သံတိုင္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လို ခုန္ေက်ာ္ ျဖတ္ခဲ့လိုက္သည္လည္း ကြ်န္ေတာ္ မသိ.. သံတိုင္ေဘးက ေရႏွဳတ္ေျမာင္းကို ဘယ္လို ကူးခဲ့ေလသလဲ ကြ်န္ေတာ္ မသိ။ ကြ်န္ေတာ့္ အာရံုသည္ အ၀ါေရာင္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနခဲ့သည္။ ျဖတ္သြားေသာ ကားမ်ားဆီက အလင္းတန္းမ်ား၏ အ၀ါေရာင္မ်ားကလည္း သူတို႔၏ တေ၀ါေ၀ါ အသံမ်ားကိုပါ အ၀ါေရာင္ စြန္းေပသြားေစသည္။ ေန႔ခင္းဘက္က ခရမ္းျပာေရာင္ ေတာက္ေတာက္ ရွိေနၾကေသာ စကၠဴပန္းရံုမ်ားကလည္း နီယြန္မီးေတြဆီက အ၀ါေရာင္ေတြ ကူးစက္ကာ အ၀ါေတြ စြန္းကုန္ၾကျပီ..။ ဟိုး ေ၀းေ၀း တေမ်ွာ္စာက လူေနတိုက္ခန္း ျမင့္ျမင့္မားမား ေတြကလည္း မီးေရာင္မ်ားေၾကာင့္ အ၀ါေရာင္ ျဖစ္လို႔ ေနသည္..။
ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး အ၀ါေရာင္ ဖံုးလို႔ ေနေတာ့ ျမစ္ျပင္ထဲမွာ အရိပ္လာထင္ေသာ ပံုရိပ္မ်ားကလည္း အ၀ါေရာင္ေတြ..။ ဒီေတာ့ ျမစ္ေရျပင္လည္း အ၀ါေရာင္မ်ားသာ လႊမ္းလို႔ ေန၏။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကားရေသာ ပုရစ္ေအာ္သံ၊ ၊ ဖားေအာ္သံေတြကအစ အ၀ါေရာင္ေတြ ျဖတ္ခနဲ လင္းပြင့္လာသလို ည၏ တိတ္ဆိတ္မွဳကို ထိုးခြဲေနၾကေလေတာ့သည္.။
အ၀ါေရာင္ ျမင္ကြင္းထဲ ကြ်န္ေတာ္ အဘယ္မွ် လႊင့္ေမ်ာသြားသည္လည္းမသိ..။ ေတာင့္တင္းလာေသာ ေျခသလံုးမ်ားေၾကာင့္ အသိ၀င္လာေတာ့ စကၠဴပန္းရံုနံေဘးမွာ ကြ်န္ေတာ္က မလွဳပ္မယွက္ ျငိမ္သက္ရပ္တန္႔လို႔။
စကၠဴပန္းရံုကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ျမစ္ဆိပ္ႏွင့္ နီးနီးဆီ ဆင္းသြားရမလား။
အပူေရာင္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ သတ္မွတ္ထားေသာ အ၀ါေရာင္ေတြက ခုခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ညိွဳ႕ငင္ဖမ္းစားႏိုင္ေနတာေတာ့ အေသအခ်ာ။
အ၀ါေရာင္ေတြ တလက္လက္ေျပးေနေသာ ေရျပင္မွာ ေလလိွဳင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြ ကခုန္ေနပံုက ကြ်န္ေတာ့္ကို သူတို႔ႏွင့္အတူ လာကဖို႔ ဖိတ္ေခၚေနသလား။ ကြ်န္ေတာ့္ ေျခလွမ္းတို႔ ေရွ႔လွမ္းမယ္ ျပင္ျပီးကာမွ ေက်ာရိုးတစ္ေလွ်ာက္ စိမ့္ခနဲ ျဖစ္လို႔သြားခဲ့ေသးသည္။
ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ေသာ..၊ ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမဖြယ္ အဆင္းရွိေသာ ထိုေရႊ၀ါေရာင္သန္းသည့္ ျမင္ကြင္းႏွင့္ ျမစ္ျပင္က ကြ်န္ေတာ့္လို လူေတြကို ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ခဲ့ျပီးျပီလဲ.. ကြ်န္ေတာ္ မသိႏိုင္။
ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ သံတံတိုင္းႏွင့္ ေရႏွဳတ္ေျမာင္းကို ပိုက္ဆံအကုန္ခံျပီး တမင္ ကာဆီးထားတာ မဟုတ္မွန္း ေသခ်ာလာသည္..။
သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္က တားဆီးထားေသာ စည္းတစ္ခုကို ျဖတ္သန္း ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ျပီးျပီ။
ယစ္မူးဖြယ္ အ၀ါေရာင္ညကို ကြ်န္ေတာ့္အာရံုမွာ သုတ္လိမ္းမိခဲ့ျပီ။
ေနာက္တစ္ေခါက္ ဒီေနရာ ထပ္လာလို႔ ခုလို ျပည့္စံုလွပေသာ အ၀ါေရာင္ညကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္ရႏိုင္ဖို႔ ေသခ်ာ ေမွ်ာ္လင့္ထားလို႔ မရ..။
အ၀ါေရာင္ ညျမင္ကြင္းႏွင့္ အ၀ါေရာင္ လူးလြန္႔လက္ျဖာေနေသာ လွိဳင္းၾကက္ခြပ္မ်ား..။ ေနာက္ျပီး.... ျမစ္ျပင္မွာ ၀ိုးတ၀ါးထင္ေနေသာ တိမ္တိုက္မ်ားႏွင့္ ေကာင္းကင္ၾကီးသည္လည္း အ၀ါေရာင္ သန္းေနမလား။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့မၾကည့္ရဲေတာ့။ ေသခ်ာသည္မွာ... ေကာင္းကင္ၾကီးပါ အ၀ါေရာင္ေတြ လႊမ္းေနခဲ့လွ်င္ ခန္းနားေသာ၊ ၾကီးက်ယ္ေသာ ေရႊေရာင္လႊမ္းသည့္ ညခ်မ္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေသးႏုပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ စိုးရိမ္မိေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ထူးဆန္းသည္ကေတာ့ အ၀ါေရာင္ညသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနသည့္ ျမစ္တစ္စင္းအျဖစ္ ရုတ္ျခည္း ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ျခင္းပဲ ျဖစ္သည္..။
ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ခင္းမွာ အရာရာဟာ ပံုမွန္အတိုင္း လည္ပတ္စီးဆင္းေနလိမ့္မည္ ဆိုတာကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ သတိမရႏိုင္ေတာ့..။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အ၀ါေရာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္..... အ၀ါေရာင္ည.. အ၀ါေရာင္ေလျပည္.. အ၀ါေရာင္ လိွဳင္းေတြၾကား ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ ကြ်န္ေတာ္္ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး စီးဆင္းျပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ။
ေမတၱာျဖင့္
မိုးကုတ္သား
