ဒီလမ္းဟာ အႏၱရယ္ ရွိမွန္းလည္း သိတယ္။ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ အက်ိဳးမရွိရံုမက၊ အက်ိဳးယုတ္ေစဖို႔ အေျခအေနလည္း ရွိေနတယ္ဆိုတာ အေတြ႔အႀကံဳအရ သူသိေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္လြတ္လပ္မွဳ တခ်ိဳ႕က ဒီလမ္းမွာ ရွိေနျပန္တယ္။ သူရဲေကာင္းဟာ အႏၱရယ္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္တယ္။ သူေရြးခ်ယ္တဲ့လမ္းဟာ ဆူးျပြမ္းေပမဲ့ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးျဖစ္တဲ့အတြက္ သူဟာ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳခံရတယ္။ အခုလမ္းက ေတာ့ သူရဲေကာင္းလို႔ ဂုဏ္ျပဳခံရမဲ့လမ္းလည္း မဟုတ္တာ၊ အခန္႔မသင့္ရင္ “ကိုယ္အလို႔ ဒီလမ္းကိုေရြးတာ၊ ခံေပါ့” လို႔ ေမးေငါ့ခံရႏိုင္ေသးတာ သူသိေနျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မီးလွ်ံကိုမွ တိုးဝင္ခ်င္တဲ့ ပိုးဖလံလိုမ်ိဳး သူဟာအဲဒီလမ္းကို ေရြးျခယ္ဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္တယ္။ “အို..ဒီလမ္းဟာ.. ခ်စ္ျခင္းေတြရွိပါတယ္၊ သံေယာဇဥ္ေတြေပါပါတယ္။” အဲဒီလို သူ႔ကိုယ္သူ လွည့္စားရင္း သူ့ဘာသာ၊သူ႔ကိုယ္သူ အယဥ္ေက်းဆံုးဘြဲ႔ထူးတခု ခ်ီးျမွင္႔ေပးလိုက္တယ္။ “အ႐ူး” တဲ့။ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္။
