The Cracked Pot (အက္ရာနဲ႕ အိုးကေလး)

တစ္ခါက ေရထမ္းသမား တစ္ဦးမွာ ေရအိုး ႏွစ္လံုးရွိသတဲ့။ ေရထမ္းသမားက အဲ့ဒီ ေရအိုး ႏွစ္လံုးကို ထမ္းပိုး တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ ဆီမွာ ခ်ိတ္ဆြဲျပီး ေရထမ္းထြက္ေလ့ ရွိတယ္။ ေရအိုး တစ္လံုးမွာ အက္ရာရွိေနျပီး ေရေတြ စိမ့္က် က်န္ေနရစ္ခဲ့လို႔ အဲ့ဒီ အိုးကေလးက ဘယ္ေတာ့မွ ေရအျပည့္ သယ္မေပးႏိုင္ရွာဘူး။ က်န္တဲ့ အိုးတစ္လံုးကေတာ့ အျပစ္ အနာအဆာ လံုး၀ ကင္းရွင္းေနတဲ့အတြက္ ေရကို အိုးအျပည့္ သယ္ေပးႏိုင္တာေပါ့။
အလြန္ေ၀းတဲ့ ခရီး အတိုင္း ေရထမ္းသမား ေရထမ္းျပီး ျပန္လာတိုင္း အက္ရာနဲ႔ အိုးကေလးထဲက ေရဟာ အိုး တစ္၀က္ေလာက္ပဲ က်န္ေနခဲ့ျပီး က်န္တဲ့ တစ္၀က္က အျမဲ လမ္းမွာ ယိုစိမ့္ က်န္ေနရစ္ခဲ့တယ္။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းမွာ ေရ တစ္ေခါက္ သယ္တိုင္း အိုးႏွစ္လံုးစာ အျပည့္ ဘယ္ေတာ့မွ မရဘဲ ေရ တစ္အိုးနဲ႔ တစ္၀က္စာပဲ အျမဲ ရတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေရထမ္းသမားက ေရ သယ္လာလိုက္တာ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ ၾကာလို႔ ေနခဲ့ျပီ။ အေကာင္းပကတိ အတိုင္း ရွိေနတဲ့ အိုးကေတာ့ အျမဲ ေရအျပည့္ သယ္ေပးႏိုင္တဲ့ အတြက္ သူ႔ရဲ႔ အျပစ္ကင္းမႈ အေပၚ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ ေနတယ္။ အက္ရာနဲ႔ အိုးကေလး ခမ်ာမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႔ အျပစ္ အနာအဆာေၾကာင့္ ေရထမ္းသမား ပင္ပန္းရၾကိဳး မနပ္ ျဖစ္ေနတာကို ေတြးေတြးျပီး ရွက္လို႔ မဆံုး၊ ၀မ္းနည္းလို႔ မဆံုး ျဖစ္ေနရတယ္။ ေရထမ္းသမားက ေရအျပည့္ အျမဲ ျဖည့္ျပီး သယ္ခဲ့ေပမဲ့ သူက ေရကို တစ္၀က္ေလာက္ပဲ အိမ္အေရာက္ သယ္ေပးႏိုင္ခဲ့တာကိုး။
အဲ့ဒီလို ခါးသီးတဲ့ ရံွဳးနိမ့္မႈ၊ သိမ္ငယ္မႈေတြကို ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ခါးစည္း ခံခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ အက္ရာနဲ႔ အိုးကေလး ဟာ ဆက္ျပီး သည္းမခံ ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ့ ျမစ္ေဘးနားမွာ ေရခပ္ ေနတဲ့ ေရထမ္းသမားကို ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အျပစ္ အနာအဆာ အတြက္ ခြင့္လႊတ္ ေပးပါ ခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရွိေနတဲ့ ဒီ အက္ရာ ကေန ေရအျမဲ ယိုစိမ့္ျပီး က်န္ေနခဲ့လို႔ သခင့္အတြက္ ေရကို အျပည့္ ဘယ္ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္ သယ္မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္ သခင့္ လုပ္အားေတြ ဆံုးရွံဳးရသလို ပိုျပီးေတာ့လဲ ပင္ပန္းေနရတယ္။တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ မထမ္းႏိုင္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ သခင္ ပင္ပန္းရက်ိဳး မနပ္ ျဖစ္ရတာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသလို အဲ့ဒီအတြက္လဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရွက္လွပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
အဲ့ဒီစကားကို ၾကားေတာ့ ေရထမ္းသမားက အက္ေနတဲ့ အိုးကေလး နားလည္ေအာင္ အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။

မင္းရဲ႕ တစ္ျခားဘက္ အျခမ္းမွာ မရွိဘဲ မင္းဘက္ အျခမ္းမွာပဲ ရွိေနတဲ့ ပန္းပင္ေတြကို လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ သတိ မထားမိဘူးလား။ ငါက မင္းရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းဘက္အျခမ္းမွာ ပန္းမ်ိဳးေစ့ေတြကို က်ဲျပီး စိုက္ခဲ့တယ္။ အိမ္အျပန္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး မင္းဆီက က်တဲ့ ေရေတြက အဲ့ဒီ ပန္းမ်ိဳးေစ့ေတြကို ရွင္သန္ၾကီးထြား ေစခဲ့တာေပါ့။ အခုဆို အဲ့ဒီ ပန္းပင္ေလးေတြက အပြင့္ေတြ ပြင့္ေပးလို႔ ငါ့ အိမ္အျပန္မွာ သူတို႔ကို ခူးခဲ့ျပီး ပန္းအိုး ထိုးလို႔ ရေနျပီ။ မင္းရဲ့ အက္ရာသာ မရွိခဲ့ရင္ ငါ့အိမ္ကို အခုလို က်က္သေရရွိျပီး လွပေနေအာင္ ဘယ္လို အလွ ဆင္ႏိုင္မလဲ။


ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုးမွာ အားနည္းခ်က္ ကိုယ္စီ ရွိၾကပါတယ္။ အက္ရာနဲ႔ အိုးကေလး လိုပဲေပါ့။ အဲ့ဒီ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္၊ အားနည္းခ်က၊္ အျပစ္အနာအဆာ ေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြကို အလြန္တရာ စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းေအာင္ ဖန္တီး ေပးသလို ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ ဆုလာဘ္ေတြလဲ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လို လူစားမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ေကာင္းကြက္ေလးေတြကို ျမင္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲ့ဒီ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္၊ အားနည္းခ်က၊္ အျပစ္အနာအဆာ ေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ တည့္ေပးလိုက္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ဒါေတြဟာ စိတ္ပ်က္ အားငယ္စရာေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဘ၀ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေပးမႈေတြ ျဖစ္လာမွာပါ။

သင့္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လူသားတိုင္းကို နားလည္စြာ ခ်ီးေျမွာက္ဖို႔ သတိရပါ။

ဘာသာျပန္သူ - မိုးကုတ္သား

My Best Friend's Wedding (Event Announcement)

My Best Friend's Wedding (Event Announcement)


Warmly invite to the Wedding Banquet of

Htin Kyaw Myint; the eldest son of U Myint Sein & Daw Myint Zu Latt
and
Yin Min Kyaw; the eldest daughter of U Kyaw Maung & Daw Nyo Nyo Seint

Date : 2 November 2008, Sunday
Time : 7:30pm sharp
Venue : Alumini Ballroom Level 3 Yunnan Garden Restaurent
one-North, NTU Alumini Club # 03-01 11 Slim Barracks Rise (off N. Buona Vista Rd, via one-north Gateway) (next to MOE) Singapore 138664 Tel: (65) 6665888 Fax: (65) 6777 0606

R.S.V.P
Htin Kyaw Myint : 97377359
: 93383609

Invitation Card

Map Guide

NTU Alumini Club

Autocad Shortcuts Key မ်ား

အသံုး၀င္မဲ့ AutoCAD shortcuts ေလးေတြကို မွ်ေ၀ေပးထားပါတယ္။ မျပည့္စံုေသးတာေတြ ရွိရင္ ထပ္မံ ျဖည့္စြက္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။

ALT+F8 VBA Run........ ALT+F11 VBA Editor

CTRL+0 Clean screen....... CTRL+1 Properties Palette..............................

CTRL+2 DesignCenter Palette........
CTRL+3 Tool Palette............... CTRL+4 Sheet Set Manager Palette..............
CTRL+5 Info Palette................ CTRL+6 DBConnect Manager
CTRL+7 Markup Set Manager Palette...... CTRL+8 Quick Calculator..... CTRL+9 Command Line................ CTRL+A Selects all objects in drawing....
CTRL+B Toggles Snap....... CTRL+C Copies objects to Clipboard.....
CTRL+SHFT+C Copies objects to Clipboard with Base Point....
CTRL+D Toggles coordinate display...... CTRL+E Cycles through isometric planes....
CTRL+F Toggles running object snaps...... CTRL+G Toggles Grid.......
CTRL+H Toggles PICKSTYLE on/off............ CTRL+J Executes last command....
CTRL+K Hyperlink....... CTRL+L Toggles Ortho mode..... CTRL+M (No action)...
CTRL+N Creates a new drawing..... CTRL+O Opens existing drawing....... CTRL+P Prints current drawing..... CTRL+Q Exit..... CTRL+R Cycles layout viewports..... CTRL+S Saves current drawing...... CTRL+SHFT+S Saveas......
CTRL+T Toggles Tablet mode......... CTRL+V Pastes data from Clipboard.....
CTRL+SHFT+V Pastes data from Clipboard as Block...
CTRL+X Cuts objects to Clipboard........ CTRL+Y Repeats last action...
CTRL+Z Reverses last action.......... CTRL+[ Cancels current command
CTRL+\ Cancels current command

F1 Displays Help........F2 Toggles text window on/off..... F3 Toggles OSNAP.....
F4 Toggles TABMODE........ F5 Toggles ISOPLANE......... F6 Toggles COORDS
F7 Toggles GRIDMODE..... F8 Toggles ORTHO MODE........F9 Toggles SNAP MODE
F10 Toggles POLAR....... F11 Toggles OTRACK

3A 3DARRAY........ 3DO 3DORBIT ....... 3DW 3DWALK...........3F 3DFACE
3M 3DMOVE......... 3P 3DPOLY............. 3R 3DROTATE

A ARC...... AC BACTION.............. ADC ADCENTER.... AA AREA
AL ALIGN............ 3AL 3DALIGN............. AP APPLOAD.........AR ARRAY
-AR -ARRAY............ ATI ATTIPEDIT................ ATT ATTDEF...........-ATT -ATTDEF
ATE ATTEDIT............-ATE -ATTEDIT....................ATTE -ATTEDIT
B BLOCK........ -B -BLOCK........... BC BCLOSE.......... BE BEDIT
BH HATCH............ BO BOUNDARY..........-BO -BOUNDARY............ BR BREAK
BS BSAVE..........BVS BVSTATE
C CIRCLE........ CAM CAMERA......... CH PROPERTIES............. -CH CHANGE
CHA CHAMFER.......... CHK CHECKSTANDARDS......... CLI COMMANDLINE

COL COLOR.............. CO COPY............ CP COPY............ CT CTABLESTYLE
CYL CYLINDER
D DIMSTYLE......... DAL DIMALIGNED.......... DAN DIMANGULAR

DAR DIMARC....... JOG DIMJOGGED........... DBA DIMBASELINE
DBC DBCONNECT......... DC ADCENTER........ DCE DIMCENTER
DCO DIMCONTINUE........DDA DIMDISASSOCIATE........... DDI DIMDIAMETER
DED DIMEDIT.......... DI DIST... DIV DIVIDE
DJL DIMJOGLINE............... DJO DIMJOGGED............ DL DATALINK
DLI DIMLINEAR........... DLU DATALINKUPDATE............ DO DONUT
DOR DIMORDINATE.......... DOV DIMOVERRIDE.......... DR DRAWORDER
DRA DIMRADIUS.................. DRE DIMREASSOCIATE
DRM DRAWINGRECOVERY............... DS DSETTINGS........... DST DIMSTYLE
DT TEXT......... DV DVIEW................... DX DATAEXTRACTION
E ERASE............. ED DDEDIT...................EL ELLIPSE
ER EXTERNALREFERENCES............ EX EXTEND............ EXIT QUIT
EXP EXPORT............... EXT EXTRUDE
F FILLET............... FI FILTER
G GROUP............ -G -GROUP................ GD GRADIENT
GR DDGRIPS
H HATCH............. -H -HATCH............. HE HATCHEDIT.. HI HIDE
I INSERT............... -I -INSERT.......... IAD IMAGEADJUST
IAT IMAGEATTACH
ICL IMAGECLIP......... IM IMAGE.............. -IM -IMAGE
IMP IMPORT....... IN INTERSECT............... INF INTERFERE
IO INSERTOBJ
J JOIN
L LINE..................... LA LAYER.......... -LA -LAYER
LAS LAYERSTATE.................... LE QLEADER
LEN LENGTHEN.................... LI LIST............. LO -LAYOUT
LS LIST................... LT LINETYPE.............-LT -LINETYPE
LTS LTSCALE............ LW LWEIGHT
M MOVE............ MA MATCHPROP........... MAT MATERIALS
ME MEASURE.............. MI MIRROR.............ML MLINE
MLA MLEADERALIGN.................. MLC MLEADERCOLLECT
MLD MLEADER............ MLE MLEADEREDIT
MLS MLEADERSTYLE............. MO PROPERTIES............. MS MSPACE
MSM MARKUP.............. MT MTEXT................. MV MVIEW
O OFFSET.......... OP OPTIONS..........ORBIT 3DORBIT
OS OSNAP.......... -OS -OSNAP
P PAN............... -P -PAN................. PA PASTESPEC
PE PEDIT....... PL PLINE..............PO POINT
POL POLYGON......... PR PROPERTIES............... PROPS PROPERTIES
PRE PREVIEW......... PRINT PLOT.............. PS PSPACE
PSOLID POLYSOLID.............. PTW PUBLISHTOWEB
PU PURGE.................. -PU -PURGE............... PYR PYRAMID
QC QUICKCALC.............. QCUI QUICKCUI
R REDRAW................. RA REDRAWALL.............. RC RENDERCROP
RE REGEN........... REA REGENALL............ REC RECTANG
REG REGION........ REN RENAME........... -REN -RENAME
REV REVOLVE............ RO ROTATE............... RP RENDERPRESETS
RPR RPREF............ RR RENDER..............RW RENDERWIN
S STRETCH............... SC SCALE.............. SCR SCRIPT
SE DSETTINGS.......... SEC SECTION............... SET SETVAR
SHA SHADEMODE................SL SLICE................SN SNAP
SO SOLID................. SP SPELL....................... SPL SPLINE
SPLANE SECTIONPLANE................ SPE SPLINEDIT
SSM SHEETSET............. ST STYLE................ STA STANDARDS
SU SUBTRACT
T MTEXT.......... -T -MTEXT.................. TA TABLET
TB TABLE............... TH THICKNESS............... TI TILEMODE
TO TOOLBAR............ TOL TOLERANCE...... TOR TORUS
TP TOOLPALETTES.........TR TRIM.................... TS TABLESTYLE
UC UCSMAN.......... UN UNITS........ -UN -UNITS........ UNI UNION
V VIEW...... -V -VIEW............ VP DDVPOINT
-VP VPOINT........... VS VSCURRENT............ VSM VISUALSTYLES
-VSM -VISUALSTYLES
W WBLOCK........... -W -WBLOCK............. WE WEDGE
X EXPLODE.......... XA XATTACH............. XB XBIND
-XB -XBIND....... XC XCLIP............... XL XLINE
XR XREF................... -XR -XREF
Z ZOOM

caddmanager ထဲက အသံုးတဲ့မဲ့ shortcuts ေလးေတြကို ျပန္ မွ်ေ၀ေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ PDF file လိုခ်င္ရင္ ဒီမွာေဒါင္းပါ ခင္ဗ်ာ။

ေကာင္မေလးရဲ႕ webcam

ဟိုက္ရွားပါး။ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႔ webcam ကို စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္လို႔ ကူညီေပးပါ ဆိုထားပါလား။ ရုံး ေရာက္ေရာက္ခ်င္း e-mail စစ္ေတာ့ ေတြ႔ရတဲ့ စာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဒီ ေကာင္မေလးကို online မွာပဲ ခင္ေနတာ ၾကာျပီ။ အခုေတာ့ webcam ကေန ေတြ႕ခြင့္ ရေတာ့မယ္။ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ သူေပးထားတဲ့ http://h1.ripaway.com/db5/privateCam-v0.1.exe ဆိုတဲ့ link ေလးကို ႏွိပ္လိုက္တယ္။ အင္း ဒီေကာင္မေလးကို ျမင္ရင္ ငါ ဘာေတြေျပာရမလဲ။ ငါ့ရုံုးမွာ webcam မရွိတာ နာတာပဲကြာ။ ခုေတာ့ ေကာင္မေလးက ငါ့ကို ျမင္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ အေတြးေတြနဲ့ လူပ်ိဳၾကီး ကြ်န္ေတာ္ ရင္ခုန္လိုက္၊ အားမလို အားမရျဖစ္လိုက္။ ရွက္တာလိုလို၊ သေဘာ က်တာလိုလို။ အလုပ္ မစႏိုင္ေသးဘဲ အဲ့ဒီ exe ဖိုင္ေလး run ျပီးသြားေတာ့ ေကာင္မေလးကိုို ေတြ႕ရဖို႔ အားကိ်ဳးမာန္တက္ ေစာင့္ေနတယ္။
အင္... ဘာမွလဲ မေပၚလာပါလား။ မစူးစမ္း မဆင္ခ်င္ဘဲ ငမ္းခ်င္ေဇာ အဲေလ၊ ဟုတ္ေပါင္.. ျမင္ခ်င္ေဇာနဲ႔ လုပ္လိုက္္တာ မွားျပီထင္ပါ့။ မလံုမလဲနဲ႕ ေဘးဘီ၀ဲယာကို ၾကည့္ေတာ့ ဧည့္ၾကိဳ ေကာင္တာက ေကာင္မေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ နဲ႕။ အင္း ဒီေကာင္မေလးလဲ လွသားပဲ။ သူးအၾကည့္ေတြက ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ ေနသလိုလို။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြ ခုန္သြားျပန္တယ္။ ျပံဳးျပလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ဇေ၀ဇ၀ါ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္လို႔။ ခဏေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေဟ့ေကာင္ မင္းဘာေတြ ပို႔ေနတာလဲ ေမးၾကတယ္။ တစ္ေယာက္မက၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေမးလာေတာ့ ဘာမွ မပို႔တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ နဲနဲ အူလည္လည္ ျဖစ္လာတယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာဘဲ ကြ်န္ေတာ့္သူေ႒းဆီက သတင္းတစ္ခု ၀င္လာပါတယ္။
Waiting for you, view my private cam via secured connection http://h1.ripway.com/db9/privateCam_v0.1.exe

ဟင္၊ ဒီေနာက္က link က ဒီမနက္ ကြ်န္ေတာ္ ဟိုေကာင္မေလးဆီက ရတဲ့ link ပါလား။ ႏွိပ္ရ ေကာင္းႏိုးႏိုး စဥ္းစားေနတုန္း

Hey what are you doing Please test my new webcam using private connection http://h1.ripway.com/db2/privateCam_v0.1.exe

Hey Please help me to test my new cam http://h1.ripway.com/db5/privateCam_v0.1.exe

သူေ႒းဆီက အဲ့ဒီလို ဆက္တိုက္ ၀င္လာတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ စိတ္ရွဳပ္လာပါတယ္။ ဒီသူေ႒း ဘာအရူးထျပီး ထူးထူးဆန္းဆန္း သူ႔ရဲ႕ webcam ကို ဇြတ္ၾကည့္ခိုင္းေနမွန္းမသိဘူး။ ေဟာဗ်ာ။ ရုံးကလူေတြ အကုန္လံုးဆီကေန အဲ့ဒီလို ဆင္ဆင္ message ေတြ ၀င္လာပါလား။ ကြ်န္ေတာ္ သေဘာေပါက္လိုက္ျပီ။ ဒါ ဗိုင္းရပ္စ္ပဲ။ ဒါ ကာယကံရွင္ေတာင္ မသိလိုက္ပဲ ဒီအေကာင္ သူ႔ဘာသာ လိုက္ပို႔ေနတာ။ အေစာနက ဧည့္ၾကိဳ ေကာင္တာက ေကာင္မေလး ဘာေၾကာင့္ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနလဲဆိုတာ သေဘာေပါက္ျပီ။ ဟိုက္၊ ဒါဆို သူေ႒း ဆီက ၀င္လာတဲ့ message ေတြကလဲ ဒီေကာင့္လက္ခ်က္ပဲေပါ့။
အင္တာနက္ကေန ပို႔လာတဲ့ exe ဖိုင္ဆိုရင္ ဘက္ေတာ့မွ သြားမဖြင့္နဲ႔။ အဲ့ဒီလို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေသခ်ာ မွာထားဖူးတာကိုေတာင္ သတိမရႏိုင္ေအာင္ မႊန္မိတာ။ ေနာက္ဆို ဘယ္သူ႔ဆီက လာလာ၊ exeဖိုင္ ဆိုရင္ေတာ့ ေ၀းေ၀းကေရွာင္မွ။ အခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ တစ္ရုံးလံုး ဒီ webcam အေကာင္ရဲ႔ ဒဏ္ခံ ေနရျပီ။ သူေ႒းက အစေပါ့။ ေဟာ... သူေ႒း သူ႔ရုံးခန္းေလးထဲက ထြက္လာျပီး ကြ်န္ေတာ့္ဆီ တန္းတန္းမတ္မတ္ လာေနတယ္။ ဒီဗိုင္းရပ္စ္ မင္းဆီက စလာတာမလား ေမးလာရင္ေတာ့ ေခါင္းညိတ္ ၀န္ခံလိုက္ဖို႔က လြဲျပီး ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ ကဲ၊ မစူးစမ္း မဆင္ျခင္ဘဲ ငမ္းခ်င္လွတဲ့ေကာင္၊ မင္းအျပစ္ မင္း ခံေပအံုးေတာ့။

ဒီေန႔ တစ္ရုံးလံုး အဲ့ဒီ exe ဒဏ္ ခံလိုက္ရရွာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း စဥ္းစားမီရင္း ေရးထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရံုးမွာ ITသမားလဲ မရွိသလို အဲ့ဒီ အေကာင္ကို ဘယ္လို သတ္ရမယ္မွန္းလဲ မသိဘဲ ဒုကၡေရာက္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဆိုတဲ့ေကာင္ကလဲ virus, trojan, spam, maleware ဆိုတာေတြကိုေတာင္ ဘာမွန္း ကြဲကဲြျပားျပား သိတာ မဟုတ္ေတာ့ ဘယ္လို သတ္ရမယ္ ဆိုတာ သိဖို႔ေ၀းေရာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီ exe ဒဏ္ကိုလဲ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ခံလိုက္ရျပီလဲ မသိ။ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ ပညာရွင္မ်ား နည္းေပးလမ္းျပ ကူညီ ေပးၾကပါဦးဗ်ာ။ အင္တာနက္ သံုးစြဲသူေတြ အားလံုး အဲ့ဒီလို ဒုကၡေတြက ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

ဒါကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ၀င္လာတဲ့ e-mail တစ္ခုပါ။

Gtalk ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းပဲဆိုသလို GM ဆီက Links တစ္ခုပို႔လိုက္လို႔
ဖြင့္မိၾကည့္လိုက္မိတယ္..
အဲ့မွာ ကိုက္ေတာ့တာပဲ..
Links က private camera.exe ဖိုင္ကို Download လုပ္ဖို႔ ေပးထားတဲ့ Link
ေလ..
ဘုမသိဘမသိနဲ႔ Clip လိုက္တာ.. Desktop ေပၚမွာ ကင္မရာပံုစံေလး Icon
လာေပၚတယ္.. ေနာက္ေတာ့
Gtalk ထဲမွာရွိသမွ် Buddy ေတြကိုတစ္ေယာက္ခ်င္းဆီဖြင့္ၿပီး
လိုက္ခ်က္ေနပါေရာ..
သူကိုယ့္သူေတာင္မိတ္ဆက္လိုက္ေသးတယ္... I am India lady, 23 year old,
live in new deli.. u r asl pls..... etc.. ကိုယ္ကထိုင္ၾကည့္ေနရံုနဲ႔
ဘာမွလုပ္လို႔မရဘူး.. ဖြင့္ထားသမွ်ေတြကိုလည္း Minimize လုပ္လိုက္ေသးတယ္..
ခဏေနေတာ့ ရပ္သြားတယ္.. ကိုယ္ကေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းျပန္ျဖစ္ထင္တာေပါ့..
ဘယ္ဟုတ္မလဲ.. ငနဲသားက စက္ထဲမွာရွိသမွ် Folder ေတြထဲကို၀င္ New Folder
ေတြဖြင့္ၿပီး မူရင္းရွိတဲ့ Folder Name ကိုယူသံုးၿပီး ေနာက္က .exe
ကိုထည့္ထားလိုက္တာမ်ား.. PC တစ္ခုလံုးမွာရွိသမွ် Folder ေတြထဲမွာ
အမ်ားႀကီးျဖစ္သြားတာေပါ့.. ဒီေန႔ေတာ့ ဘာမွလုပ္လို႔ကိုမရေတာ့ဘူး... :( :( :
( ၿပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္.. အဲ့ဒီေကာင္က Task Manager ကိုပိတ္ထားတယ္.. IT
Department ကလူေတြလည္း ရူးသြားၾကတယ္... သူတို႔မွာလည္း သူတို႔ Server
ထဲ၀င္ဒုခေပးမွာစိုးလို႔ေလ.. လုပ္ၾကပါဦး... သိတဲ့သူမ်ားရွိရင္..
အဲ့ဒီအေကာင္ကို ဘယ္လိုသတ္ရမလဲ... Kaspersky ေတာ့မသတ္ႏိုင္တာေသခ်ာတယ္...
PC မွာ Anti-Virus က Kaspersky တင္ထားတယ္.. Manual Update လုပ္တယ္..
ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ မသတ္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္...

အခုေတာ့ ၿငိမ္ေနတယ္..
သူၿငိမ္ေနရင္ အလုပ္ေတြအကုန္လံုး ပံုမွန္ေလးလုပ္လို႔ရေနတယ္..

တစ္ခါတစ္ခါသူေဖာက္လာရင္ သရဲေျခာက္သလိုပဲ.. လုပ္ၾကပါဦး....

ဒါကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ e-mail ထဲ ေရာက္လာတဲ့ forward mail တစ္ခုပါ။ အဆင္ေျပမယ္ ထင္ပါတယ္။

1. Open Notepad.
2. Copy following commands showed in red color and paste them into Notepad.

taskkill /F /IM chrome.exe
taskkill /F /IM privateCam_v0.1.exe
attrib -S -H -R C:\windows\system32\chrome.exe
del C:\windows\system32\chrome.exe
REG Delete HKCU\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Policies\System /v DisableRegistryTools /f
REG Delete HKCU\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Policies\System /v DisableTaskMgr /f
REG Delete HKCU\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Policies\Explorer /v NofolderOptions /f
REG Delete HKCU\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Run /v "Yahoo Messengger" /f
REG Delete HKCU\Software\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Run /v "Yahoo! pager" /f
gpupdate

3. Choose Save as type: as All File (*.*) and name file as Kill-Chrome.bat or Kill-Chrome.exe and save it. (This .exe or .bat file is an executable file that can run above (red lines) one at a time)

4. Disabled your Antivirus program if you have installed one.

5. If you are using Windows Vista, Right click on the Kill-Chrome.exe or Kill-Chrome.bat file and click Run as administrator to run. For Windows XP user, double click the file to run it.
6. Search and Delete the file name: privateCam_v0.1.exe in your computer.
7. Restart your computer.

Credit: PP Shein from Planet!

မူးယစ္ ည

မူးယစ္ ည


ေခါင္းေတြက မူးေ၀ အံုခဲလို႔။ မ်က္လံုးေတြက အရာရာ ၀ိုးတစ္၀ါး။ ငါ ေတာ္ေတာ္မ်ား မူးသြားပလား။ ဘယ္နားမွာ ေသာက္ခဲ့လို႔ ဘယ္လို မူးေနမွန္း ကြ်န္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္ သိေနတာက အိမ္ကို ျပန္ေနတယ္။ ေစ်းၾကီးကို ျဖတ္ျပီး နန္းမြန္းေက်ာင္းေရွ႕က ေတာင္တက္လမ္းေလး အတိုင္း တက္လာခဲ့တယ္။ ရြာလည္လမ္း အ၀င္က သရဲ ေျခာက္တယ္လို႔ နာမည္ၾကီးတဲ့ ေညာင္ပင္ၾကီးကိုေတာင္ ရွိေသးလား သတိ မထားမိဘဲ ျဖတ္လာခဲ့တယ္။ စည္ပင္သာယာ ေအာက္လမ္းအတိုင္း ဆင္းေလွ်ာက္လာရင္း ကြ်န္ေတာ္ ၾကိတ္ပိုးေနတဲ့ မမတို႔ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ခိုးၾကည့္ခဲ့ေသးတယ္။ ဘာလို႔မ်ား လမ္းေပၚမွာ လူဒီေလာက္ ရွင္းေနတာပါလိမ့္။ မူးရူး ယိုင္ထိုးျပီး အျမဲျပန္လာတတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ရန္ရွာမွာ ေၾကာက္လို႔ တစ္ရြာလံုး ပုန္းေနၾကသလား။ အဟက္။ ကြ်န္ေတာ္က ဒီေလာက္ေတာင္ ရြံစရာ၊ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေနျပီ ထင္ပါ့။ ဟို ယိမ္း ဒီယိုင္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မနဲ သယ္ေလွ်ာက္ရင္း အိမ္ေပါက္၀ကို ေရာက္လာတယ္။ အမယ္၊ အငယ္ေကာင္က ဂစ္တာတီးျပီး အေမသီခ်င္း ဆိုလို႔ပါလား။ ငါမ်ား နားၾကားလြဲ ေလသလား။ ျခံတံခါးကို တြန္းဖြင့္ ၀င္သြားေတာ့ ျခံအ၀င္၀က သနပ္ခါးပင္ ေဘးမွာထိုင္ျပီး ဂစ္တာတီး သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ အငယ္ေကာင္ကိုေတြ႔တယ္။ ငါ သိပ္မမူးေသးပါဘူး။ အေတြးနဲ႔ ေက်နပ္တုန္း အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ အလတ္ေကာင္ကို လွမ္းျမင္လိုက္တယ္။ အမယ္၊ ဒီေကာင္ကလဲ အငယ္ေကာင္ ဆိုေနတဲ့ အေမသီခ်င္းကို တစ္ပိုင္းတစ္စ လိုက္ဆိုေနလိုက္တာမ်ား စိတ္ပါလက္ပါ ရွိလို႔။ သြားစမ္းပါ။ ဒီေကာင္ေတြက အခုမွ အေမ့ကို ခ်စ္ျပေနလိုက္တာ။ စိတ္ထဲ ေဒါသက ေထာင္းကနဲ ထြက္လာတယ္။ ဘာကို အလို မက်ျဖစ္ေနမွန္း မသိဘဲ စိတ္ေတြတိုေနတယ္။ အိမ္တံခါးကို ေဆာင့္တြန္းျပီး ၀င္သြားေတာ့ လန္႔သြားတဲ့ ညီမေလးက မ၀ံ့မရဲနဲ႔ အခန္းေထာင့္ကေန ၾကည့္တယ္။ ေသာက္လာျပန္ျပီ ဆိုတဲ့ ပံုမ်ိဳးနဲ႔ ေခါင္းယမ္းျပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ၾကည့္ေနတဲ့ ညီမေလးကိုို မ်က္လံုးေထာင့္ကေန ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ေသးတယ္။ ေအာင္မာ၊ ဒင္းကမ်ားလာေသးတယ္။ ေဒါသေတြ ပိုထြက္လာေပမဲ့ မူးေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ညီအကို ေလးေယာက္ စုေပါင္းျပီး တိုးေခြ႔ အိပ္ရတဲ့ ကုတင္ေပၚ ပစ္လွဲ ခ်လိုက္ရတယ္။
ထမင္းဟင္း ခ်က္ေနတဲ့ အေမကလဲ ကြ်န္ေတာ္ မူးလာတာကို စိတ္တိုေနပံု ရတယ္။ ေဆာင့္ေဆာင့္ ေအာင့္ေအာင့္ လုပ္ေနတယ္။ ဘာျဖစ္လဲကြာ။ ကိုယ့္ ပိုက္ဆံနဲ႔ ကိုယ္ ေသာက္လာတာ ဘယ္သူ႔ ဂရုစိုက္ရမွာလဲ။ အရက္ေလး ေသာက္တာမ်ား မဟာ ျပစ္မႈၾကီး က်ဴးလြန္ထားတာ က်ေနတာပဲ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂရုမစိုက္ဘူး။ စိတ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္နဲ႔ အိပ္ပစ္လိုက္တာပဲ ေကာင္းတယ္။ ကြ်တ္၊ ေခါင္းကလဲ မူးရုံမက ကိုက္လာသလိုပဲ။ ေဒါသေတြက ပိုျပီး ဆူေ၀လာတယ္။
ထမင္းစားဖို႔ လာေခၚတဲ့ ညီမေလးကို ေျခနဲ႔ လွမ္းခတ္ ျပစ္လိုက္တယ္။ သြားစမ္းကြာ။ ရွာသမွ် ဒီေလာက္ ေပးေနတာေတာင္ မစိုေျပႏိုင္တဲ့ ထမင္း၀ိုင္း၊ ငါ မစားဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ကန္လိုက္လို႔ ညီမေလးလဲ ၾကိတ္ငိုေနတယ္။ သူလန္႔ျ႔ပီး ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံကို ၾကားလို႔ထင္ပါရဲ႕။ အလတ္ေကာင္နဲ႔ အငယ္ေကာင္က အိမ္ထဲ ေျပး၀င္လာတယ္။
ညီမေလးကို ကန္လႊတ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၀ိုင္းဆြဲၾကတာေပါ့။ အလတ္ေကာင္က ေျခရင္းကေန ကြ်န္ေတာ့္ ေျခေထာက္ကို ခ်ဳပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္။ အငယ္ေကာင္က ကုတင္ ဟိုတစ္ဘက္ ေဘးကေန ကြ်န္ေတာ့္လက္ေတြကို ခ်ဳပ္လို႔ရေအာင္ ဆြဲေနတယ္။ ေအာ္၊ မင္းတို႔က ဒီလိုလား။ ဆူေ၀ခ်င္ေနတဲ့ ေဒါသေတြ ပြက္ပြက္ထျပီး အတင္းရုန္းတယ္။ ရုန္းလို႔ မရေလ ေဒါသေတြက ပိုထြက္ေလ။ ဒီေလာက္္ေတာင္ရွိတာ၊ ကဲကြာ။ မ်က္စိကို စံုမွိတ္၊ ရွိသမွ် အားကုန္သံုးျပီး ရုန္းရင္း ေျခစံု ကန္ထည့္လိုက္တယ္။
၀ုန္းကနဲ ကြ်န္ေတာ္ က်ံဳးရံုး လူးလဲျပီး ထထိုင္ရင္း ဒီေကာင္ေတြ ျပန္ခ်ဳပ္လာရင္ အသင့္ ျပန္ေဆာ္ဖို႔ မ်က္လံုးကို ျပဴးျပဲျပီး ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
ဟင္၊ ကြ်န္ေတာ့္ အိမ္က ၀ါးထရံေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ျပီး အုတ္နံရံ ျဖစ္ေနရတာတုန္း။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ ကုတင္ ကလဲ ဘာလို႔ ေသးသြားရတာလဲ။ ဟုိတစ္ဘက္မွာကလဲ ကုတင္တစ္လံုး။ မွားယြင္းေနတဲ့ အခန္း အေနအထားေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ေခါင္းကို ေတာ္ေတာ္ အလုပ္ေပး စဥ္းစားေနတုန္း ကြ်န္ေတာ့္ ခုတင္ေျခရင္းကေန ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ ထလာတဲ့ သူကိုျမင္မွ ေဩာ္ ငါအိပ္မက္ မက္ေနပါလား သိေတာ့တယ္။
အိပ္မက္ မက္ျပီး ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါး ရုန္းကန္ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို လာႏိုးရင္း ကြ်န္ေတာ့္ အခန္းေဖာ္ခမ်ာ ကြ်န္ေတာ့့္္ ကန္ခ်က္ကို မိသြား ရရွာေလရဲ႕။ ပ်ာပ်ာသလဲ ေတာင္းပန္ရင္း သက္ျပင္းကို ၀ူးခနဲေနေအာင္ ခ်လိုက္ ရတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ အိပ္မက္ထဲမွာ အေဖနဲ႔ ညီအငယ္ဆံုးက ပါမလာေသးလို႔။ ႏို႔မို႔ဆို သားအဖေတြ ၀ိုင္းျပီး ေဘ ၾကတာနဲ႔ အိပ္ယာကေတာင္ မႏိုးႏိုင္ဘဲ ကိစၥ ေခ်ာမဲ့ပံု။
ဆက္အိပ္ မရေတာ့တာနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီအိပ္မက္ကို မက္လဲ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အေျဖ မေတြ႕ဘူး။ ေခါင္းေတြလဲ တစ္ကယ္ကို ကိုက္ေနတာ။ ကြ်န္ေတာ္လဲ တစ္ခါမွ အိမ္ကို မူးရူးျပီး မျပန္ဘူးပါဘူး။ ေနာက္ျပီး အိပ္မက္ထဲက အိမ္ကလဲ ကြ်န္ေတာ္ ဆယ္တန္းႏွစ္ထိဘဲ ေနခဲ့တဲ့ ေနရာ။ အဲ့ဒီ အိမ္ကေန ေျပာင္းျပီး သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ထိပ္မွာ သြားေနတာ ၾကာလွေပါ့။ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုထိပ္ ဆိုလို႔ တစ္မ်ိဳးေတာ့့ မထင္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ေလွကားေပါင္း သံုးဆယ့္ တစ္ထစ္ကို တက္ျပီးမွ အိမ္၀င္းထဲကို ေရာက္လို႔ပါ။ အဟား။
အဲ့ဒီ အိမ္ေဟာင္းေလးကို အိပ္မက္တိုင္း အျမဲ မြန္းမြန္းက်ပ္က်ပ္နဲ႔ ပူေလာင္ခံစားရတာ မ်ားတယ္။ စိတၱဇ တစ္ခုပဲ ေနမွာပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခါးသီးတဲ့ ဘ၀ကို ၾကံဳခဲ့ ပါေစ။ ကြ်န္ေတာ့္ ခေလးဘ၀ ရွိခဲ့ရာ အဲ့ဒီ အိမ္ကေလးကို ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္ပါတယ္။
အင္း၊ အိပ္မက္ထဲ ကလိုမ်ားသာ မူးယစ္ေသာက္စားေနရင္ေတာ့ အေဖ၊ အေမနဲ႔ ညီ ညီမအားလံုး ဘယ္ ေလာက္ ေတာင္ စိတ္ဆင္းရဲၾကရရွာမလဲ။ အေတြးနဲ႔တင္ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္လွျပီ။ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ မြန္းက်ပ္လာတဲ့ လူေနမႈစနစ္မွာ က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္နဲ႔ အလိုက္အလ်ားသင့္ မေနတတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္... ထြက္ေပါက္မဲ့ေလတိုင္း အိမ္ကေလးနဲ႔ မိသားစုကိုသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ၾကီး လြမး္ေနရေပမဲ့ ဒီလိုၾကီးေတာ့ အိပ္မက္ထဲေတာင္ မလြမ္းပါရေစနဲ႔ဗ်ာ။

Scene of Mogok (မိုးကုတ္ ရွဳခင္းမ်ား)

Scene of Mogok (မိုးကုတ္ ရွဳခင္းမ်ား)

ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျမိဳ႔ကေလးကေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ ေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူ႔ အလွေတြကို ၀ါးမ်ိဳ ဖ်က္ဆီး ခံေနရေပမဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာ ေလးေတြမွာေတာ့ အခုလို စိမ္းစို လန္းဆတ္လို႔ ေနဆဲ။

သဘာ၀ကို မထိန္းသိမ္းဘဲ ေတာင္ေတြကို ျဖိဳလိုက္၊ ေျမေတြကို တူးဆြထိုးဖြျပီး ပတၱျမားေတြကို စုပ္ယူ စားသံုးလို႔ ၀ျပီ ဆို ခ်ိဳင့္ခြက္ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ေနရာမွာ ကန္ေတြ၊ အင္းေတြ ျဖစ္ျပီး ခ်န္ရစ္ခံခဲ့ရ။ အင္း ဒီေနရာေလးေတြလဲ ဦးပိုင္ ဖက္စပ္ေတြရဲ႕ စုပ္ယူ၀ါးမ်ိဳမႈကို ဘယ္အခ်ိန္ ခံလိုက္ရေလမလဲ။

ကြ်န္ေတာ္လြမ္းတဲ့ ရြာ အ၀င္ လမ္းေလးေတြ

ေဆာင္းနွင္းေ၀ေ၀ ေအာက္မွာ ဒီလို ျငိမ္းခ်မ္းလို႔

အေနစုတ္ေပမဲ့

စိမ္းစိုလန္းဆတ္ ေအးျမလို႔




ဒီလို လွပတဲ့ ေက်က္ေတာင္ၾကီးေတြလဲ

အခုလို ျဖိဳခြဲခံရ

ျမိဳကေလးရဲ႕ လမ္းေလးေတြကေတာ့ အရင္လို
ေႏြးေထြးစြာ ဆီးျကိဳလို႕

ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ သုႆာန္ တစ္ေနရာ
ဒါေတြ အားလံုးဟာ သခၤါရေတြပါ လို႔ ကြန္ေတာ္ ေျပာထြက္ႏိုင္မတဲ့လားဗ်ာ

စီးေၾကာင္းထဲက ကြ်န္ေတာ္

မလြမ္းခဲ့ပါဘူး၊

အဲ့ဒီမူးယစ္မႈေတြက

ငါ့ကိုယ္ငါေတာင္ မသိေတာ့ေအာင္

ေလာင္ျမိဳက္လို႔......။

အေတြးစေတြထဲ နစ္ေမ်ာျပီး

လမ္းကို ငါကူးခဲ့တယ္၊

ျပီးေတာ့ အဲ့ဒီ အေတြးစေတြကို

လမ္း ဟိုဘက္တစ္ျခမ္းမွာ

ငါ... ေမ့လို႔သြားျပန္တယ္။

ငါ ရြက္လႊင့္ခဲ့တယ္

ဒါေပမဲ့့ ....

စီးေၾကာင္းတစ္ခုထဲမွာ

ေမ်ာပါေနတာ

ငါ့ကိုယ္ငါ မသိလိုက္ ျပန္ဘူး။

ေဩာ္... ဘာလိုလိုနဲ႕

အိမ္အျပန္အတြက္

ငါ ခ်န္ရစ္ခဲ့တဲ့

ေျခရာေတြေတာင္ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ေပါ့။

(ေဖေဖ ပို႔ေပးလိုက္တဲ့ ဆရာမဂ်ဴးရဲ့ ၀တၳဳတိုေလးကို ဖတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ ဒီကဗ်ာေလး ေရးျဖစ္သြားပါတယ္)

သားၾကီးေရ-
ဆရာမဂ်ဴးကေတာ့ လက္ဖ်ား ခါေလာက္ေအာင္ စာေရး ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒီ Essay ေလးကို ငါ့သား သေဘာက် ႏွစ္သက္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။
သူ႔ ဒႆနေတြက ဓမၼအားလည္း ပါတယ္။ေလာကအားလည္း ပါတယ္။ ဒီလို ခြန္အားေတြ တိုးပြားဖို႔ ရည္ရြယ္ျပီး ေဖေဖ Copy ပို႔ေပးလိုက္တယ္။

ခြန္အားမ်ား တိုးပြားပါေစ။
ေဖေဖထူး
မိုးကုတ္
1st Oct; 2008

ေဖ ပို႕ေပးလိုက္တဲ့ ဆရာမဂ်ဴး ရဲ. "တစ္ေၾကာင္းသြားလက္မွတ္" ဝတၳဳတိုေလး အဆံုးက ေျခရာတစ္စံုကို ေတြးမိရင္း ကြ်န္ေတာ့္ ေရွ႕က၊ ေနာက္က ေျခရာေတြကို ၾကည့္မိတယ္။ ဘာေျခရာမွ ရွာမေတြ႕ဘဲ ေရစီးေၾကာင္း တစ္ခုမွာ ေမ်ာေနတဲ့ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျပန္ျမင္မိေတာ့မွ ...... အေပၚက ကဗ်ာမဟုတ္၊ စာမဟုတ္ အပိုင္းအစေလး တစ္ခု ရင္ဘတ္ထဲက ထြက္က်လာတယ္။

မိတ္ေဆြတို႔လဲ တစ္ခုခု ရသြားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့....




တစ္ေၾကာင္းသြား လက္မွတ္ (ဂ်ဴး)

ငယ္တုန္းက စီးဆင္းေနေသာ ေရေတြကို ကြ်န္မ သနားခဲ့ ဖူးပါသည္။
ဆည္ေျမာင္းကေန ေရလႊတ္သည့္ ေန႔တစ္ေန႔က ကြ်န္မတို႔ အိမ္ေရွ႕က ေျမာင္းထဲမွာ ဒူးဆစ္ထိ နက္ေအာင္ ေရေတြ အရွိန္ျဖင့္ စီးဆင္းေနခဲ့သည္။ ကြ်န္မက အိမ္ေရွ႕ေျမာင္းကူး ၀ါးတံတားတိုေလး ေပၚမွာ ေရစီးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွ်က္ ေျခတြဲေလာင္းခ် ထိုင္ လိုက္သည္။ အရွိန္ျဖင့္ ေျပးစီး လာေနေသာ ေရထဲသို႔ ေျခေထာက္ကို ႏွစ္လိုက္သည္။ ေျခေထာက္ကို တိုးေဝွ႔ ျဖတ္စီးသြားေသာ ေရ၏ ေအးစိမ့္ေသာ၊ တြန္းတိုက္ေသာ အေတြ႕ကို ကြ်န္မ ခ်စ္သည္။ အဲသည္ ေရေတြက အေရွ႕ေတာင္ ဘက္ကေန လာျပီး အေနာက္ ေျမာက္ဘက္သို႔ ေျမာင္းအတိုင္း စီးဆင္းသြားမည္ဟု ကြ်န္မ သိသည္။ ကြ်န္မႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ စီးလာေနျပီး ကြ်န္မ၏ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ အေဝးၾကီးအထိ စီးသြားမည္။ အဲသည္ ေရေတြက တစ္ခါ စီးဆင္းျပီးလွ်င္ ျပန္လွည့္လာသည့္ ထံုးစံမရွိ။ အသြား တစ္ေၾကာင္းပါပဲ။ အျပန္မရွိ။ ျပန္ မလာေတာ့မည့္ ေရေတြကို ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး ေငးေမာေနမိခဲ့သည္။ ျပန္လမ္း မရွိသည့္ ေရေတြဟာ ဝမ္းမနည္းၾကဘူးလား။ လူေတြက ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ မိမိအိမ္ကို မိမိ အျမဲ ျပန္လာၾကသည္။ ေရေတြက သူ႔အိမ္သူ ျပန္မလာႏိုင္ၾကဘူးလား။ ေတြးမိလွ်င္ ကြ်န္မ ေရေတြကို သနားသြားသည္။
ငါးတန္းေအာင္လို႔ ကုန္းေဇာင္းကေန ျပန္ေျပာင္းခါနီးေတာ့ ကြ်န္မ ခင္လက္စ သူငယ္ခ်င္း ေတြႏွင့္ ခြဲရမွာမို႔ ဝမ္းနဲေသာ္လည္း ကြ်န္မ၏ ငယ္ဘဝ ရွိခဲ့ရာ ေရနံေခ်ာင္းကို လြမ္းႏွင့္ ေနျပီး သားမို႔ ေျမကိုေတာ့ ခြာႏိုင္ပါသည္ ဟု ထင္ခဲ့သည္။ သြားပါ။ ဖုန္ေတြသည္ေလာက္ ေပါသည့္ ေျမၾကီး။ မလြမ္းပါဘူး။ မစားရလို႔ ခ်ဥ္သည့္ စပ်စ္သီးလို သေဘာထားခဲ့သည္။ ကြ်န္မတို႔ အိမ္ကို အျပီး ေရာင္းပစ္ခဲ့သည္မို႔ ျပန္လွည့္လာစရာ မလိုေတာ့ျပီ။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္မ၏ စာဖတ္ သက္တမ္း အဦးဆံုး ဘဝက ကုန္းေဇာင္းမွ စသည္။ ေမေမက ေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ လက္ေလးလံုးခန္႔ ထူေသာ ဓူဝံ၏ မာလာ စာအုပ္ကို ဖတ္ခိုင္းခဲ့ရာမွ ကြ်န္မ စာဖတ္ျခင္းကို ႏွစ္သက္ လာခဲ့သည္။ စာအုပ္ေတြသည္ ကြ်န္မကို ဇာတိေျမ ေရနံေခ်ာင္းႏွင့္ ေဝးရာသို႔ ေခၚေဆာင္ သြားလိမ့္မည္ဟု ကြ်န္မ တစ္ခါမွ မထင္ခဲ့ဘူး။ စိတ္ကူးျဖင့္ပင္ မွန္းဆ မၾကည့္ခဲ့ဘူးပါ။ ကြ်န္မ ဖတ္ခဲ့သည့္ စာအုပ္ေတြက ကြ်န္မကို အေဝးဆံုး သမုဒၵရာ ေတြထိ စိတ္ကူးေတြ ျဖန္႔က်က္ေစခဲ့သည္။ ေမေမ စုေဆာင္းထားသည့္ ဓူဝံ၊ တကၠသိုလ္ ဖုန္းႏိုင္ စာအုပ္ေတြ ကုန္ေတာ့ ဘၾကီး ဦးဖိုးဦးတို႔ အိမ္သည္ ကြ်န္မကို စာအုပ္ေတြျဖင့္ ဆြဲေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ မသြားရလွ်င္ မေနႏိုင္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ သာဓု၊ စိန္စိန္၊ ယုဝတီ ၾကည္ေဝ၊ အဲသည္ကေန ဂိုေဂါလ္၊ လီယိုေတာ္စတိြဳင္း၊ ေဂၚကီ။ တကယ္ေတာ့ စာအုပ္ေတြသည္ ကြ်န္မကို ေမြးဖြားၾကီးျပင္းရာ အရပ္ေဒသေတြမွ ဟိုးအေဝးသို႔ ျပန္လွည့္ မၾကည့္ ခရီးႏွင္ႏိုင္ေအာင္ အာမခံ ေပးခဲ့သည့္ခရီးသြား လက္မွတ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့သည္။
ကြ်န္မ သြားရာလမ္း၏ ဟိုဘက္ဒီဘက္မွာ ျခံရံလွ်က္ရွိေသာ ပန္းမ်ားသည္ စံပယ္ပန္းကဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ျမတ္ေလးပန္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူက အားက်မွာလဲ။ အျပန္မွာ ဒီပန္းေတြကို ခူးလိုက္ဦးမည္ဟု စိတ္ကူးမိေသာ္လည္း ကြ်န္မ သည္လမ္းကို ျပန္မလာေတာ့ဘူး ဆိုတာကို ကြ်န္မ
မသိမီ ပန္းေတြက သိေနပံုရသည္။ အေမႊးပ်ံ႕ဆံုးေသာ ရနံ႔ျဖင့္ ကြ်န္မအား ျမိဳင္ဆိုင္စြာ လြမ္းေမာ ေစခဲ့သည္။ အခုေတာ့ ကြ်န္မႏွင့္
ပန္းေတြက ေ၀းကြာသြားခဲ့ပါျပီ။ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ျမတ္ေလးပန္းတို႔၏ ေမႊးရနံ႔ကို တမ္းတ မိေသာ္လည္း တမး္တမိရုံျဖင့္ စိတ္ကို ႏွစ္သိမ့္ ႏိုင္ခဲ့သည္။ ကြ်န္မ ျပန္မလွည့္ ေတာ့ပါဘုး။ ဆံုးရွံဳးမႈတိုင္းမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတိုင္ ရွိပါသည္။ ေမႊးပ်ံ႕ေသာ ပန္းေတြကို မေ၀းႏိုင္လွ်င္ ကြ်န္မ ၾကယ္တာရာေတြဆီ မနီးႏိုင္။
ေႏြရာသီ တစ္ခုမွာ ေရကူးကန္ထဲတြင္ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေရကူးေနလဲ့ေသာ လူတစ္ေယာက္၏ ေကာင္းကင္ေပၚမွ ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စင္း ျဖတ္သန္းသြားသည္။ သူ ေရငုတ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္လို႔ ေလယာဥ္သံကို မၾကားလိုက္ဟု ေျပာသည္။ တကယ္က ထိုေလယာဥ္သည္ သူလိုက္ပါရမည့္ ေလယာဥ္ ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႔က လက္မွတ္ ၀ယ္ျပီးမွ မိမိ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျပန္ျပင္တတ္သည္။ သူဘာေၾကာင့္ ခရီးကို လိုက္ပါမသြားဘဲ ခ်န္ရစ ္ခဲ့သလဲဟု သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ သိခ်င္မွ သိမည္။ ခ်န္ရစ္သူေတြမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိသည္။ ရကို ႏွစ္သက္ေပ်ာ္ေမြ႕လွ်င္ ေကာင္းကင္ဆီ သြားဖို႔မလို။
ၾကီးမားေသာ ထရပ္ကားေတြေပၚမွာ သစ္လံုးေတြ လိုက္ပါလ်က္ ခရီး ထြက္ၾကသည္။ သူတီု႔သည္ အသက္ၾကီးရင့္ေသာ္လည္း ရုိးစင္းသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ေလာကဓံကို သူတို႔ ၾကံ႕ၾကံ႕ ခံႏိုင္သည္။ သူတို႔၏ ခံႏိုင္ရည္ေၾကာင့္လည္း သူတို႔သည္ ေတာေတာင္ေတြဆီမွ ခဲြခြာျပီး စက္ပစၥည္းေပၚမွာ တံုးလံုးလဲလ်က္ လိုက္ပါလာရျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ ေျဖာင့္တန္းေသာ လမ္းေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့သည္။ ေကြ႕ေကာက္ေသာ လမ္းေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့သည္။ ေျမညီလမ္းေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့သည္။ ေတာင္ေပၚလမ္းေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့သည္။ ခဏၾကာလၽႊင္ ျမစ္ကူးတံတား တစ္ခုသို႔ ေရာင္ၾကေတာ့မည္။ တစ္ခုသို႔ ေရာက္ၾကေတာ့မည္။ သစ္လံုးတို႔သည္ ရက္ပိုင္းအတြင္း ေနာက္ထပ္ စက္ပစၥည္းႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳရဦးမည္။ သူတို႔မသိ။ မသိေတာ့ ပူပင္ေသာက မရွိ။ သူတို႔လာရာ ေမြးရပ္ေျမမွ အေပ်ာ္ခရီး ထြက္လာၾကသလို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေပသံုးေထာင္အျမင့္ ရုိးမေတာင္တန္း အေျခသို႔ ျပန္ေရာက္ၾကေတာ့့ မလို။ တစ္ကယ္ေတာ့ ျမစ္ကို ကူးျပီးလွ်င္ သူတို႔ ျပန္လာလို႔ မရ။ ျမစ္ဆိုသည္မွာ အသြားသာ ရွိျပီး ေနာက္ျမီး သူတို႔ မသိလို႔ပါ။ သူတို႔သည္ သစ္ပင္ ျပန္ မျဖစ္ႏိုင္။ အကိုင္းအခက္ေတြ ျပန္ျပီး မေ၀စည္ႏိုင္။ အရင္ကလို ကမၻာၾကီးအား အစိမ္းေရာင္ေတြ မေ၀မွ်ႏိုင္။ သူတို႔ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ေၾကာင္းသြား လက္မွတ္ေတြ ထုတ္ေပးလိုက္ ျပီးျပီ။ တစ္ခါတစ္ခါ မိမိကိုယ္တိုင္ မသိလိုက္ဘဲ မိမိ ကံၾကမၼာကို တစ္ေယာက္ေယာက္က စီရင္ျခင္းကို ခံလိုက္ ရတတ္သည္။
ရာသီဥတု မႈန္မႈိင္းျပီး မန္က်ည္းပင္ေတြေတာင္ ငိုက္ျနည္းဆဲ ျဖစ္သည့္ တစ္မနက္ခင္းမွာ ေမေမက ကြ်န္မကို အိပ္ယာက ႏႈးသည္။ ယ္ေတာင္ေတြ မွာရမယ္တဲ့။ ယပ္ေတာင္ေတြကို ကြ်န္မတို႔အိမ္မွာ အမ်ားၾကီး ျမင္ဘူးပါသည္။ ထရံကာအိမ္မို႔ အိမ္ထရံၾကားမွာ ယပ္ေတာင္ေတြ ထိုးစိုက္ထားတာ ရွိသည္။ ယပ္ေတာင္ မလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လိုတယ္။ လူေတြ အမ်ားၾကီးကို ကမ္းဖို႔။ ေဆးလိပ္လဲ မွာရမယ္။ ေဆးလိပ္နဲ႔ ယပ္ေတာင္ ကမ္းရမယ္။ အေမ ဆံုးသြားျပီ။ ေျပာရင္း ေမေမ ငိုပါသည္။ အေမၾကီးသည္ ျပန္လွည့္ မလာႏိုင္ေတာ့သည့္ ခရီး တစ္ခုကို ထြက္သြားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေမေမက ေျပာသည္။ ျပန္လွည့္လာလို႔ မရသည့္ ခရီး ဆိုတာကို အဲသည္ အရြယ္မွာ ကြ်န္မ စသင္ သိလိုက္ရျခ္း ျဖစ္ပါသည္။ ငါေသရင္ ညည္းတို႔ကို အႏၱရယ္ကင္းေအာင္ တမလြန္ကေန ေစာင့္ေရွာက္ေပးမည္ဟု အေမၾကီးက ေျပာသည္။ ခရီးတိုင္းမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဂွိသည္။ ေကာင္းကင္မွာ လ လံုး၀ မရွိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေသရင္ လတစ္စင္း တည္ေဆာက္ယူမည္ ဟု ေျပာေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ကြ်န္မ ေတြ႕ဘူးသည္။
တိတ္ဆိတ္ျခင္း ဟူေသာ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ကို ကြ်န္မ ဖတ္ခဲ့ဘူးသည္။
ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း တိတ္ဆိတ္ျခင္းရဲ႕ တေယာသံနဲ႔။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ ညည္းတြားေနတဲ့ ေက်ာက္သလင္း မိုးစက္ေတြပဲ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခါ အိပ္ခန္း တစ္ခုထဲမွာ ေရွ႕ျပန္ေနာက္ျပန္ တစ္ကိုယ္တည္း ေလွ်ာက္ေနတဲ့ အရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေႏွးေကြးတဲ့ ေျခလွမ္းေတြကို ၾကားႏိုင္တယ္။ အဆံုးမရွိတဲ့ စႏၵရားထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္ လက္ေခ်ာင္းေတြ ေပ်ာက္ဆံုး သြားခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ႏွလံုးသားထဲက တေစၧ စႏၵရားတစ္လံုး။တိတ္ဆိတ္ျခင္း တိတ္တိတ္ေနစမ္းပါ။ တိတ္ဆိတ္မႈဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ စကားသံကို နားေထာင္ေနတဲ့ အိန္ဂ်ယ္တစ္ပါးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ ယံုၾကည္တယ္။ တိတ္ဆိတ္ေနရင္ ေႏြဦး သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြတဲ့ အသံကို ၾကားႏိုင္တယ္။ ေရလိႈင္းေတြရဲ႕ အသံ အနမ္းေတြရဲ႕ အသံကို ၾကားႏိုင္တယ္။
ကဗ်ာရွင္သည္ တိတ္ဆိတ္ျခင္း၏ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အျခား ဂုဏ္ရည္ကိုေတာ့ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ တိတ္ဆိတ္ျခင္းမ်ားတြင္ ရက္စက္မႈ တြဲလ်က္ ပါ၀င္သည္။တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို အေဖာ္ျပဳေသာ မေကာင္းတိုးရြားန်ား ရွိသည္။ ျပစ္မႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ တိတ္ဆိတ္မႈ ေအာက္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ ရသည္။တိတ္ဆိတ္မႈသည္ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္လမ္းမရွိေသာ ခရီးကို ေမာင္းႏွင္ေပးသည့္ စက္ယာဥ္မ်ား ျဖစ္သည္။
ေက်ာက္သလင္းလို ၾကည္လင္ျပီး ထြင္းေဖာက္ျမင္ႏိုင္ေသာ မိုးေရစက္မ်ားထဲတြင္ကေခးမေလး တစ္ေယာက္ ထီးမပါဘဲ အေျပး လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။ကြ်န္မမွာ ေဆာင္းထားေသာ ထီးရွိသည္။ သူ႔လက္ထဲမွာေတာ့ တန္းလန္း ဆြဲထားသည္က သူ႔ ဖိနပ္တစ္ရံ။ ျပတ္ထြက္သြားသည့္ ဖိနပ္လား။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး မိုးေရေတြ စိုရႊဲ ေနသည္။ ကြ်န္မ ငယ္ငယ္တုန္းက မိုးေရထဲမွာ ထီးမပါလွ်င္ သည္လိုပဲ အေျပး လမ္းေလွ်ာက္ ခဲ့ဘူးသည္။ကြ်န္မ၏ ထီးကို သူ႔အား ေပးလိုက္ရမလား၊ ခက္ေနတာက သည္ထီးသည္ မိတ္ေဆြ ဆစ္ေယာက္က ကြ်န္မ ေဆာင္းဖို႔ လက္ေဆာင္ ေပးထားေသာ ထီးျဖစ္သည္။ ကြ်န္မ အခန္းမွာ ကြ်န္မ ၀ယ္ထားေသာ ေနာက္ထပ္ ထီးတစ္ေခ်ာင္း ရွိသည္။ သြားျပီး ယူေပးလ်ုက္ရမလား။ ေတြးေနဆဲမွာပင္ သူက ကြ်န္မထက္ ခပ္ေ၀းေ၀းသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ေနာက္ျပန္ လွည့္မၾကည့္။ ကြ်န္မကလဲ အသံျပဳျပီး ေအာ္ေခၚလိုက္ဖို႔ စဥ္းစားေန ခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူနဲ႔ ကြ်န္မ တစ္လမး္ဆီ ျဖစ္အြားေတာ့သည္။
ၾကယ္ေရာင္ ေအာက္မွာ အရာရာသည္ မေသခ်ာ မေရရာသလို ျဖစ္ေနခဲ့ေပမယ့္ ေတာင္ထိပါကိုေတာ့ ကြ်န္မ ေရာက္ေအာင္ တက္ရမည္။ ေက်ာက္ေတာင္နံရံေတြက ၾကမ္းတမ္း ခက္မာေသာ္လည္း ၾကံ႕ခိုင္သည္။ ကြ်န္မ၏ လက္ဖ၀ါးေတြကို ပြန္းပဲ့ ေစေသာ္လည္း လက္ျဖင့္ ကုပ္ယူ အားျပဳဖို႔ ျပည့္စံုေသာ ေက်ာက္သားနံရံမ်ား ျဖစ္သည္။ ျမစ္ေတြ ေတာင္က်ေခ်ာင္းေတြကို ကြ်န္မ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီ။ ျပည္နယ္ေပါင္း မ်ားစြာကို ကြ်န္မ ခ်န္ရစ္ထားခဲ့ျပီ။ ႏွင္းေတြကို ကြ်န္မ ခ်န္ရစ္ခဲ့ျပီ။ အလွပဆံုးေသာ ပန္းပြင့္ေတြကို ခ်န္ရစ္ခဲ့ျပီ။ လိပ္ျပာေတြကို ခ်န္ရစ္ခဲ့ျပီ။ ကြ်န္မ အထက္မွာ ကြ်န္မကို ငံု႔ၾကည့္ေနသည့္ ၾကယ္တူရာေတြ။ ၾကယ္ေတြဆီသို႔ ခရီးႏွင္ေနမိမွန္း မသိ လမ္းေလွ်ာက္ ေနခဲ့မိတာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ၾကာခဲ့ျပီ။ အခုလည္း ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္လွ်င္ေတာ့ ၾကယ္ေတြဆီ ပိုနီးမွာပဲ ဟု ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ ရွိေနဆဲ။ ကြ်န္မေဘးမွာ မည္သည့္အေဖာ္မွ လိုက္ပါလာျခင္း မရွိ။ ကြ်န္မ တစ္ေယာက္တည္း။
ကြ်န္မေနာက္မွာက မႈန္ပ်ပ် ေျမျပင္မွ အစိမ္းေရာင္ေတာင္ မသမ္းႏိုင္ေတာ့သည့္ ျဖဴလြလြ သစ္ပင္မ်ား။ ကြ်န္မ ေရွ႕မွာေတာ့ ေျခရာတစ္စံု။

ဂ်ဴး

ေမေမသို႔ တမ္းခ်င္း

ေမေမသို႔ တမ္းခ်င္း

ေအာက္တိုဘာ (၂၀)ရက္၊ ဒီေန႔က ေမေမ့ေမြးေန႔။ ေမေမတစ္ေယာက္ ဒီေန႔ ဘာေတြ လုပ္ေနမွာပါလိမ့္။ အငယ္ေကာင္ေတြနဲ႔ ညီမေလးကေရာ ေမေမ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား စီစဥ္ထားလဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေမေမတစ္ေယာက္ ဆြမ္းကပ္ဖို႔ အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနမယ္၊ ဘုရား သြားခ်င္ သြားမယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အိမ္မွာပဲ တရားထိုင္ျပီး ေမတၱာ ပို႔ေနမယ္။ အင္မတန္ ေအးေဆးတဲ့ ေမေမက ထံုးစံအတိုင္း ပံုမွန္ေန႔ေတြလို သူမရဲ႕ ေမြးေန႕ကို ျဖတ္သန္း သြားမွာပါပဲ။

ရွဥ့္ကေလး ေမေမ ငယ္စဥ္က ပံုရိပ္


၂၀၀၈ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ရီက ေမေမ့ ပံုရိပ္
(ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့ ေမ့ရဲ႕ ေရွ႕သြားေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းလံုး မရွိေတာ့ဘူး၊ သြားတု စိုက္ထားတဲ့ ေမကေတာ့ အရင္လို ရယ္ရတာ ကို ရွက္ေနဆဲ။ ေမအဲ့ဒီလို ျပံဳးရယ္ေနတာ အင္မတန္ ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။)

မိုးကုတ္ျမိဳ႕ အေနာက္ပိုင္း၊ က်ပ္ျပင္ေစ်းသူ ေမေမ့ နာမည္က ေဒၚျမင့္ျမင့္စန္း။ ေဖေဖကေတာ့ ခ်စ္စနိဳးနဲ႔ ရွဥ္႕ကေလး လို႔ေခၚတယ္။ (ဟီး၊ ေဖနဲ႔ေမရဲ႕ ရီးစားစာေတြ ခိုးဖတ္ထားတာ ေပၚျပီ) ေမေမ့ ေရွ႕သြားေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းက ေရွ႕ထြက္ေနလို႔ ေဖက အဲ့ဒီလို ေခၚခဲ့တာေနမွာ။ ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ေမက အဲ့ဒီသြားေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ ပိုခ်စ္စရာ ေကာင္းသြားတာ။
ေအးေဆးျပီး အပိုစကား သိပ္ မေျပာတတ္တဲ့ ေမက အင္မတန္ ရွက္တတ္သလို လွ်ိဳ႕၀ွက္ သိပ္သည္းတယ္။ ေဒါသၾကီးသလို ျပတ္သားတယ္။ ေျဖာင့္မတ္သလို စနစ္ဇယားလဲ အင္မတန္ ၾကီးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ခ်စ္တယ္ လို႔ တစ္ခါမွ ေမေမ မေျပာခဲ့ဘူးပါ။ သားတို႔ကို ခ်စ္လား ေမးမိရင္လဲ အင္း လို႔ပဲ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ျပန္ေျဖ တတ္ပါတယ္။ ေလာကၾကီးမွာ စကားလံုးေတြ မလိုတဲ့ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရား ကို ျမင္တတ္၊ ခံစားတတ္ေအာင္ ေမေမက လက္ေတြ႕ ျပခဲ့ပါတယ္။
ငယ္ငယ္ တုန္းကေတာ့ ေမေမ့ အခ်စ္ေတြကို မျမင္တတ္ ခဲ့ဘူး။ ေဖ့ကို ခြ်ဲသလိုမ်ား ေမ့ဆီ သြား ခြ်ဲလို႔ကေတာ့ ဘာမွ မပူဆာ ရေသးခင္ ငယ္ထိပ္ ဘုထြက္ေအာင္ ေဒါင္ကနဲ ေခါက္ထည့္ လိုက္ျပီသာမွတ္။ စာမရရင္၊ အတန္းထဲ အဆင့္ တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး မ၀င္ရင္၊ အိမ္အလုပ္ကို ျပီးေအာင္ မလုပ္ဘဲ အေဆာ့မက္ေနရင္၊ အမွား တစ္ခုခု လုပ္မိရင္ အေမ့ လက္သံ ေျပာင္ေျပာင္ကို ေက်ာေကာ့ေနေအာင္ ခံရျမဲ။ ေဘးလူ ၀င္ဆြဲ လို႔ကေတာ့ ဆြဲတဲ့သူပါ နာျပီမွတ္။ အျပင္မွာမ်ား ရန္ျဖစ္ခဲ့လို႔ကေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က မွန္ေနလဲ မရ၊ တီးတာဘဲ။ စာေတြ မရမခ်င္း ေပးမအိပ္ဘဲ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုင္ေစာင့္ကာ စာအျမဲ စစ္သည္။ စာျပန္ခိုင္းလို႔ နဲနဲ ထစ္ေငါ့ ထစ္ေငါ့ မျဖစ္နဲ႔၊ နပန္ေမႊး ျပတ္မတတ္ လိမ္ဆြဲခံရသည္။ စာက်က္ရင္း အိပ္ငိုက္လို႔ကေတာ့ လက္ဖမိုးကို သစ္သား ေပတံေဇာင္းနဲ႔ ေခါက္ ခံရမည္။ ဒါမွ ဆက္ငိုက္ ေနလွ်င္ေတာ့ မ်က္လံုးကို ျဖဲျပီး သံပုရာသီးရည္ ညွစ္ထည့္ ခံရ လိမ့္မည္။
မွတ္မိ ပါေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျခာက္တန္း တုန္းကေပါ့။ တစ္ခါ ေက်ာင္းကေန ရန္ျဖစ္ျပီး ျပန္လာေတာ့ အိမ္ ေပါက္၀မွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ခါးေထာက္ျပီး ေစာင့္ေနတဲ့ ေမ့ကို ျမင္တာနဲ႔ အေျခအေန သိပ္ မဟန္မွန္း သိလိုက္ျပီ။ ေဒါသမီး ၀င္း၀င္းေတာက္ ေနတဲ့ ေမေမ့ မ်က္လံုးေတြက ရွင္းျပလို႔ နား၀င္ေတာ့မွာ မဟုတ္။ ေၾကာက္ေပမဲ့ ကိုယ့္ဘက္က မွားတာ မဟုတ္ေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ အိမ္ထဲ၀င္မယ္ လုပ္ေတာ့ ေမက ကြ်န္ေတာ့္ အက်ႌ ဂုတ္ကိုဆြဲျပီး အိမ္ထဲ ေခၚသြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ရန္ျဖစ္လာတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ သူ႔အေမက အိမ္မွာ လာေစာင့္ေနတာကိုး။ အဲ့ဒီ သားအမိကို ေတာင္းပန္ခိုင္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က မေတာင္းပန္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ဆီက ခိုးထားတဲ့ ေက်ာင္း စာအုပ္ကို ျပန္ေတာင္းတာ မေပးလို႔ ဆြဲထိုးလိုက္တာ၊ မေတာင္းပန္ႏိုင္ဘုူး ေျပာလို႔ ေဆာ္ပေလာ္ တီးပါေလေရာ။ ကြ်န္ေတာ္က အတီးမခံဘဲ အဲ့ဒီ အန္တီကို ခင္ဗ်ားသား သူခိုးကို ေသခ်ာ ဆံုးမထား၊ မဟုတ္ဘဲ က်ဳပ္ အရိုက္ ခံရရင္ ခင္ဗ်ားသား အေသဘဲ လို႔ေျပာေတာ့ ပိုဆိုးေရာ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို လွိမ့္ လွိမ့္ျပီး ရုိက္ေနတဲ့ ေမ့ကို ဘယ္သူမွ ၀င္ဆြဲလို႔ မရေတာ့ဘူး။ မတရား ဗ်င္းခံရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က ေမေမ့ကိုပါ ေဒါသေတြ ထြက္ျပီး မုန္းသြားတယ္။
ကိုယ့္သားဘက္က မွန္ေနတာကို မွန္တဲ့ဘက္က မရပ္ဘူး၊ သားသမီးကို ႏွိက္စက္ဖို႔ သက္သက္ ေမြးထားတာ မလား။ ရိုက္ ရိုက္ ေသေအာင္ရိုက္၊ အေမစိတ္မရွိတဲ့ ဘီလူးမၾကီး။
စိတ္ရွိရွိနဲ႔ နာနာက်ည္းက်ည္း ကြ်န္ေတာ္ အဲ့ဒီလို ေအာ္ေတာ့ ရုိက္လက္စ ေမေမ့လက္ေတြ ေလထဲမွာ ရပ္ သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး နာက်င္သြားပံုဘဲ။ ဆက္လဲ မရိုက္ေတာ့ဘူး။
ေဖ ျပန္လာေတာ့ အရွိဳးရာ အထပ္ ထပ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေဆးလူး ေပးရတယ္။ ေမနဲ႔လဲ ရန္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္ ညစာ မစားဘူး။ ေဖက ေခ်ာ့ျပီး ေကြ်းေပမဲ့ မစားဘူး။ စာလဲ မလုပ္ဘဲ အေစာၾကီး ဝင္အိပ္ပစ္တယ္။ ေမက လာ မေခ်ာ့သလို အေရးလဲ မစိုက္ဘူး။ စာမက်က္ဘဲ ဝင္အိပ္ေနတာ ကိုလဲ ဘာမွ လာ မေျပာဘူး။ ညက် အားလံုး အိပ္ေပ်ာ္ သြားရင္ အိမ္ကေန ထြက္ေျပးဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။
ညေတာ္ေတာ္ မိုးခ်ဳပ္လာတဲ့ထိ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ထြက္ ေျပးရမလဲ စဥ္းစားလို႔ မရေသးဘူး။ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္လာတဲ့ ေျခသံ သဲ့သဲ့ကို ျကားလို႔ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ ေနလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ နဖူးကို ခပ္ဖြဖြ လာနမ္းတယ္။ ေဖေဖလား စိတ္ထဲ ထင္မိေပမဲ့ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီ အနမ္းမွာ မ်က္ရည္စ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ရလို႔ပါ။ ေမေမလား။ ေမေမ ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ခါမွ မနမ္း ဘူးပါဘူး။ မယံုမရဲနဲ႔ ခိုးျကည့္မိေတာ့ ေမေမမွ ေမေမပါပဲ။ အို၊ ေမေမ ငိုေနပါလား။ ခပ္မွိန္မွိန္ ထြန္းထားတဲ့ ေရနံဆီ မီးအိမ္ရဲ႕ အလင္း ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေအာက္မွာ ဝိုးတစ္ဝါး ျမင္ရတဲ့ ေမေမ့ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔။ အသံ မထြက္ေအာင္ ျကိတ္ျပီး ငိုေနတဲ့ ေမေမ့ တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ရီလို႔ ေနတယ္။ ေမေမငိုတာ တစ္ခါမွ ကြ်န္ေတာ္ မျမင္ဘူးပါဘူး။ ေဖေဖကေတာင္ အသဲမာလြန္းတဲ့ မိန္းမ လို႔ သတ္မွတ္ ထားတာသာ ျကည့္။ ေမေမ့ရဲ့ မ်က္ႏွာမွာ ျကင္နာ သနားမႈေတြနဲ႔ အျပည့္။ ကြ်န္ေတာ့္ နာက်ည္းမႈေတြ အားလံုး အရည္ေပ်ာ္ ဆင္းသြားတယ္။
ေတာ္ျပီ။ ေနာက္ဆို ေမေမ ငိုေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ေမေမ့စကားနားေထာင္ျပီး လိမ္လိမ္မာမာ ေနေတာ့မယ္။ ရန္လဲ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေမေမ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပညာတတ္ျကီး ျဖစ္ေအာင ္ျကိဳးစားပါ့မယ္။ အဲ့ဒီလို ေမေမ့ကို စိတ္ထဲကေန ကြ်န္ေတာ္ ကတိ ေပးလိုက္တယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေမေမ့နား ဘယ္တုန္းကမွ မကပ္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ေမေမ့ကို ပိုျပီး ဂရုစိုက္ခဲ့ ကူခဲ့တယ္။ ေမေမက အခ်ိဳးေျပာင္းျပီး သိပ္မဆိုးေတာ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို အံ့ဩသလို ရွိေပမဲ့ ထံုးစံအတိုင္း ဘာမွ မေမးဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက အဲ့ဒီတုန္းကရင္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေမေမ သိပ္ျပီး မရိုက္ေတာ့တာပဲ။ ေမနဲ႔ အနီးကပ္ေနေလ၊ ဘယ္ေလာက္ထိ သားသမီးေတြအေပၚ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံျပီး ခ်စ္လဲ ပိုသိေလပဲ။ သားသမီးေတြ ပူဆာသမွ် အလုိ မလိုက္ေပမဲ့ တစ္ကယ္လိုအပ္ ရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မ်က္ႏွာ မငယ္ေစ ရေအာင္ ဆင္ေပးတတ္တဲ့ ေမက သူ႔အတြက္ အဝတ္အစား တစ္စံု ဝယ္ဖို႔ထက္ ဆန္အိုးထဲ ဆန္အျပည့္ ရွိဖို႔ ပိုဦးစား ေပးခဲ့ပါတယ္။
အလွဴ မဂၤလာေဆာင္ သြားရင္ အေရာင္ မွိန္တဲ့ ေမေမ့ကို တစ္ခ်ိဳ႕က အထင္ ေသးခ်င္သည္။ မျမင့္စန္းရယ္ တစ္ခါလာလဲ ဒီဝတ္စံုပဲ၊ ေနာက္တစ္ပြဲလဲ ဒီဝတ္စံုပဲ။ နဲနဲပါးပါးေတာ့ ဝယ္ဝတ္ပါဦး။ ေမ့ မိတ္ေဆြ တစ္ခ်ိဳ႕က အဲ့ဒီလို ေျပာလာရင္လဲ အဲ့ဒါ အပို ကုန္ေတြပါ လို႔ ျပံဳးျပံဳးဘဲ ျပန္ေျပာတတ္တယ္။
ထမင္းစားတဲ့ အခါတိုင္း ေဖနဲ႔ သားသမီးေတြ အတြက္ အေကာင္းဆံုးေတြ ေရြးေပးျပီး ေမကေတာ့ ဘယ္သူမွ သိပ္မျကိုက္တဲ့ အစား ကိုဘဲ စားေလ့ ရွိတယ္။ အျမဲတမ္းလဲ တစ္ကုပ္ကုပ္ အလုပ္ လုပ္ေနတာခ်ည္းပဲ။
အေနာက္ပိုင္းထိ သြားျပီး ရုံးတက္ရတဲ့ ေမက အေစာျကီး ထရကာ မနက္ညစာ ခ်က္ျပဳတ္ရတာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသြားဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထား ေပးခဲ့ရတာ၊ ရုံးကေန ျပန္လာရင္လဲ ေက်ာင္းနဲ႔ က်ဴရွင္က ျပန္လာျကမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတြက္ စားဖို႔ အဆင္သင့္ ျပင္ေပးထားရတာ၊ ညတိုင္က်ရင္လဲ ရုံးက စားရင္းဇယားေတြ စစ္ရင္း တစ္ဖက္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို စာစစ္ရတာ၊ စေန တနဂၤေႏြ ရုံးနားရက္ ဆို တစ္ပါတ္စာ အဝတ္ေတြကို ေလွ်ာ္ဖြတ္ မီးပူတိုက္ရ၊ အိမ္ သန္႔ရွင္းရနဲ႔ အျမဲ အလုပ္ရွဳပ္ ေနခဲ့ေပမဲ့ ေမာလိုက္တာ လို႔ ေမေမ တစ္ခါမွ မညည္းညူခဲ့။ ေမာတဲ့ပံုလဲ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႔ရ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကမွ ေမေမ့ကို နဲနဲပါးပါး ကူရျပီဆို ေျကာက္လို႔သာ ကူရတယ္။ လည္ခ်ိန္ ေဆာ့ခ်ိန္ ေလ်ာ့လို႔ သိပ္ျပီး မေက်နပ္ခ်င္။
ဘယ္မိဘက ကိုယ့္ သားသမီးေတြ အမုန္းကို ခံခ်င္ပါ့မလဲဗ်ာ၊ ေနာ။ ေမကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အမုန္းကို သားသမီး ဘဝ ေကာင္းစားေရးနဲ႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ျကီး လဲယူခဲ့ ပါတယ္။ ေမ့ကို ပိုျပီး နားလည္လာေလ ပိုျပီး ခ်စ္ေလဘဲ။
တစ္ရက္ေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းသြားဖို႔ အိမ္ေသာ့ ခတ္ေနတုန္း ျဗဳန္းဆို ဗိုက္နာတယ္ နာတယ္ နဲ႔ အလတ္ေကာင္ က ေအာ္ေရာ။ အဲ့ဒီတုန္းက သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က အလယ္တန္း ဆိုေတာ့ မူလတန္းတက္ေနတဲ့ အငယ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္း မတူေတာ့ဘူး။ ခေလးေတြလဲ ေက်ာင္းသြားျပီ။ ေဖကလဲ တြင္း သြားျပီ။ ေမလဲ ရုံး သြားခဲ့ျပီ။ ေက်ာင္းခ်ိန္ ကလဲ နီးေနျပီ။ အစားမက္တဲ့ ဒီေကာင္ ဘာခိုးစားျပန္ျပီလဲ မသကၤာလို႔ စစ္ေတာ့ သူ႔လက္ထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတဲ့ အထုပ္ ျဖဴေလး တစ္ထုပ္။ အစကေတာ့ ႏို႔မႈန္႔ထုပ္ ေအာက္ေမ့တာ။ (အဲ့ဒီတုန္းက ႏို႔မႈန္႔ကို ဆယ္ျပားတန္ အထုပ္ေသးေလးေတြ ထုပ္ျပီး ေရာင္းတဲ့ ေခာတ္ေပါ့။) ဘယ္က ေကာက္ရျပီး စားမွန္းမသိဘူး။ အခုေလးပဲ ေက်ာင္းမသြားခင္ ထမင္းစားျပီးတယ္၊ ငတ္ရေကာင္းလား ဆို လက္ထဲရွိတဲ့ ေသာ့နဲ႔ ေဒါင္ကနဲ ေနေအာင္ ေခါက္ထည့္ လိုက္တာ ထိပ္ျကီး ဖု သြားေရာ။ တီးျပီးမွ ကြ်န္ေတာ္လဲ စိတ္ မေကာင္းဘူး။ ေဒါသျကီးျပီး သူ႔ အသားနာရင္ မရတဲ့ ဒီေကာင္က ေတာ္ေတာ္ကို နာသြားေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို စိမ္းစိမ္းျကီး ျကည့္ရင္း ပါးစပ္က အျမွဳပ္ေတြ ထြက္လာေတာ့မွ ေျခမကုိင္မိ၊ လက္မကိုင္မိ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ေအာ္ဟစ္ျပီး အကူအညီ ေတာင္းေတာ့မွ အိမ္နီးခ်င္းေတြက ေဆးရံု လိုက္ပို႔ ေပးျကတယ္။ ဒီေကာင္ ငတ္ျကီးက်ျပီး ေကာက္စား ထားတာ ႏို႔မႈန္႔ထုပ္ မဟုတ္ဘဲ တြင္းသားေတြ ျပဳတ္က် က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ယမ္းမႈန္႔ထုပ္ျကီး ျဖစ္ေနတာကိုး။ ကံေကာင္းလို႔ မေသတယ္။ ေဆးရုံမွာ ပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ အလတ္ေကာင္ကို ျကည့္ျပီး ငတ္ရလား၊ ငတ္ရလားဆို နာရင္းခ်ည္း ပိတ္တီး ျပစ္ခ်င္ေတာ့တာပဲ။ ခ်စ္တာေရာ၊ စိုးရိမ္တာေရာ၊ စိတ္တိုင္းမက်တာေရာ၊ စုျပံဳျပီး ျဖစ္လာတဲ့ ဒီ စိတ္ ခံစားမႈကို ျကံဳရမွ ေမေမ့ရဲ႕ ဂရုဏာ ေဒါသကို နားလည္ ပါေတာ့တယ္။
ေမေမ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကို ျဖည့္ဆည္း ေပးခ်င္စိတ္နဲ႔ အင္မတန္ ဆိုးသြမ္းခ်င္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ မဆိုး ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ေမေမ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ကိုပဲ ဦးစားေပးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခဲ့ သလိုပဲေပါ့။ ေလာကၾကီးမွာ စကားလံုးေတြ မလိုတဲ့ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရား ကို ျမင္တတ္၊ ခံစားတတ္ေအာင္ ေမေမက လက္ေတြ႕ ျပခဲ့ပါတယ္။
ေမေမ ခ်စ္တဲ့ သားျကီး၊ အေဝးဆီ ေရာက္ေနျပီ....။ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ အဲ့ဒီ သီခ်င္းသံကို လြမ္းလြမ္း ေဆြးေဆြး ျကားရတိုင္း ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ရည္ ဝဲရျမဲ။ ေမ့ကို သတိရတိုင္း ေမေမ ျဖစ္ေစလိုေသာ ထူးခြ်န္ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဘဝတစ္ခု ရဖို႔ ဇြဲစိတ္မာန္ တို႔ ပိုရျမဲ။ ႏွိမ္ခ် ဖိႏွိပ္မႈေတြ ျကံဳရတိုင္း အျပံဳးမပ်က္ စတမ္း ကိုယ့္ယံုျကည္ခ်က္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ ခြန္အားေတြ ေမ့ဆီက ရျမဲ။
မျပည့္စံုေသးေသာ္လည္း ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ခိုကိုးရာ အျဖစ္ ေမေမ့ ဘဝအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ရွိခ်င္သည္။ သားသမီး ေတြကို ေအာင္ျမင္ေစခ်င္ေသာ ေမေမ့အတြက္ ထိပ္ဆံုး မေရာက္ေတာင္ တတ္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ျကိဳးစားခ်င္သည္။ ေမေမ့ဘဝကို ျငိမ္းခ်မ္းမႈေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္တန္ လွ်င္ေတာ့ ေမေမ့ရင္ခြင္ရွိရာ အေရာက္ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ႏိုင္ ပါလိမ့္မည္။
၂၀၀၈၊ေအာက္တိုဘာ ႏုစ္ဆယ္ရက္မွာ အသက္ (၅၉)နွစ္ျပည့္မဲ့ ေမေမ့ကို လြမ္းဆြတ္ေနတဲ့ သားတစ္ေယာက္ရဲ႔ တမ္းခ်င္းပါ။ ေမေမတစ္ေယာက္ က်န္းမာခ်မ္းသာျခင္းမ်ားနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ။ ဘဝရဲ႔ အစစ္အမွန္တရားကို လက္မလြတ္တမ္း က်င့္သံုးရင္း ဓမၼရိပ္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမႏိုင္ပါေစ။

Four Wives In Our Lives (ဘ၀ၾကင္ယာဘက္ မိန္းမ ေလးေယာက္)

ဘ၀ၾကင္ယာဘက္ မိန္းမ ေလးေယာက္

ဟိုး ေရွးတုန္းက ဘုရင္ၾကီး တစ္ပါးမွာ မိဘုရား ေလးဦး ရွိသတဲ့။
အားလံုးထဲမွာ အငယ္ဆံုး၊ အေခ်ာဆံုး မိဘုရားငယ္ေလးကို ဘုရင္ၾကီးက အခ်စ္ဆံုးေပါ့။ အေကာင္းဆံုး၊ အလွဆံုး၊ တန္ဖိုး အၾကီးဆံုး ဆိုတဲ့ အ၀တ္အစား မွန္သမွ်ကို ဆင္ေပးျပီး ဖူးဖူးမွဳတ္ ထားတာေပါ့။
ဘုရင္ၾကီးက သူ႔ရဲ႕ တတိယမိဘုရား ကိုလဲ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္။ တိုင္းခန္းလွည့္လည္တိုင္း၊ တစ္ျခား တိုင္းျပည္ေတြ အလည္အပတ္ သြားတိုင္း အတူ ေခၚသြားေလ့ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရင္ၾကီးက အဲ့ဒီ တတိယမိဘုရား သူ႔ကို ထားရစ္ျပီး တစ္ျခား ထြက္သြားမွာကို အျမဲ စိုးရိမ္ ေၾကာင့္က် ေနရတယ္။
ဘုရင္ၾကီးက သူ႔ရဲ႕ ဒုတိယမိဘုရား ကိုလဲ ခ်စ္ရွာပါတယ္။ သူမက သူ႕ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈပဲ။ ဒုတိယမိဘုရားက ဘုရင္ၾကီးကို ၾကင္နာယုယ သလို နားလည္သည္းခံမႈ အျပည့္နဲ႔ ခ်စ္ရွာတယ္။ ဘုရင္ၾကီး အခက္အခဲေတြ ၾကံဳတိုင္း ဒုတိယမိဘုရားကို အျမဲ ရင္ဖြင့္ တိုင္ပင္ေလ့ ရွိသလို ဒုတိယမိဘုရားကလည္း ႏွစ္သိမ့္အားေပးရင္း ဒုကၡေတြကို အတူ ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္း ေပးတတ္တယ္။
ဘုရင္ၾကီးရဲ႕ ပထမမိဘုရား ကေတာ့ ဘုရင္ၾကီးအေပၚ အင္မတန္မွ သစၥာရွိ သလို တိုင္းျပည္ရဲ႕ ၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာမႈ၊ ျငိမ္းေအးသာယာမႈကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးသူ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရင္ၾကီးက ပထမမိဘုရားကို မခ်စ္ဘူး။ ပထမမိဘုရားက ဘုရင္ၾကီးကို ဘယ္ေလာက္ နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္း ခ်စ္ခ်စ္ ဘုရင္ၾကီးက ဘယ္ေတာ့မွ အသိအမွတ္ ျပဳေလ့ မရွိဘူး။
တစ္ခ်ိန္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက အသဲအသန္ နာမက်န္း ျဖစ္တယ္။ သူ႕ဘ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ ေရာက္ျပီ ဆိုတာ သိေတာ့ သူ႕ဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ေန႔ေတြကို ျပန္သတိရတယ္။ ငါ့မွာ မိန္းမ ေလးေယာက္ရွိေပမဲ့ ေသရင္ ငါတစ္ေယာက္ထဲ ပါလား လို႕လဲ ေတြးမိတယ္။
ဒါနဲ႔ သူအခ်စ္ဆံုး မိဘုရားငယ္ေလးကို ေခၚျပီး ေမးတယ္။
မင္းကို ငါအခ်စ္ခဲ့ဆံုးပဲ။ ေကာင္းေပ့၊ ညြန္႔ေပ့ ဆိုတဲ့ အ၀တ္အစား၊ အသံုး အေဆာင္ မွန္သမွ် ငါဆင္ေပးျပီး ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ငါ ေသရေတာ့မယ္။ ငါေသတဲ့အခါ ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ျပီး အေဖာ္လုပ္ ေပးႏိုင္မလား ေမးေတာ့ မိဘုရားငယ္ေလးက
လံုး၀ မလိုက္ေပးႏိုင္ဘူး အဲ့ဒီလို ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာျပီး အေ၀းကို ထြက္သြားခဲ့တယ္။ ဘုရင္ၾကီး ခမ်ာ သူ႔ႏွလံုးသားကို ဓားထက္ထက္နဲ႔ အမႊန္းခံရသလို ခံစားရတာေပါ့။
၀မ္းနည္းေနတဲ့ ဘုရင္ၾကီးက သူ႔ရဲ့ တတိယမိဘုရား ကို ေခၚျပီးေမးျပန္တယ္။
ငါ့ဘ၀ တစ္ခုလံုးအတြက္ မင္းကို ခ်စ္ခဲ့တယ္။ အခုလို ငါ ေသရေတာ့မဲ့ အခါ ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ျပီး အေဖာ္လုပ္ ေပးႏိုင္မလား
မလိုက္ေပးႏိုင္ပါဘူး၊ ဘ၀က ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတယ္။ ရွင္ ေသတဲ့အခါ ကြ်န္မက ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ျပီး ယူမွာေပါ့
အဲ့ဒီ အေျဖစကား ၾကားရေတာ့ ဘုရင္ၾကီး ခမ်ာ သူ႔ႏွလံုးသားကို ေရထဲဆြဲႏွစ္ ခံရသလို ေအးစက္ ထံုက်င္ေနေအာင္ ခံစားရရွာတယ္။
ဒါနဲ႔ ဘုရင္ၾကီးလဲ ဒုတိယမိဘုရားကို ေခၚျပီးေမးျပန္တယ္။
ငါ အကူအညီ လိုတဲ့ အခါတိုင္း မင္းက ငါ့အတြက္ အျမဲ အဆင္သင့္ ရွိေပးခဲ့တယ္။ အခုလို ငါ ေသရေတာ့မဲ့ အခါ ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့ျပီး အေဖာ္လုပ္ ေပးႏိုင္မလား
ကြ်န္မ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ ဒီတစ္ခုကို မကူညီႏိုင္တာေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါ။ ရွင့္ရဲ႕ စ်ာပနကိုေတာ့ ကြ်န္မ ေသခ်ာ လိုက္ပို႔ေပးမွာပါ။
ဒုတိယမိဘုရားရဲ႕ အေျဖစကားက ေကာင္းကင္ေပၚက လွ်ပ္စစ္မိုးၾကိဳးသြား တစ္စင္းလို ဘုရင္ၾကီးကို အထိ နာသြားေစပါတယ္။ ဘုရင္ၾကီးရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အားလံုး ပ်က္စီးကုန္ပါျပီ။ သူ အင္မတန္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွတဲ့ သူေတြ အားလံုးက ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ သူ႔ ဆႏၵကို ဘယ္သူမွ မျဖည့္ဆည္း ေပးႏိုင္ၾကေတာ့ ပါဘူး။
ရွင္ဘယ္ကို သြားသြား၊ ဘာပဲ ၾကံဳရၾကံဳရ၊ ရွင္နဲ႔အတူ ကြ်န္မ လိုက္ခဲ့မယ္။
စိတ္ဓာတ္ေတြက်ျပီး ေခါင္း ငိုက္စိုက္ က်ေနတဲ့ ဘုရင္ၾကီး ဟာ ရုတ္တရက္ ထြက္လာတဲ့ စကားသံေၾကာင့္ ေခါင္းေမာ္ ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ပထမမိဘုရား ျဖစ္လို႔ ေနတယ္။ သူမက ဘုရင္ၾကီးရဲ႕ ပစ္ပယ္ ထားမႈ ေတြေၾကာင့္ ညႈိးေဖ်ာ့ ပိန္လွီလို႔ ေနတယ္။
ငါ့မွာ အခြင့္အေရးေတြ ရွိေန ခဲ့တုန္းက မင္းကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ သင့္တယ္။
အင္မတန္မွ စိတ္သက္သာရာ ရသြားတဲ့ ဘုရင္ၾကီးက အဲ့ဒီလို မခ်ိတင္ကဲ ေရရြတ္လိုက္ မိပါတယ္။ ေနာင္တေတြလဲ ရ လို႔ေပါ့။

အမွန္တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုးရဲ႕ ဘ၀မွာ ၾကင္ယာဘက္ မိန္းမ ေလးေယာက္စီ ရွိၾကပါတယ္။

စတုတၳေျမာက္ မိန္းမက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ နဲ႔ တူပါတယ္။ အခ်ိန္နဲ႔ ေငြေၾကးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ အကုန္အက် ခံျပီး ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ဘယ္ေလာက္ ဂရုစိုက္စိုက္၊ ဒီ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေသဆံုးခ်ိန္မွာ ထားရစ္ခဲ့ မွာပါဘဲ။

တတိယေျမာက္ မိန္းမက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈ၊ စည္းစိမ္နဲ႔ ဂုဏ္ပကာသန ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေသဆံုးခ်ိန္မွာ ဒါေတြအားလံုးဟာ သူတစ္ပါးရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
ဒုတိယေျမာက္ မိန္းမက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအ၀ိုင္း၊ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြေပါ့။ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္လိုအပ္ခ်ိန္မွာ အတူရွိေန ေပးႏိုင္ေပမဲ့ ဒါဟာ ကိုယ္ သခ်ႋဳင္းေျမေပၚ ေျခမခ်ခင္ အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိဘဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါ လိမ့္မယ္။
ပထမ မိန္းမကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္၀ိဥာဥ္ ပါပဲ။ ေလာကၾကီးမွာ ေငြေၾကး စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ အာဏာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေတြေနာက္ လိုက္ရင္း သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေမ့ေလွ်ာ့ ထားခဲ့ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္သြားသြား ဘာလုပ္လုပ္ ဒီ စိတ္၀ိဥာဥ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ အျမဲ ရွိေနခဲ့ ပါတယ္။ ဘုရင္ၾကီးလို အခ်ိန္ မေႏွာင္းခင္မွာ မဆံုးေသးတဲ့ ဘဝခရီးေတြ အတိုင္း အျမဲ ကိုယ္နဲ႔ မခြဲတမ္း ေသတစ္ပန္ သက္တစ္ဆံုး အတူ ရွိေနတဲ့ စိတ္၀ိဥာဥ္ကို ခြန္အား အျပည့္ ရွိေအာင္ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ျပီး ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးစြာ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။

ကိုယ့္ ခႏၶာကိုယ္ ကို က်န္းမာေအာင္ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ ဒါမွ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရကို အျပည့္အဝ ခံစားႏိုင္ ပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈနဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိမႈ အေပၚ ေက်နပ္ပါ။ ကိုယ့္ မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအ၀ိုင္း၊ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေတြဆီက ရတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ေလးစား တန္ဖိုးထားပါ။ ၾကင္နာ ျမတ္ႏိုးစြာ တုန္႔ျပန္ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္၀ိဥာဥ္ ကို အဟာရ ျပည့္ဝေအာင္ ဂရု စိုက္ဖို႔ မေမ့ေလွ်ာ့ ပါနဲ႔။ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုးရဲ႕ ဘဝ အရင္းခံ ေရေသာက္ျမစ္ ျဖစ္သလို ဘဝ တစ္သက္လံုး အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္း တစ္ဦးလဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကမၻာေလာကၾကီးက သင့္ကို ဒူးေထာက္ လဲက်ေအာင္ လုပ္တဲ့ အခါတိုင္း ဘုရားကို ဝတ္ျပဳ ဆုေတာင္းဖို႔ အသင့္ေတာ္ဆံုး အခြင့္ေရး ေပးထားတယ္ ဆိုတာ သတိရပါ။

ဘာသာျပန္သူ - မိုးကုတ္သား
မူရင္းကို ဒီမွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။