ကြ်န္ေတာ့္ကို အဖြားက နေမာ္နမဲ့ ဦးေပသီး လိ႔ုေခၚတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမက ပ်ာေလာင္တဲ့။ အေဒၚေတြကေတာ့ သြားေလရာရာ အရာနဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္း ျဖစ္တတ္လြန္းလို႔ ပက္က်ိတဲ့။ အေၾကာင္းသိ သူငယ္ခ်င္းေတြက အူေၾကာင္က်ား လိ႔ုေခၚၾကတယ္။ နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္သလို တစ္ခုခုဆို အျမဲ ပ်ာေလာင္ ခတ္တတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကေတာ့ အင္မတန္ ရွက္တတ္ပါတယ္။ အခု အခ်ိန္ထိလဲ ရွက္တတ္ တုန္းပါပဲ ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ ယံုႏိုင္မယ္ မထင္ပါ (အဟီး)။ တကယ္ပါ။ အင္မတန္ ရွက္တတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ခဏခဏ အရွက္ ကြဲရလြန္းလို႔ ရွက္ေၾကာက ျပတ္ သြားတာလား ဒါမွမဟုတ္ အေရထူ သြားတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
လဖၻည့္ရည္ဆိုင္ သြားရင္ ဟိုဟာ တိုက္ခ်၊ ဒီဟာ ေမွာက္က် ျဖစ္တတ္တာ၊ ဟို ခလုတ္တိုက္ ဒီိ ခလုတ္တိုက္ ေခ်ာ္လဲျပီး ဒူးျပဲရတာ ေတြကေတာ့ အေသးအဖြဲ ေပါ့။ လူၾကားထဲ အရွက္ ကြဲ ရလြန္းလို႔ ကြ်န္ေတာ့္ မ်ားဆို ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြ မေျပာနဲ႔၊ ေဖနဲ႔ေမေတာင္ လူၾကား သူၾကား သိပ္ မေခၚရဲေအာင္ကို လန္႔ပါတယ္။ အိမ္ကို လာလည္တဲ့ အေၾကာင္းသိ ဧည့္သည ္ေတြမ်ား ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္မို႔ သူတို႔ အနား လာျပီး ေရေႏြးၾကမ္း ငွဲ႔ေပးျပီဆို သတိ အေနအထား ျဖစ္သြားတတ ္ၾကပါတယ္။ မေတာ္တဆနဲ႔ သူတို႔ ေရေႏြးပူ ေလာင္တာ ခံရလြန္းလို႔ပါ။
မွတ္မိေသးတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ မူၾကိဳေက်ာင္းသား ဘဝကေပါ့၊ ကႀကီး ခေခြး သင္လာလိုက္တာ သ ေရာက္တဲ့ထိ ေခ်ာလို႔။ ဟ လဲ ဟ ေရာ ျပႆနာ စတက္ေတာ့တာပဲ။ လိုက္ဆို ဟ လို႔ ဆရာမက တိုင္ေပးလိုက္တိုင္း ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ဟျပီး ဘာသံမွ ထြက္မလာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ၾကိမ္မက ႏွစ္ၾကိမ္မက ဆိုေတာ့ ဆရာမက စိတ္ မရွည္ေတာ့ဘူး။ ဟဲ့ လိုက္ဆိုေလ ဟ လို႔ ေျပာလဲမရ၊ ဟ... ပါဆို လို႔ ေခ်ာ့ ေျပာလဲမရ။ ပါးစပ္ အေဟာင္းသားနဲ႔ သူ႔ကို ျပဴးၾကည့္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေဒါသေတြ ထြက္လာျပီး တစ္ခါ ဆိုခိုင္းလိုက္၊ အသံ ထြက္မလာရင္ တစ္ခ်က္ လိမ္ဆြဲလိုက္နဲ႔ လက္ေမာင္းသာ အညိဳအမဲ စြဲလာတယ္။ ဘယ္လို သင္ေပးေပး အသံက ထြက္မလာ၊ အသားနာတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ဂ်စ္ကန္ကန္နဲ့ သူ႔ကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဆရာမလဲ ယမ္းပံုမီးက် ေဒါေတြပြျပီး သူ ဆိုခိုင္းတာ လိုက္မဆိုဘဲ ပါးစပ္ၾကီး ဟ ဟ ျပေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကို ေျပာင္ျပေနမႈနဲ႔ ေျခသလံုး ေသြးထြက္ေအာင္ ေဆာ္ပေလာ္ တီးပါေတာ့တယ္။ ေမေမ ရုံးဆင္းလို႔ အျပန္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဝင္ေခၚေတာ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေတြ႔ျပီး ဘာကိစၥနဲ႔ ဒီေလာက္ အျပစ္ ေပးခံရတာလဲ ဆရာမကို သြားေမးပါတယ္။ ဆရာမ ေျပာလို႔ အေမ အက်ိဳးအေၾကာင္း သိေတာ့ ဒီေလာက္ေတာင္ အရလားဟဲ့ ဆို ကြ်န္ေတာ့္ ေခါင္းကို ေဒါင္ကနဲ ေခါက္ပါေတာ့တယ္။ (တယ္ေတာ္တဲ့ အေမေနာ္။ သူတစ္ပါး အေမ ေတြလို ကိုယ့္သား မွားမွားမွန္မွန္၊ နဲနဲ တီးခံရရင္ကို ဆရာမကို ရန္ သြား မလုပ္တတ္္ဘူး။ ခ်စ္ပံုမ်ားေတာ့)။ တကယ္ေတာ့ ့ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ေဖနဲ႔ေမ ထမင္းေကြ်းတိုင္း ဟ ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္ ပါးစပ္ဟမွ ထမင္းကို ခြံ႔ေကြ်း တတ္ၾကပါတယ္။ ဆရာမက ဟ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ပါးစပ္ကို ဟျပီး အသံထြက္ ဆိုရေကာင္းမွန္း မသိတာပါ။ ေမေမက
' သားကို ေမေမ ထမင္းေကြ်းရင္ ဘယ္လိုေျပာျပီး ေကြ်းလဲ ' ေမးေတာ့
' ဟ လို့ေျပာျပီး ေကြ်းတယ္ '
' ေအး အဲ့ဒီ ဟ က ဆရာမ အခု သင္ေပးေနတဲ့ ဟ ေပါ့ သားရဲ႔ '
ကဲ၊ ေမေမသင္ေပးေတာ့ တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လဲ ဟ တတ္သြားေရာ။ ကြ်န္ေတာ္က ငယ္ကတည္းကရင္း အဲ့ဒီလိုလဲ အူေၾကာင္က်ား တတ္ပါတယ္။
အစက သိမွ မသိဘဲ ကိုးဗ်ာ၊
(မွားတဲ့ အခါလဲ မွားေပ မေပါ့ဗ်ာ၊ ေနာ..) :-P
လဖၻည့္ရည္ဆိုင္ သြားရင္ ဟိုဟာ တိုက္ခ်၊ ဒီဟာ ေမွာက္က် ျဖစ္တတ္တာ၊ ဟို ခလုတ္တိုက္ ဒီိ ခလုတ္တိုက္ ေခ်ာ္လဲျပီး ဒူးျပဲရတာ ေတြကေတာ့ အေသးအဖြဲ ေပါ့။ လူၾကားထဲ အရွက္ ကြဲ ရလြန္းလို႔ ကြ်န္ေတာ့္ မ်ားဆို ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြ မေျပာနဲ႔၊ ေဖနဲ႔ေမေတာင္ လူၾကား သူၾကား သိပ္ မေခၚရဲေအာင္ကို လန္႔ပါတယ္။ အိမ္ကို လာလည္တဲ့ အေၾကာင္းသိ ဧည့္သည ္ေတြမ်ား ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္မို႔ သူတို႔ အနား လာျပီး ေရေႏြးၾကမ္း ငွဲ႔ေပးျပီဆို သတိ အေနအထား ျဖစ္သြားတတ ္ၾကပါတယ္။ မေတာ္တဆနဲ႔ သူတို႔ ေရေႏြးပူ ေလာင္တာ ခံရလြန္းလို႔ပါ။
မွတ္မိေသးတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ မူၾကိဳေက်ာင္းသား ဘဝကေပါ့၊ ကႀကီး ခေခြး သင္လာလိုက္တာ သ ေရာက္တဲ့ထိ ေခ်ာလို႔။ ဟ လဲ ဟ ေရာ ျပႆနာ စတက္ေတာ့တာပဲ။ လိုက္ဆို ဟ လို႔ ဆရာမက တိုင္ေပးလိုက္တိုင္း ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ဟျပီး ဘာသံမွ ထြက္မလာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ၾကိမ္မက ႏွစ္ၾကိမ္မက ဆိုေတာ့ ဆရာမက စိတ္ မရွည္ေတာ့ဘူး။ ဟဲ့ လိုက္ဆိုေလ ဟ လို႔ ေျပာလဲမရ၊ ဟ... ပါဆို လို႔ ေခ်ာ့ ေျပာလဲမရ။ ပါးစပ္ အေဟာင္းသားနဲ႔ သူ႔ကို ျပဴးၾကည့္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေဒါသေတြ ထြက္လာျပီး တစ္ခါ ဆိုခိုင္းလိုက္၊ အသံ ထြက္မလာရင္ တစ္ခ်က္ လိမ္ဆြဲလိုက္နဲ႔ လက္ေမာင္းသာ အညိဳအမဲ စြဲလာတယ္။ ဘယ္လို သင္ေပးေပး အသံက ထြက္မလာ၊ အသားနာတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ဂ်စ္ကန္ကန္နဲ့ သူ႔ကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဆရာမလဲ ယမ္းပံုမီးက် ေဒါေတြပြျပီး သူ ဆိုခိုင္းတာ လိုက္မဆိုဘဲ ပါးစပ္ၾကီး ဟ ဟ ျပေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကို ေျပာင္ျပေနမႈနဲ႔ ေျခသလံုး ေသြးထြက္ေအာင္ ေဆာ္ပေလာ္ တီးပါေတာ့တယ္။ ေမေမ ရုံးဆင္းလို႔ အျပန္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဝင္ေခၚေတာ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေတြ႔ျပီး ဘာကိစၥနဲ႔ ဒီေလာက္ အျပစ္ ေပးခံရတာလဲ ဆရာမကို သြားေမးပါတယ္။ ဆရာမ ေျပာလို႔ အေမ အက်ိဳးအေၾကာင္း သိေတာ့ ဒီေလာက္ေတာင္ အရလားဟဲ့ ဆို ကြ်န္ေတာ့္ ေခါင္းကို ေဒါင္ကနဲ ေခါက္ပါေတာ့တယ္။ (တယ္ေတာ္တဲ့ အေမေနာ္။ သူတစ္ပါး အေမ ေတြလို ကိုယ့္သား မွားမွားမွန္မွန္၊ နဲနဲ တီးခံရရင္ကို ဆရာမကို ရန္ သြား မလုပ္တတ္္ဘူး။ ခ်စ္ပံုမ်ားေတာ့)။ တကယ္ေတာ့ ့ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ေဖနဲ႔ေမ ထမင္းေကြ်းတိုင္း ဟ ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္ ပါးစပ္ဟမွ ထမင္းကို ခြံ႔ေကြ်း တတ္ၾကပါတယ္။ ဆရာမက ဟ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ပါးစပ္ကို ဟျပီး အသံထြက္ ဆိုရေကာင္းမွန္း မသိတာပါ။ ေမေမက
' သားကို ေမေမ ထမင္းေကြ်းရင္ ဘယ္လိုေျပာျပီး ေကြ်းလဲ ' ေမးေတာ့
' ဟ လို့ေျပာျပီး ေကြ်းတယ္ '
' ေအး အဲ့ဒီ ဟ က ဆရာမ အခု သင္ေပးေနတဲ့ ဟ ေပါ့ သားရဲ႔ '
ကဲ၊ ေမေမသင္ေပးေတာ့ တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လဲ ဟ တတ္သြားေရာ။ ကြ်န္ေတာ္က ငယ္ကတည္းကရင္း အဲ့ဒီလိုလဲ အူေၾကာင္က်ား တတ္ပါတယ္။
အစက သိမွ မသိဘဲ ကိုးဗ်ာ၊
(မွားတဲ့ အခါလဲ မွားေပ မေပါ့ဗ်ာ၊ ေနာ..) :-P
1 comment:
ကိုဘုိ႕ကို အူေၾကာင္က်ား စာအုပ္တစ္အုပ္ ေပးဖတ္ဦးမယ္ေနာ္
Post a Comment