ရူပေဗဒဆရာ - "နယူတန္က ပနး္သီးပင္ေအာက္မွာ ထိုင္ေနရင္း ပန္းသီး ေၾကြက်တာကို အေတြးပြားမိရာက ကမၻာေျမရဲ႕ ဆြဲငင္အားကို ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ ေတာ္လိုက္သလဲ"
တပည့္ - "ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ။ သူသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို စာသင္ခန္းထဲ ထိုင္ပီး ဒီစာအုပ္ေတြ ဖတ္ေနရမယ္ ဆိုရင္ အဲ့ဒီ အေၾကာင္းအရာကို သူ ရွာေဖြေတြ႔လိမ့္မယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ မထင္ဘူး"
ဆရာမ - "ဘီလီ၊ မင္း ဘာျဖစ္လို႔ ငါ ေပးထားတဲ့ အိမ္စာေတြ မျပေသးတာလဲ"
ဘီလီ - "အိမ္စာ လုပ္ထားတာေတြကို စကၠဴေလယာဥ္ လုပ္ျပီး လႊတ္လိုက္တာ လမ္းမွာ အႏုၾကမ္း စီးခံလိုက္ ရလို႔ပါ"
ဖခင္ - "သားေရ၊ သားရဲ႕ စာေမးပြဲေအာင္မွတ္က ဘယ္လို ရွိလဲ"
သား - "အားလံုး ေရေအာက္မွာပါ ေဖေဖ"
ဖခင္ - "ေဟ၊ ေရေအာက္မွာဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ"
သား - "ေအာ္၊ စီရဲ႕ ေအာက္မွာ ရွိတာကို ေျပာတာပါ"
ဆရာမ - "မင္း ဘာလို႔ ေက်ာင္းေနာက္က်ေနရတာလဲ"
တပည့္ - "ဆိုင္းဘုတ္ တစ္ခုေၾကာင့္ပါ"
ဆရာမ - "မင္း ေက်ာင္းေနာက္က်တာနဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္က ဘာဆိုင္လို႔လဲ"
တပည့္ - "ေရွ႕မွာ ေက်ာင္းရွိသည္။ ေျဖးေျဖး ဆိုလို့ပါ"
ဆရာ - "တပည့္တို႔၊ အပင္တစ္ခုရဲ႕ အျပင္ဘက္ဆံုး အပိုင္း (သစ္ေခါက္) ကို ဘယ္လို ေခၚလဲ"
တပည့္ - "မသိပါဘူး ဆရာ"
ဆရာ - "Bark, ငါ့တပည့္၊ Bark"
တပည့္ - "ဝုတ္၊ ဝုတ္၊ ဝုတ္"
တစ္ရက္က အင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသား ႏွစ္ေယာက္ လမ္းမွာ ဆံုေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။
ပထမေက်ာင္းသား - "ဟား၊ စက္ဘီးက မိုက္လွခ်ည္လား။ ဘယ္က ရလာတာလဲ"
ဒုတိယေက်ာင္းသား - "ေအးကြ။ ငါမေန႔က ေက်ာင္းကိုလာတုန္း ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ လမ္းမွာ ဆံုတယ္ကြာ။ ငါ့ကို ျမင္ေတာ့ စက္ဘီး ေပၚက ခုန္ဆင္းျပီး သူ႔ အေပၚ အေႏြးထည္ကို ခြ်တ္ရင္း ငါ့ကို ေျပာတယ္။ ငါ့ဆီက နင္ၾကိဳက္တာ ယူႏိုင္တယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ငါလဲ ဒီ စက္ဘီးကို ယူလာတာ"
ပထမေက်ာင္းသား - "ဟာ၊ အေရြးေတာ္လိုက္တာ မင္းက။ သူ႔ အေႏြးထည္ၾကီးသာ ေရြးမိရင္ မင္းေတာ့ ဝတ္လို႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူးကြ"
ေဆးပညာအေၾကာင္း သင္ၾကားခ်ိန္မွာ ဆရာက လက္ေတြ႔ ေလ့က်င့္ခန္း တစ္ခု သင္ေပးေနတယ္။ ကိုယ့္ အလုပ္အေပၚ ဘယ္ေလာက္ စူးစမ္းေလ့လာမႈ ရွိလဲ စမ္းသပ္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေပါ့။ ဆရာက သူ႔ အိတ္ထဲကေန အဝါေရာင္ အရည္ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ဖန္ပုလင္း တစ္ခု ထုတ္လိုက္တယ္။
"ဒါက ဆီး(က်င္ငယ္ေရ) ေတြ။ ဆရာဝန္ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ အေရးၾကီးတာက အေရာင္၊ အနံ႔၊ အျမင္၊ အရသာ အားလံုးကို ေသခ်ာ စူးစမ္း ေလ့လာဖို႔ လိုတယ္"
အဲ့ဒီလို ေျပာျပီး ဆရာက သူ႔ လက္ေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္းကို ဖန္ပုလင္းထဲ ႏွစ္လိုက္ပီး သူ႔ ပါးစပ္ထဲကို ထည့္လိုက္တယ္။ တစ္တန္းလံုး အံ့ဩတၾကီးနဲ႔ ဆရာ့ကို ၾကည့္ေနၾကတာေပါ့။ အားလံုးက ေတာ္ေတာ္ ရြံရွာတဲ့စိတ္၊ အံခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လိမၼာၾကိဳးစားတဲ့ ေက်ာင္းသားေကာင္းေတြ ျဖစ္ခ်င္ၾကေတာ့ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ဖန္ပုလင္းကို လက္ဆင့္ ကမ္းျပီး လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ဖန္ပုလင္းထဲ ထည့္ႏွစ္၊ ျပီး အဲ့ဒီ လက္ေခ်ာင္းကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ၾကရေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္ဆံုး ေက်ာင္းသားရဲ႕ အလွည့္ ျပီးသြားေတာ့ ဆရာက ေခါင္းတယမ္းယမ္းနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။
"အင္း၊ တကယ္လို႔မ်ားသာ မင္းတို႔က ေသခ်ာ စူးစမ္းေလ့လာ တတ္ၾကမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ငါ့ရဲ႕ လက္ညိႈးကို ဖန္ပုလင္းထဲ ထည့္ျပီး ငါ့ လက္ခလည္ကိုပဲ ပါးစပ္ထဲ ထည့္တာ သတိထားမိ ၾကမွာပဲ၊ ခုေတာ့ကြာ..."
အပ်င္းေျပ၊ ျပံဳးေစ၊ ေပ်ာ္ေစေသာဝ္
No comments:
Post a Comment