တစ္နွစ္သား “စာဥယ်ာဥ္” ထဲမွာ ဖူးပြင့္ေနတဲ့ “ကဗ်ာပန္း” မ်ား

“ေဖေဖၚ၀ါရီျပပြဲ”

တစ္ေယာက္စိတ္မွာ..တစ္ေယာက္ကေနထိုင္လို႕
တစ္ေယာက္ဟာ...တစ္ေယာက္ရဲ႕..အိမ္
တစ္ေယာက္..ရယ္ေမာသံမွာ...တစ္ေယာက္ေဒါမနႆေတြက..အေငြ႕ပ်ံ
တစ္ေယာက္ေျခသံနဲ႔..တစ္ေယာက္ခရီးဆက္ခဲ့ၾက
အခ်စ္ဆိုတာ..ရာသီစာလို..ေဖေဖၚ၀ါရီေရာက္မွ..ထပြင့္ျပတဲ့..ပန္းမဟုတ္
တစ္ဘ၀စာ..စုိက္ပ်ိဳးထားတဲ့..စိတ္ဥယာဥ္ထဲမွာ...
အသိမ္ေမြ႕ဆံုး..ပ်ံ႕သင္းေနတဲ့..........ကဗ်ာ..။

အိႁႏၵာ

ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ ကဗ်ာဆရာမ မ“အိႁႏၵာ” က သူမရဲ႕ စာဥယ်ာဥ္ေလးကို 2008ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ရွစ္ရက္ေန႔မွာ စတင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္က မဂၢဇင္းေတြ၊ စာအုပ္စာေပေတြနဲ႔ ေ၀းေ၀းမွာ ေရာက္ေနခဲ့တာ ၾကာခဲ့ျပီ ဆိုေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ တုန္းကလို၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘ၀ေတြတုန္းကလို ရသစာေပေတြ ကဗ်ာေတြနဲ႔ အလွမ္းေ၀းေနခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ျပီဆိုေတာ့ ကဗ်ာဆရာမ မ“အိႁႏၵာ” ကို မသိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ သူမရဲ႕ စာဥယ်ာဥ္ေလးကို ကြ်န္ေတာ္ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားျပီး ေရာက္သြားေတာ့ ၾကယ္ အ "ေတး" ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးနဲ႔ စသိခဲ့ျပီး ကြ်န္ေတာ့္အၾကိဳက္ ကဗ်ာဆရာေတြထဲက ကဗ်ာဆရာမတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ၾကယ္ အ "ေတး"

ငါဟာ...
နင့္ေကာင္းကင္..အစြန္အဖ်ားက
အမႈန္အမႊား..ၾကယ္စင္တစ္စင္းပါ..
ငါ...တလဲ့လဲ့..ထြန္းလင္းရႊန္းပခ်င္သေလာက္
နင္တဖြဖြ..အံု႔ဆိုင္းမိႈင္းရီ..ခဲ့..

ငါ့..ခမ်ာ
ေျဖဆိုခြင့္ မရတဲ့..စာျပန္ပြဲမွာမွ..
အမွတ္ရာျပည့္ ရခ်င္ေနသူေလ..
ရာသီဥတုကို အလုိက္သိတတ္လြန္းျပန္လို႔
ရြယ္႐ံုနဲ႔..ကြဲခ်င္ေနတဲ့..အိုးတစ္လံုးလိုမ်ိဳး
ငါ့..ရင္ဘတ္ကိုငါ..႐ိုေသသိမ္းဆည္းခဲ့..

ငါက..
နင့္ေစာင္းႀကိဳးမွ်င္ကိုမွ..တလြင္လြင္ ခ်ိဳျမခ်င္သူေလ..
မွတ္တိုင္ေပ်ာက္ေနတဲ့ ခရီးကို..တက္စီးလာခဲ့မိလိုက္တာ
ေရြးခ်ယ္မႈေတြပဲ...မွားယြင္းခဲ့တာလား...
(မဟုတ္ဘူး)
ေရြးခ်ယ္မႈေတြက..ငါ့ကို..မွားယြင္းသြားခဲ့တာ..
ငါ့ ကို...ခ်ိဳးဖဲ့..ဖူးပြင့္ပါ..
ငါ့ ကို...ဆုတ္ျဖဲသစ္လြင္ပါ..
ငါ့ ကို...ခပ္ယူခ်မ္းေျမ့ပါ..
ငါ့ကိုယ္ငါ..က်စ္ခဲထားေလသမွ်..
ဘယ္သူ႔ကို..ေ၀မွ် ေၾကကြဲရမလဲ..
ပြဲမစခင္ကတည္းက..ေျခေခါက္ ေခ်ာ္ႏွင့္ၿပီးသား..
ဘယ္ေလာက္ ဆိုး၀ါးထားသလဲကြယ္..

ငါ့..ေဆးဘက္၀င္ အလြမ္းခါးခါးႀကီးေတြန႔ဲ
နင့္ဘ၀ကို..မေလးလံေစဖို႔
ငါ့စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ငါ..ေဘာင္ခပ္ၾကပ္က်ဥ္း..
ငါ့သက္ျပင္းနဲ႔ငါ...ဆင္းရဲတြင္းနက္ခဲ့

တကယ္ပါ...
နင့္..သံသရာအထိ..အေႏွာက္အယွက္ေနမလား...
ငါ့ဆုေတာင္းကိုငါ....ေရြးခ်ယ္ေမွာင္မိုက္ေပါ့...

ငါ့..ရူးသြပ္မႈေတြ..နင္..ေမာင္းႏွင္ခဲ့တာ..
ငါ့..နက္ရိႈင္းမႈေတြ..မိုးလို..ရြာမျပႏိုင္္ေပမယ့္...

ငါ့..ဘက္က..ၿပိဳက်သြားေလသမွ်
နင့္..ဘက္..မွာ..ေသာင္..ထြန္း..ပါ..ေစ..သား...။ ။

အိႁႏၵာ

{၂၀၀၃ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လထုတ္.. ျမားနတ္ေမာင္မဂၢဇင္း (အမွတ္-၁၃၄)မွာ ပံုႏွိပ္ ေဖၚျပခဲ့ၿပီး..၊ ဂီတမိတ္မွာျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့.. ကဗ်ာ..ရြတ္ပြဲေလးတစ္ခုမွာ..ရြတ္ဆိုခဲ့ဘူးပါတယ္..။}

အဲဒီကဗ်ာေလးက အစျပဳ ျပီး ကဗ်ာဆရာမ မ“အိႁႏၵာ” ရဲ႕ စာဥယ်ာဥ္ေလးထဲကို ကြ်န္ေတာ္ မၾကာမၾကာ ေရာက္ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာေလးေတြအျပင္ ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳက္တဲ့ ၀တၳဳတိုေလးေတြကိုလဲ ဒီ စာဥယ်ာဥ္ေလးထဲမွာ ဖတ္ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။

ကဗ်ာဆရာမ မ“အိႁႏၵာ” ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ ၀တၳဳတိုေတြထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္ ႏွလံုးသားကို က်င္ခနဲ စူးစိုက္ေစတဲ့ ျမွားေတြ ေတြ႕တယ္။ ေက်ာထဲ စိမ့္ခနဲကေန တစ္ကိုယ္လံုးေသြးေၾကာေတြထိ လိႈက္လွဲေစတဲ့ ကေလာင္တံေတြ ရွိတယ္။

ဖိုးမိႈက္နဲ႔..ဖြားေရတိုက္ လို ဘ၀ထဲက အေမာေတြ၊ ေဒါင္လိုက္ ျဖတ္တိုက္သြားတဲ့ ေလ လို အႏုပညာနဲ႔ မိသားစုဘ၀ေတြ၊ သူမ ေကာင္းကင္ယံထဲက ကြၽန္ေတာ့္ဆြံ႕အ ၾကယ္၊ သူမကို အသစ္ျပန္စိုက္လိုက္တဲ့ သစ္ပင္ ႏွင့္ သက္တန္႔ အိပ္မက္ တို႔လို ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔ေတြ၊ အခိုးအေငြ႔တံတား.. ႏွင့္ ငါ့မ်က္ရည္နဲ႔ က်စ္တဲ့ႀကိဳး တို႔လို ရသပညာေပး ၀တၳဳတိုေတြ ကိုလည္း ေရးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုးကေတာ့ ေသေနတဲ့ နာရီ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုေလးပါ။ အၾကိဳက္ခ်င္းေတာ့ တူခ်င္မွ တူၾကမွာ ျဖစ္ေပမဲ့ အဲ့ဒီ ၀တၳဳတိုေလး ဖတ္တိုင္း မြန္းက်ပ္တဲ့ ေလွာင္အိမ္တစ္ခုထဲမွာ လြတ္လပ္မႈကို ေဆးျခယ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့၊ အမွန္တရားေတြ ကို လွပရိုးစင္းတဲ့ နိမိတ္ပံုေတြနဲ႔ ဖြဲ႕ျပတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕လက္တစ္ကမ္းမွာ ရွိေနေပမဲ့ လက္လွမ္းလို႔ မရတဲ့ တံတိုင္းေတြ၊ သံတိုင္ေတြက ျခားနားထားသလိုမ်ိဳးေပါ့။ လြတ္လပ္မႈကို တပင္တစ္ပန္း ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနရင္းက ကုန္သြားရတဲ့ ႏွေမ်ာစရာ အခ်ိန္ေတြဟာ ေသေနတဲ့ နာရီေတြလား။ အေတြး သိပ္မ်ားေစခဲ့တဲ့အတြက္ ၾကိဳက္တာပါ။

“မအိျႏၵာ”က ကဗ်ာေတြကို ျမတ္ႏိုးတတ္ဟန္ ရွိသလို ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရတာကိုလဲ ေက်နပ္ႏွစ္သက္မွန္း သူ႕ကဗ်ာတစ္ခ်ိဳ႕မွာ သိႏိုင္ပါတယ္။ နာမက်န္းျခင္း ေတးသံ လို ကဗ်ာမ်ိဳး ေတြမွာေပါ့။

နာမက်န္းျခင္း ေတးသံ

ကမၻာဦးေလသန္႔ကို ႐ွူ႐ိႈက္ဖို႔
သံသရာဆိုတာ ဘယ္ေလာက္႐ွည္ၾကာလိမ့္ဦးမလဲ
ပ်က္ကို ပ်က္ရမွာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

ေရႀကီးလႊမ္းလႊမ္း၊ မီးႀကီးေလာင္ေလာင္
ကမၻာတစ္ခုပ်က္လို႔ ေနာက္ ကမၻာသစ္တည္ၾကရင္
အဲဒီ့ကမၻာကို ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ ျပန္စမယ္။

ကဗ်ာဆရာဆိုတာ စိတ္က လွမ္းလွမ္းခြပ္သမွ်
အေနအထိုင္ မတတ္ျပတာေလးကလြဲလို႕ ႐ိုးသားတယ္
ကဗ်ာဆရာေတြက ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ကိုယ္
ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ဖြင့္လွစ္ျပ၀့ံသူေတြလည္းျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာ့ ဥပဇာမွာ ျဗဟၼစိုရ္တရားေတြထြန္းကားၿပီး
ကဗ်ာေရးတဲ့လက္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စစ္မက္ေတြကိုမေရးခ်ယ္တတ္ဘူး
ကဗ်ာေရးျခင္းအတတ္မွာ High techမလိုသလို
ကဗ်ာေရးျခင္းစြမ္းရည္အတြက္ ေလာင္စာဆီေတြမလိုဘူး

ကဗ်ာဆရာေတြက
အေလ့က်ေပါက္ပင္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္
ေဆးဖက္ေတာ့၀င္တယ္
ကဗ်ာဆိုတာ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ သစၥာဓိဌာန္
အဲဒီ့ သစၥာဓိဌာန္က ကမၻာဦးေတးသံ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

ကဲ... အကုသိုလ္ေတြ ခဏေအာင့္ရေအာင္
ဘ၀ဆိုတာ
တနလၤာဆန္ဆန္ ႏွစ္ခါ ျပန္ရ ဖို႔ မလြယ္ဘူးေလ..။

သင္က
မေန႔က၀င္သြားခဲ့တဲ့ ေနမင္းႀကီးပဲမဟုတ္လား..
ကြၽႏ္ုပ္တို႔ အပူေငြ႕ေတြလံႈၿပီး
ရဲရ ဲေတာက္ က်န္းမာေနတဲ့ပံု။ ။

အိႁႏၵာ

( ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္း)



မ“အိျႏၵာ”ရဲ႕ ကဗ်ာေလးေတြကို ျပန္တူးဆြၾကည့္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳက္တဲ့ ကဗ်ာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ေတြ႔ရပါတယ္။ “စေန အနီ” လို ကဗ်ာမ်ိဳးမွာေပါ့။ တိုက္ပြဲ၀င္လိုတဲ့ ရဲရင့္ရင့္ ေသြးေတြ...

စေန အနီ

အနီေတြ ရင့္ေနေအာင္ ႐ြာတယ္........

ဖ်တ္ခနဲ--
မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ ခတ္လိုက္မိတယ္ ဆို႐ံုေလး
ေျခလွမ္းတိုင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာစာဟာ
သတ္ ကြင္း လံုး လံုး ျဖစ္ ခဲ ့ေပါ့။

ခိုျဖဴေတြ လန္႕ ျပီးထပ်ံတယ္။
အေမေတြရဲ႕ အသည္းႏွလံုးအစံုစံု က်ကြဲတယ္။
ကမၻာေျမ က မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္တယ္။
ေကာင္းကင္က သည္းကနဲ ငိုခ်တယ္။

တစ္ခ်က္ကေလး တို႔ထိလိုက္မယ့္ လက္ညိွဳးေသးေသးမွာ
ဘယ္လိုအာဃာတေတြ
ပြားစီးေနခဲ႔လည္း.................?????.

အနီေတြ........
အနီေရာင္ေတြ....၊
အဲဒီ့ စေနရဲ႕ ေကာင္းကင္ကို ခြစီးထားတဲ႔ အနီေတြ...........

ရက္ရက္စက္စက္
တကယ့္
အျဖဴသက္သက္ေတြေပၚကိုမွ
သြန္ခ်တယ္။ ။

အိျႏၵာ(၇.၅.၂၀၀၅)

ေကာင္ေလး တူး ေနတဲ့ ေန႔ လို မိခင္ေမတၱာဖြဲ႕ ကဗ်ာေလးေတြ

ေကာင္ေလး တူး ေနတဲ့ ေန႔

ဘယ္ေတာ့မွ မတိမ္ေကာဘူး
ကြၽန္ေတာ္က.... ေက်ေက်နပ္နပ္..စီးဆင္းေနတဲ့ ေခ်ာင္းကေလး...။

ကြၽန္ေတာ့္..တစ္ကိုယ္ရည္ပြဲေတာ္ကို ..ကြၽန္ေတာ္ျပင္ဆင္
ကြၽန္ေတာ့္..ယဥ္ေက်းမႈကို ..ကြၽန္ေတာ္ထုတ္ပိုးၿပီး
ကြၽန္ေတာ့္ေမေမကို ..ကြၽန္ေတာ္လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တယ္။

အဲဒီ့ေန႔မွာ
ကြၽန္ေတာ့္ ေကာင္းကင္ ..ဘာ .ေရာင္ေဆာင္..ထား..ထား..
ကြၽန္ေတာ့္ေမေမကေတာ့... ျပာလြင္ေနမွာ..ေသခ်ာေပါ့။

ကြၽန္ေတာ္က..ကြၽန္ေတာ့္ အားနည္းခ်က္နံရံေလးထဲမွာ
ေသေသ၀ပ္၀ပ္...ေႏြးေထြးခဲ့သူပါ
ေမေမ.....!!!
ေကာင္းကင္က..ၾကယ္ေတြ..ေႀကြတာ..ေတြ႔တိုင္း..
တင္းတင္းဆုတ္ထားတဲ့..လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္နဲ႔
သား... ဘာေတြ..ဆုေတာင္းတတ္ခဲ့လဲ.....သိလား..?

ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၱာကိုယ္ထဲမွာ
တဒီးဒီး...လွည့္ပတ္ေနၾကတဲ့
ေသြးမ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ ..ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ....
အဲဒီ့ေန႔.....
ေမေမ့...သားေခ်ာ့ေတးခ်င္းရဲ႕
ေနာက္္ခံတီးလံုးေလးက ..ကြၽန္ေတာ္ပဲေပါ့.....။

ကြၽန္ေတာ္..့ကိုယ္..ကြၽန္ေတာ္..တူးဆြ
ကြၽန္ေတာ့္..ကိုယ္ ..ကြၽန္ေတာ္..က်င္ယူခဲ့သမွ်
ကြၽန္ေတာ့္..အိမ္မက္ေတြ ..ေအာင္တဲ့ေန႔...

အဲဒီ့ေန႔မွာ....
ကြၽန္ေတာ္ဟာ .....ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေၾကာင္း...
အလွပဆံုး..႐ြတ္သီေပးပါ...ေမေမရယ္.....။ ။

အိျႏၵာ

( ကဗ်ာဆရာမ မအိရဲ႕သား...၊ ကဗ်ာဆရာညိဳႏြယ္ထြန္းရဲ႕ ေမြးေန႔အမွတ္တရ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးမွာ.
.လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေရးဖြဲ႔ေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ.။)

ေနာက္ျပီး အရွိမဲ့ေမတၳာေတာ္ လို ကဗ်ာေလးေတြ။ ဒီကဗ်ာကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ေရးခဲ့သလဲ ဆိုတာေလးပါ သိရရင္ ပိုျပီး ဖတ္လို႔ ေကာင္းမယ္ ထင္တဲ့အတြက္ မူရင္း အတိုင္း ေဖာ္ျပေပးခ်င္ပါတယ္။

အရွိမဲ့ေမတၳာေတာ္

ဒီဇင္ဘာ(၁)ရက္ေန႔ေလးက ကမၻာ့AIDSေန႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သ ေလာက္ေလးနဲ႔ အားျဖည့္ပါ၀င္ခ်င္ မိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ HIVကူးစက္ခံ မိဘမဲ့ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ သုခရိပ္ျမံဳဆိုတဲ့ ေဂဟာေလးတစ္ခုကို ဒဂံုျမိဳ႕ သစ္အေရွ႕ပိုင္း တပင္ေရႊထီးလမ္းမွာ ဖြင့္လွစ္ထားခဲ့ျပီး အဲဒီ့ရိပ္ျမံဳေလးအတြက္ အျဖဴေရာင္သက္တန္႔ဆိုတဲ့ စာေပ၊ ရုပ္ရွင္၊ ဂီတ၊ အႏုပညာရွင္ေတြ ပါ၀င္တဲ့အဖြဲ႕ေလးက ကဗ်ာရြတ္ပြဲေလးေတြ ျပဳလုပ္ျပီး အလွဴခံေငြ ေကာက္ခံ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္.။ အျဖဴေရာင္သက္တန္႔အဖြဲ႔ေလး ဘယ္လိုေတြေဆာင္ရြက္ခဲ့သလဲ..၊ ဘာေတြျပဳလုပ္ ခဲ့ၾကသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ အခုေပးထားတဲ့ link ေလးက တဆင့္၀င္ေရာက္ျပီး ကရုဏာေတြသက္..၊ မုဒိတာပြား..သာဓုေတြေခၚႏိုင္ျပီး သဒၵါေပါက္ခဲ့ရင္ ကုသိုလ္ပါ၀င္ႏိုင္ၾကပါတယ္လို႔လဲ.. တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္လိုက္ပါ တယ္။

အနာတရေတြနဲ႔ က်န္ရစ္မဲ့ သူတို႔ရဲ႕ရင္ေသြးငယ္ေလးေတြကို ထားရစ္ျပီး တမလြန္ကို ထြက္ခြာသြားရမယ့္ အေမ ေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ကို ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္လု႔ိ အစခ်ီျပီး ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ဇြန္လ၆ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ တစ္နာရီခြဲ အခ်ိန္မွာ ဆရာစံလမ္းရွိ Mr.Guitar Cafe တြင္ က်င္းပခဲ့တဲ့ အျဖဴေရာင္သက္တံ ကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲ
( White Rainbow Poetry Performace ) မွာရြတ္ဆိုခဲ့တဲ့.. ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။

“အရွိမဲ့ေမတၳာေတာ္”

ငါတို႔ ေသြးသားေတြကိုေတာင္
ကမၻာေျမက လက္မခံနိုင္ေတာ့ဘူး
ဒီျပစ္မႈကို ဘယ္လိုစီရင္ၾကသလဲ သိခ်င္တယ္...

ေက်းလက္စားက်က္ကြင္းေတြမွာ
ႏြားတစ္ရွဥ္းနဲ႔ ထယ္တစ္စင္းနဲ႔
သူ႔လက္ဖ်ံေပၚမွာ.. အျမတ္ႏိုးဆံုးႏွင္းနဲ႔
သူ႔ေဘးနားမွာ အိမ္ရွင္ခ်စ္သူမေလးနဲ႔
ယာသမားေလး ရိုးသားေအးေဆးရွာခဲ့တာ
သူ႔ဘ၀မွာ.. ဆန္းက်ယ္တာဆိုလို႔
ခ်စ္သူ႔နာမည္ကို အေရျပားေပၚ ေဆးဆိုးခဲ့တာပဲရွိတယ္တဲ့..။

ေဟာ့ဒီမွာ
အနႏၱငါးပါးကို.. ညႊတ္တြား ကိုးကြယ္ခဲ့တဲ့လက္
ခင္ပြန္းသည္ကို ယုယတြဲကူခဲ့တဲ့လက္
ရင္ေသြးငယ္ေလးကို ပိုက္ေထြးေခ်ာ့ျမွဴခဲ့တဲ့လက္
သနပ္ခါးနံ႔ေတြနဲ႔ခ်ည္း ေမႊးပ်ံ႕သင္းၾကဴခဲ့တဲ့လက္
အဲဒီ့လက္မွာ
၀ဋ္နာကံနာေတြ ဗရပြ
ဘယ္ကစဘယ္မွာဆံုးမယ္မွန္း မသိတဲ့ သံသရာအေမွာင္ထဲ
နာက်င္ေၾကကြဲျခင္းေတြနဲ႔ခ်ည္း.. ခရီးဆက္..။

ဘယ္လိုေလာ္လီမႈမ်ိဳးမွ မစြက္ဖက္
၀ိဘက္ၾကမၼာ ခ်ည္းသက္သက္ဘ၀
ေတာ္လဲ.. က်ီးၿပိဳ..
တိမ္မည္းညိဳေတြ အဆုတ္လိုက္အဆုတ္လိုက္..
ႏွင္းခါး႐ိုက္တဲ့ညမွာမွ
ေဟာဒီ့သားေလးကို.. ဆြဲေခၚမိခဲ့ေတာ့...

ေသြးရူးေသြးတမ္းဆန္ဆန္
အရာရာကိုေတာင္းပန္...
ေနာက္အရာရာကို လက္ေလ်ာ့..
အျဖဴသက္သက္ဘ၀ေတြထက္
ေဆးအနက္ေတြ က်ဲပက္လိုက္သလိုမ်ိဳး
ကံၾကမၼာဆိုတာ.. ေတာင္းပန္တိုးလ်ိဳးလို႔မရတဲ့
လက္မရြံ႕အာဏာသားတဲ့ကြယ္..။

အတိတ္ေတြကို ျပန္လွည့္မၾကည့္၀ံ့ဘူး
အနာဂါတ္ကို လွမ္းေမွ်ာ္မၾကည့္၀ံ့ဘူး..
ေ၀ဒနာနဲ႔ငါ...
ပစၥပၸဳန္တည့္တည့္မွာပဲ စီးခ်င္းထိုးၾကတဲ့ပြဲေပါ့
အံခဲ.. ဇြဲသံ...
အားမတန္ေသာ္မွ ေလ်ာ့လို႔မရတဲ့ မာန္ေတြနဲ႔
ဒီလူမမယ္ကေလးေလးအတြက္ ေၾကာင့္ၾက
အေမ....ဆိုတဲ့ရင္၀မွာ...
မီးက်ီး မီးခဲလို ပူလွေပါ့..။

သားေရ..
မင္းကိုပြတ္ေမႊးထားတဲ့ ေလျပည္မွာ
ေမေမ့ေသာကေတြနဲ႔မ်ား ပူေလာင္ေနခဲ့ေသးလားကြယ္...

အခု.. သားေလးရဲ ျပတင္း၀က..
အေရာင္လွလွလိပ္ျပာေလးက ေမေမေပါ့
သားေလးကိုလႈံေထြးထားတဲ့ ေနျခည္ေႏြးေႏြးဟာလဲ.. ေမေမေပါ့..
သားေလးမက္ေနဆဲ မသဲမကြဲအိပ္မက္ေတြထဲမွာ
သားေလးကိုခ်ီပိုး..
သားေလးကိုေခ်ာ့ျမွဴ
သားေလးကိုနမ္းေမႊး
သားေလးကို ပိုက္ေထြးထားရင္း
သီလက္စသားေခ်ာ့ေတးေတြ တစ္၀က္တစ္ပ်က္
ဘယ္သုဂတိဘံုကိုမွ... ခရီးမဆက္နိုင္ပဲ
ႏွလံုးသားကြဲအက္ေနတဲ့ တေစၦ...
ေမေမေလ....။

အျပစ္လံုးလံုးမရွိေပမယ့္
အျပစ္ဒဏ္ဆိုတာ ရွိတတ္တဲ့ေလာကမွာ
နာက်ည္းခါးသီးစရာေတြကို.. မသိ
ရွက္ရြံ႕သိမ္ငယ္စရာဆိုတာကို.. မသိ
တုန္လႈပ္ေၾကာက္လန္႔စရာဆိုတာလည္း.. မသိ
ကိုယ့္အနာတရကိုေတာင္မွ.. ကိုယ္မသိ
ဘာဆိုဘာမွမသိတဲ့
ပကတိျဖဴစင္ရႊင္လန္း.. က်မ္းမာသန္စြမ္းဆဲ.. သားေလး.....

အားတင္းထား သားေရ.....
ေဟာဒီ့ အျဖဴေရာင္သက္တန္႔ၾကီးရဲ႔ေနာက္..
ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ထားတဲ့..ေမေမ
မင္း....ဘယ္ေတာ့မွ..
မ ေတြ႔ ခ်င္ ေလ နဲ႕..။ ။

အိျႏၵာ

ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳက္တဲ့ အခ်စ္ကဗ်ာေလးေတြထဲက ေအာက္ခ်င္း စကား ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလး

ေအာက္ခ်င္း စကား

အေတာင္ပံအစံုကို ႐ုပ္ၿပီး
ေျမျပင္နဲ႔ ပစ္ေဆာင့္လိုက္သလိုမ်ိဳး
င႔ါရဲ႕ က်ဆံုးျခင္းက
အထိနာေပမယ့္ ခမ္းနားေနခဲ့တယ္။

ဒါဟာ မိုက္႐ူးရဲဆန္တာမဟုတ္ဘူး
သစၥာတရားကို ေသြးနဲ႔ ေရးခ်ယ္ျပလိုက္တာ
ဒါဟာ ႐ူးသြပ္မႈမဟုတ္ဘူး
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္
အရက္စက္ဆံုး သက္ေသတည္လိုက္တာ။

ေကာင္းကင္ဆီထိုးပ်ံလိုက္တဲ့
ေတာင္ပံဖ်ားက ဗ်ာပါရေတြက အစ
ေျမျပင္ဆီ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္တဲ့
မ်က္၀န္းအစံုက မ်က္ရည္ပူေတြ အလယ္
ေလထုထဲ ပဲ့တင္႐ိုက္သြားတဲ့
ႏႈတ္သီး၀က ရင္ကြဲနာသံ အဆံုး
အားလံုးဟာ တည္ၿငိမ္ ရဲရင့္ ေနခဲ့တယ္။

ဒါ ...ဆံုးျဖတ္ခ်က္
ဒါ ...ကလဲ့စား
ဒါ ...အမွန္တရား
ဒါ ...ထြက္ေပါက္
ဒါဟာ... လြတ္ေျမာက္မႈ

အဲဒီေနရာမွာ....
ဓါးတစ္လက္နဲ႔ တရိရိ မႊန္းျဖတ္ေနသလိုမ်ိဳး
ဘ၀တိုင္း နာက်ဥ္ေနရမယ့္
ေနာင္တတရားေတြကို အပင္ေပါက္ေစရမယ္။
အဲဒီေနရာမွာ....
ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ျပန္မၾကည့္ရဲေလာက္ေအာင္
ကိုယ့္ လိပ္ျပာ ကိုယ္ ျပန္ျပန္လန္႔ေစမယ့္
ကိုယ္က်င့္သိကၡာဆိုတာကို ေမာ္ကြန္းထူထားပစ္ခဲ့မယ္။
အဲဒီေနရာမွာ....
ေႏွာင္ဖြဲ႔ခ်ိဳျမိန္မႈေတြရဲ႕
အႏွစ္သာရ စစ္စစ္ကို သံခိတ္ေရးျပီး ခ်န္ရစ္မယ္။

အဲဒီေနရာမွာ....ေပါ့
ေသျခင္းတရားဆိုတာ
ထင္တာထက္ ေပါ့ပါး ေနခဲ့တာ။ ။

အိျႏၵာ
(အလကၤာ၀တ္ရည္ဂ်ာနယ္)

ဖုန္းထဲကေန "ေမာင့္" ကို ခဏခဏ ရြတ္ျပမိတဲ့ကဗ်ာေလးပါ..။ တဲ့.......... ;-)


(အဲ့ဒီလိုလဲ ကဗ်ာေအာက္မွာ ေၾကာ္ျပာက ၀င္တတ္ေလေသးတယ္။ ;-P ထပ္ ေၾကာ္ျပာေပးလိုက္ပီ။)

အလိုေလးေလး၊ ၾကိဳက္တာေလးေတြ ျပန္ဖတ္လိုက္၊ တင္လိုက္ လုပ္ေနတာနဲ႔ ပို႔စ္က ေတာ္ေတာ္ ၇ွည္ေနပါေရာလား။ လာလည္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြလဲ မ်က္စိပဲ မူးသြားမလား။ စုစည္းတင္ျပထားတဲ့ စာေတြကို ဖတ္ျပီး ေက်နပ္ၾကမလားေတာ့ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ကဗ်ာဆရာမ မ“အိႁႏၵာ” ကေတာ့ သူ႔ဘေလာ့ေလး တစ္ႏွစ္ျပည့္မွာ ခုလို သူ႔စာေလးေတြ အမွတ္တရ တင္ေပးတဲ့ အတြက္ ေက်နပ္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဘေလာ့ေလး တစ္ႏွစ္ျပည့္မွသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ “အိႁႏၵာ” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာ ကေလာင္တံကို ျမဲျမဲ စြဲကိုင္ရင္း ၾကယ္တစ္ပြင့္လို လင္းလက္ ေတာက္ပပါေစ။ ေနာက္ျပီး.........

ဆႏၵအတၱေတြ..လိႈင္းတံပိုးထန္တဲ့့ျမစ္ထဲမွာ
အၾကိမ္ႀကိမ္ ေရခ်ိဳးမွားခဲ့သူ
ကဗ်ာေတြေသြးလိုစီးေနတဲ့..ခႏၱာ..ပါးပါးနဲ႔
ဘယ္ေတာ့မွ..ယံုၾကည္ခ်က္ကမ္းပါးကို..မဆိုက္ကပ္ရဲတဲ့
ေလွတစ္စင္းလို..လူေပါ့ေလ..

အဲဒီလို ေလွကေလးက ဘယ္ေသာင္ကမ္းပါးမွာမွ မဆိုက္ကပ္ မရပ္နားပဲ အခ်စ္နဲ႔.ႏွင္တဲ့.ခရီး ကို ရြက္လႊင့္ေနရင္း လာမဲ့ ႏို၀င္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔မွာ ဆယ့္ခုနွစ္ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္မဲ့ ကဗ်ာဆရာမနဲ႔ ခ်စ္သူ “ေမာင္” တို႔ သက္ဆံုးတိုင္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာႏိုင္ၾကပါေစ၊ အျမန္ဆံုး ျပန္လည္ဆံုဆည္းၾကပါေစ လို႔..... ဆႏၵျပဳရင္း .................

( ကဗ်ာဆရာမေရ၊ ဖြထည့္လိုက္ပီေနာ္။ :-P )

ေမတၱာျဖင့္

မိုးကုတ္သား