သူနဲ႔ မာဇရာတီ အပူ

သူဟာ လွပတဲ့ ဇိမ္ခံကားေတြကို အင္မတန္ သေဘာက်သူ တစ္ေယာက္ေပါ့။
မလွပတဲ့ သူ႔ငယ္ဘ၀ေလးက စျပီး သူဟာ ကားလွလွေလးေတြကို ျမင္တိုင္း လိုခ်င္မက္ေမာစြာ ေငးေမာလို႔ ၾကည့္ေနတတ္ခဲ့တယ္။
ခုေတာ့လဲ သူ႔ ၾကိဳးစားမႈေတြေၾကာင့္ ကားလွလွေလးေတြကို သူ ထည္လဲ စီးႏိုင္ခဲ့ျပီ။ ကားေတြ တစ္မ်ိဳးျပီး တစ္မ်ိဳး ေျပာင္းလဲ စီးခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူက အင္မတန္ ရွားပါးျပီး လူတိုင္းမစီးႏိုင္တဲ့ ကားေကာင္း ကားသန့္ ေလးေတြသာ ေရြးခ်ယ္ျပီး ၀ယ္စီးေတာ့တယ္။
အခုလက္ရွိ မာဇရာတီေလး မတိုင္ခင္က သူ႔မွာ ဂ်က္ဂြာ အမ်ိဳးအစား ကားေလးတစ္စီးကို နွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ စီးခဲ့တယ္။ လံုး၀န္းလွပျပီး တစ္ျခားကားေတြနဲ႔ အဆင္မတူတဲ့ သူ႕ကားက သူ႔ကို ပိုျပီး ထင္ရွားေစသလိုပဲ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ တစ္စီးထဲ ရွိတဲ့ သူ႔ကားကို ျမင္ရံုမွ်နဲ႔ သူ႔ကို လူေတြ သိေနၾကျပီ။ အဲဒီမွာပဲ သူရဲ႔ ကားေရာဂါဟာ ပိုျပီး ရင့္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ကားေပၚမွာ ကားေမာင္းေနရခ်ိန္၊ ကားေပၚက ဆင္းလာလို႔ လူေတြက အားက်တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ၾကခ်ိန္ေတြက သူ႔ေသြးေတြကို နားထင္ေရာက္ေအာင္ ေျမာက္ၾကြေစတယ္။
ဂ်က္ဂြာေလးကို သူ ဒီ မာဇရာတီေလးနဲ႔ အလဲအေျပာင္း စီးလိုက္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ မာဇရာတီရဲ႔ အင္ဂ်င္ စက္သံက ျပိဳင္ကား တစ္စင္းလိုပဲ။ သူ႔မွာ ထူးျခားတဲ့၊ မာန္ျပင္းတဲ့ အသံ ရွိတယ္။ ေနာက္ျပီး ဂ်က္ဂြာထက္ ပို ေခာတ္ ေရွ႔ေျပး၊ သြက္လက္တဲ့ ဒိဇိုင္း နဲ႔ ေလ။ အင္ဂ်င္၊ ဖြဲ႕စည္း တည္ေဆာက္မႈ၊ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိမႈ၊ ပံုစံ ဒီဇီုင္း၊ ေနာက္ျပီး ဆန္းသစ္တဲ့ နညး္ပညာေတြနဲ႔ သူ႔ မာဇရာတီ ကားသစ္ေလးက သူ႔တန္ဖိုး အထားဆံုးအရာ ျဖစ္လာခဲ့ျပီ။ ဂ်က္ဂြာကားေလးကို တခါတခါ သတိရမိေစေပမဲ႔ သူ မလြမ္းမိဘူး။ အခုဆို သူ႔ကားသံကို အေ၀းက ၾကားရံုနဲ႔ လူကိုမေျပာနဲ႔၊ ကားကိုေတာင္ မျမင္ရေသးဘူး။ ဒါဟာ သူပဲ လို႔ လူေတြ မွတ္မိ ေနၾကျပီ။ သူ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္တာနဲ႔ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ေငးေမာၾကည့္ေနတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႔ကို ျမင္တိုင္း သူ႔ေျခလွမ္းေတြ ေျမွာက္ၾကြလို႔ေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ ဂုဏ္ယူစရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ။
သူဟာ မာဇရာတီကားသစ္ေလးကို အျမဲ တသသ အရိပ္လို ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။ တရက္သားမွာေတာ့ သူ႔ကားေလးကို သေနတုန္း ျခစ္ရာ အေသးေလးတစ္ခု ကားကိုယ္ထည္မွာ ေတြ႔လိုက္တယ္။ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ ဒီကားကို ေသးေသးေလးေတာင္ အပြန္း မခံႏိုင္ဘူး။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကားကို သြားျပီး ေဆးျပန္တင္တယ္။ ဘုရားေရ... အိတ္ထဲက ေဒၚလာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို အဲဒီ ျခစ္ရာ ေသးေသးေလးက ၀ါးမ်ိဳ သြားပါေပါ့။ အိတ္ထဲက အထပ္လိုက္ ခုန္ပ်ံထြက္သြားတဲ့ ေဒၚလာေတြကို သူ ႏွေမ်ာတသရင္း ဘယ္သူ လက္ကမ်င္းျပီး ငါ့ကားကို လာျခစ္သြားပါလိမ့္ ဆိုတဲ့ အေတြးတစ္စက သူ႔ေဒါသေတြကို ဆူေ၀ေစေတာ့တယ္။ သူ႔ ရံုးခန္းေဘးက ဘီယာဘားပိုင္ရွင္မ်ား တမင္ လာလုပ္ေလသလား။ အဲ့ဒီလူနဲ႔ သူက သိပ္အေစးကပ္လွတာ မဟုတ္။ ညဘက္မိုးခ်ဳပ္ေတြမွာ အဲ့ဒီ ဘီယာဆိုင္က ဆူညံသံေတြ မခံႏိုင္တဲ့အတြက္ ခဏခဏ သူ ရဲတိုင္တာမ်ား မေက်နပ္လို႔ ပညာျပေလသလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ဘီယာလာေသာက္တဲ့ သူေတြ သံဗူးကို သူကား ရပ္နားရာဘက္ စည္းကမ္းမဲ့ လြင့္ပစ္လို႔ပဲ ျခစ္ရာထင္ေလသလား။ သံသယ အေတြးေတြနဲ႔ သူ႔စိတ္က ေဒါသ ဒီဂရီေတြ တက္လို႔လာတယ္။ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ လက္ပူးလက္က်ပ္ မိေအာင္ သူ တစ္ခုခု စီစဥ္မွ ျဖစ္မယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူ႔ ရံုးဆိုလဲ ဟုတ္ အိမ္ဆိုလဲ ဟုတ္တဲ့ သူ႕အိမ္ဘက္ျခမ္း အ၀င္မွာ CCTVေလး တစ္လံုး တပ္တယ္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ သူ အိပ္မေပ်ာ္ေလာက္ေအာင္ တရားခံကို ေစာင့္ဖမ္းရတာ လူေတာင္ အိပ္ေရးေတာ္ေတာ္ ပ်က္လို႔။ CCTV တပ္ေတာ့မွ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ရွိတဲ့ တရားခံေတြက မ်ားလာပါေပါ့။ တခါတခါ သူ႔ရံုးအိမ္ေရွ႔ အမိႈက္ လာလာ ေကာက္တတ္တဲ့ အရူးက သူ႔ကားနား ရစ္သီရစ္သီ လာလုပ္တာ ျမင္တိုင္း လက္မေဆာ့ရဲေအာင္ ထြက္ထြက္ျပီး လူလံုးျပရသည္။ တျခား ကားတစ္စီးစီးက လမ္းမေပၚမွာ အရွိန္ျပင္ျပင္း ျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့အခါ လမ္းေပၚက ဂဲစေလးေတြ လြင့္လာျပီး သူ႔ကားကို ထိခိုက္မိတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ သူအိပ္မေပ်ာ္ခင္ အခ်ိန္ထိ ေန႔ေန႔ညည CCTVက ျမင္ေနရတဲ့ ပံုရိပ္ေတြကို ၾကည့္ေနရသည္။ သူ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္လည္း ပံုရိပ္ဖမ္းယူ သိမ္းထားကာ နိုးလာတာနဲ႔ ျပန္ျပီး စစ္ေဆးၾကည့္ရတာက တစ္လုပ္။
တခါသားေတာ့ ဟိုဘက္ ဘီယာဆိုင္မွ သံဗူးတစ္လံုး လြင့္လာတာကို သူ ပံုရိပ္ဖမး္ယူျပီး ရဲကို သက္ေသေျပ တိုင္ၾကားႏိုင္ခဲ့သည္။ ဒီေတာ့မွ ဟိုဘက္ဆိုင္က သေကာင့္သား၊ သူ႔စားသံုးသူေတြ ဒီဘက္ကို အမိႈက္ ပစ္စလက္ခတ္ မပစ္ေအာင္ ကာတာ ျပဳတာေတြ လုပ္ေတာ့သည္။ အင္း၊ တစ္ရန္ေတာ့ေအးျပီ။
သို႔ေသာ္ ေကာင္းေကာင္းမွ စိတ္မေအးရေသး၊ သူ႔ကားမွာ အစင္းရာၾကီးက အေၾကာင္းလိုက္ ေတြ႔ရျပန္သည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က တမင္ ဆြဲျခစ္သြားတာ အသိသာၾကီး။ ဒီတစ္ခါလဲ သူ ေငြေတာ္ေတာ္ ကုန္သြားျပန္သည္။ ထိုစဥ္ကစလို႔ သူ႔မွာ CCTV ေစာင့္ၾကည့္သည့္ အလုပ္အျပင္ တျခား အလုပ္ပိုေတြပါ တိုးလာေလေတာ့သည္။ အျပင္သြားလို႔ သူ႔ကားကို ရပ္စရာေနရာ ရွာလွ်င္ ေထာင့္ဆံုးနံရံႏွင့္ ကပ္လ်က္ေနရာကို မရရေအာင္ ရွာရသည္က အေမာ။ မရလို႔ကေတာ့ ကားရပ္နားစရာ အကြက္ႏွစ္ေနရာစာ အလယ္မွာ ကားကို ရပ္ထားလိုက္သည္။ ဒါမွ ေဘးက ကားေတြနဲံ ထိခိုက္မိတာေတြ မျဖစ္ေတာ့မွာ။ ဒဏ္ေငြေဆာင္ရတာက ေဆးသစ္တင္ရတာေလာက္ မွ မကုန္ပဲေလ။ လူထူထပ္တဲ့ လမ္းေဘးေနရာေတြမွာ မတတ္သာလို႔ ကားခဏ ရပ္ထားခဲ့ရလွ်င္လည္း သူ ျပန္ေမာင္းမထြက္ခင္ ကားကို တစ္ပတ္ေလာက္ ပတ္ၾကည့္စစ္ေဆးသည့္ အက်င့္ ရလာသည္။
သို႔ေသာ္ သူ႔ကားကို မပြန္းပဲ့ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရတာ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ပင္ပန္းပါေစ။ သူ႔ကားသံကို အေ၀းကေန ၾကားကတည္းက လူေတြ ေငးေမာေစာင့္ၾကည့္ ေနတတ္ၾကတာ၊ ပါးစပ္ကေလးေတြ အေဟာင္းသားနဲ႔ အားက်စြာ ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္ေတြကို ျမင္ရတာ သူ ေက်နပ္သည္။ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြက သူ႔ကားကို သေဘာတက် ခ်ီးက်ဴးလွ်င္ သူက ၀င့္ၾကြားစြာ ျပံဳးနိုင္သည္။ ဒီလို ရွားပါးေကာင္းမြန္ျပီး လွပတဲ့ ကားတစ္စီးကို သူတစ္ေယာက္သာ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ အတြက္လည္း သူ အင္မတန္ ဂုဏ္ယူပါသည္။

ေမတၱာျဖင့္
မိုးကုတ္သား