ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ “ျဗိကနဲ” ကမ္းေျခ

ကြ်န္ေတာ္ ဒီ ကြ်န္းကေလးကို ေရာက္ကာစ ကေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဆင္တိုးစား ကို လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ဆိုေတာ့ ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာမွာ သြားဆံုၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ၀တ္လာတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ ရွဴးဖိနပ္ေၾကာင့္ ေရထဲဘယ္လို ဆင္းေဆာ့မွာလဲ ၀ိုင္းေျပာၾကေတာ့မွ ဆင္တိုးစား ဆိုတာ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွန္း သိေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အဲဒီေလာက္ကို တံုးတာ အတာေလ။
သယ္ရင္းေတြ အမ်ားၾကီး ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သလို ဂ်ိဳင့္ၾကီး၊ ဂိ်ဳင့္ငယ္ စားဖြယ္စံုစံုနဲ့ အဲ့ဒီ ကမ္းေျခကို ခ်ီတက္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ခြဲေနခဲ့ရတဲ့ သယ္ရင္းေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ခုလို ျပန္ေတြ႔ရေတာ့ ေပ်ာ္လို႔။ အလုပ္လာရွာတယ္ဆိုတာေတာင္ ေမ့ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားတယ္။
ကမ္းေျခေရာက္ေတာ့ လည္ၾက၊ ပတ္ၾက စားေသာက္ျပီး အပန္းေျဖၾက။ ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ၾက၊ စၾက ေနာက္ၾကနဲ႔ ေပ်ာ္မဆံုးေပါ့။ ပင္လယ္ထဲ သယ္ရင္းေတြ ေရဆင္းေဆာ့ၾကေတာ့ အ၀တ္ပို မပါတဲ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေရဆင္းေဆာ့ခ်င္လို႔ ဆင္းေဆာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းက စတာပဲ။ ၀တ္ထားတာက ဂ်င္းစ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပါးပါး ေဘာင္းဘီ။ ေရေတြ စိုေတာ့ ေဘာင္းဘီက အသားမွာ ကပ္ေနေရာ။ ေနပူတယ္ဆို ေျခာက္သြားမွာပဲေပါ့။ အဲဒီလိုပဲ ကြ်န္ေတာ္က ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တာ။ ေရေတြေဆာ့လို႔ အားရျပီး ခ်မ္းလာေတာ့မွ တံတားေလးတစ္ခုကို ျဖတ္ျပီး အနားယူရင္း ပင္လယ္ ရွဳခင္းၾကည့္ဖို႔ ေဆာက္ထားေပးတဲ့ ေမွ်ာ္စင္ေပၚတက္ကာ လဘက္သုပ္စား အနားယူၾကတယ္။ ေရစိုျပီးကပ္ေနတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္က ထိုင္ရတာ အဆင္မေျပဘူး။ ဒါနဲ႔ ေျခဖ်ားကိုေထာက္၊ ေျခသလံုးသားကို အားျပဳျပီး ကုန္းကြကြနဲ့ လဘက္ပန္းကန္ကို ႏိႈက္ေနတာ။ အစားငမ္းေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္မရတဲ့ သယ္ရင္းတစ္ေယာက္က စေနာက္ခ်င္လာတယ္ ထင္ပါရဲ႔ဗ်ာ။ ဘာစိတ္ကူး ေပါက္မွန္းမသိဘူး။ ျဖဳန္းဆို ကြ်န္ေတာ့္ ပခံုးေပၚ လာျပီး သူ႔ကိုယ္လံုးၾကီးနဲ႔ ထိုင္ခ်လိုက္ေကာ။ သူက အုပ္စုထဲမွာ အရပ္အရွည္ဆံုး၊ အထြားက်ိဳင္းဆံုး ပုဂၢိဳလ္ေလး။ နဂိုကမွ ေရစိုျပီး အသားမွာ ကပ္က်ပ္ေနတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေလးခမ်ာ သူဖိခ်လိုက္တဲ့ အေလးခ်ိန္ကို မခံႏိုင္ရွာဘူး။ “ျဗိကနဲ” ညာသံေပးျပီး ႏွစ္ျခမ္း ကြဲသြားရွာေတာ့တယ္။ အဲဒီ “ျဗိ” ဆိုတဲ့ အသံက တကယ့္ကို အက်ယ္ၾကီး။ ဆူညၤပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ တအုပ္စုလံုး ေကာင္းေကာင္းၾကားလိုက္ရတယ္။
“ဘာျဖစ္တာလဲ၊ ဘာသံလဲ” သယ္ရင္းအားလံုး အသံတိတ္သြားတယ္။ အသံထြက္လာရာ ကြ်န္ေတာ့ဆီကို ၀ိုင္းျပီး ျပဴးျပဲၾကည့္ လာၾကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရွက္ရွက္နဲ႔ သြားကေလး ျဖီးပီး “အဟီး၊ ေဘာင္းဘီ ဖင္ကြဲသြားဘီ” လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ တိုးတိုးေလး ေျပာတာေတာင္ ဒီတအုပ္လံုးက ၾကားတယ္။
“အင္း၊ ျဖစ္ရမယ္” ဆိုျပီး တဟားဟားနဲ႔ ၀ိုင္းရယ္ၾကတာ ဆူလို႔ညံလို႔။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ရွက္ရွက္နဲ႔ ရယ္ေနရတာေပါ့ဗ်ာ။ ေဘာင္းဘီဖင္ကြဲကို ၀ိုင္းၾကည့္ၾကလို႔ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အကၤ်ီနဲ႔ မနည္း ဆြဲဖံုးထားရတယ္။ ေဘာင္းဘီဂ်င္းသားကလဲ ေကာင္းလိုက္ပံုမ်ားေတာ့ တင္ပါးကေန ဟိုးေပါင္လည္ထိ ကြဲသြားလိုက္တာ။ အကၤ်ီနဲ႔ ဆြဲဖံုးထားတာေတာင္ မလံုဘူး။ အကၤ်ီနဲ႔ ဖံုး ဖံုးျပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနရတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို သယ္ရင္းေတြက တခြိခြိနဲ႔ ရယ္လို႔မဆံုး။ အဲဒီ “ျဗိ” ကနဲ ထြက္လာတဲ့ အသံကိုလဲ ကြ်န္ေတာ့္ျမင္တိုင္း ျပန္ျပီး ၾကားေနလားမသိ။ မ်က္ႏွာပိုးကို မသတ္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ အကၤ်ီကို ေအာက္ဘက္ မ်ားမ်ားေရာက္ေအာင္ ဆြဲဆြဲဖံုးျပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လဲ ကိုယ္ကို ေနာက္ဘက္လွန္ထားရတဲ့ အတြက္ ေကာ့ေတာ့ၾကီး ျဖစ္ေနပီး ခါးေတြေတာင္ ေညာင္းေနဘီ။ ရွက္တတ္တဲ့ ကိုယ့္မွ လာျဖစ္ရတယ္။ ငါ့ႏွယ္ေနာ္။ ေျပာခ်င္ဘူး။ ပင္လယ္ေလေလးက တဟူးဟူးတိုက္တိုင္း ကြဲေနတဲ့ ေဘာင္းဘီက ေလသလပ္ျပီး တျဖတ္ျဖတ္မ်ားေတာင္ ျမည္ေနေသး။ အင္း.. စိတ္ၾကီးရယ္ ညစ္လွပါလားေဏာ္။ သြားရလာရတာ ဖံုးဖံုးဖိဖိနဲ႔ အဆင္က မေျပေတာ့ အဲဒီမွာေရာင္းတဲ့ ေဘာင္းဘီ ၀ယ္ဖို႔သြားေမးတာက ေစ်းၾကီးလြန္းလို႔ မ၀ယ္ႏိုင္ဘူး။ သယ္ရင္းေတြက ၀ယ္ေပးမယ္ဆို ကြ်န္ေတာ္က အားနာေတာ့ ရပါတယ္ဆိုျပီး ဒီအတိုင္းပဲ ဖံုးဖံုးဖိဖိေလး ေလွ်ာက္ေနရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ သယ္ရင္းေတြကလဲ ကြ်န္ေတာ့္ ၾကည့္ၾကည့္ျပီး တခြိခြိနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတာ။ ေနာက္တခါမ်ား ဆင္တိုးစား သြားမယ္ဆို ရာဇ၀င္ကို တြင္ေရာ။ “ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ဖင္ကြဲကမ္းေျခ” ဆိုျပီး ေတြ႔တိုင္း ခုခ်ိန္ထိ စခံရတုန္း။ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ သံုးနွစ္နီးပါး ၾကာလာတာေတာင္ အဲ့ဒီကမ္းေျခသြားတိုင္း “ေဘာင္းဘီဖင္ကြဲေနအံုးမယ္ေဏာ္၊သတိထားသြား” ဆိုျပီး အရယ္ခံေနရတုန္းပဲဗ်ာ။

(ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဘ၀အေမာေတြ ညည္းခ်င္းခ်ခံထားရေတာ့ လာဖတ္ျပီး စိတ္ေမာ ျပန္ရတဲ့မိတ္ေဆြေတြ နည္းနည္း စိတ္ေပါ့ပါး ျပံဳးေစခ်င္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ တလြဲတေခ်ာ္ေလးေတြထဲက တစ္ခုကို ေရးျပီး တင္လိုက္တာပါ။ ေခါင္းစဥ္ကိုေတာ့ သယ္ရင္းေတြ ေျပာေျပာရယ္ေနတဲ့ “ကြ်န္ေတာ္နွင့္ဖင္ကြဲကမ္းေျခ” ဆိုတာ ေပးမလို႔ပါ။ အေၾကာင္းမသိရင္ မိုက္ရိုင္းတယ္ ထင္ခံရမစိုးလို႔ ကြ်န္ေတာ္နွင့္ ျဗိကနဲ ကမ္းေျခ လို႔ ေပးလိုက္ရပါတယ္။ ဒါလဲ သယ္ရင္းေတြက ေတြ႔တိုင္း ေျပာျပီး ရီၾကတဲ့ထဲမွာ ပါတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကုိ ယူထားတာပါ။ “ေဘာင္းဘီကြဲသြားလိုက္တာမ်ား ျဗိကနဲ” ဆို ေျပာေျပာျပီး ရီခံရတယ္ေလ။ ေျပာခ်င္ဘူး၊ ေျပာကို မေျပာခ်င္ဘူး။ မေျပာခ်င္လြန္းလို႔ ဆင္တိုးစားမွာ ထပ္ျဖစ္တဲ့ ေနာက္တစ္မႈကို ေျပာျပအံုးမွာ။ ခုေတာ့.. ေျပာခ်င္ဘူး။ ေျပာကို ေျပာခ်င္ဘူး။)

မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္
မိုးကုတ္သား