ခ်စ္ျခင္းတည္ရာ (သို႔မဟုတ္) ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔ ရာသီ

ခ်စ္ျခင္းတည္ရာ (သို႔မဟုတ္) ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔ ရာသီ



ခရမ္းၿပာ ေကာင္းကင္ရဲ႔ေအာက္
မွိဳင္းညိဳ႕ညိဳ႕တိမ္ပ်ိဳေတြကို ေငးလို႔
ညင္သာၿငိမ့္ေညာင္းစြာ စီးဆင္ေနတဲ့ၿမစ္ၿပာၿပာတစ္စင္းက
က်ဳပင္ေတြ ႀကားနစ္ေမ်ာသြားဖို ့အဆင္သင့္ေပါ့…။

ညေနခင္းတစ္ခုရဲ႔ ခရမ္းေရာင္ မိုးသားေကာင္းကင္က ေမွာ္ပဥၥလက္ဆန္ဆန္ လွပ လို႔ေနတယ္။ ေငးေမာေနမိတဲ့ ခပ္ေ၀းေ၀းက တိမ္ညိဳေတြေတာင္ ဘာေၾကာင့္ရယ္မွန္းမသိ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ကို ဗေလာင္ဆူေန ေစျပန္ေကာ။
တံတားေဘာင္ေဘးမွာ ေျခဆင္းခ် ထိုင္ပီး ေလကို တ၀ ရွဴရွိဳက္မိေတာ့ ျမစ္ျပင္ကို ျဖတ္တိုက္လာတဲ့ ေလထဲမွာ ရနံ႔တခ်ိဳ႕ ရလိုက္တယ္။ တျငိမ့္ျငိမ့္စီးေနတဲ့ ျမင္ျပင္ဟာ ညေနခင္း ေနျခည္ေအာက္မွာ အျပာေရာင္ေတြ လက္လက္ထလို႔။ ပင္လယ္ထဲ တိုးမ၀င္ခင္ အစပ္ဖ်ားက က်ဴပင္ရိုင္းေတြၾကား နစ္လွ်ိဳးကြယ္ေပ်ာက္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနသလိုမ်ိဳး ညင္သာစြာ စီးေမ်ာလို႔ေနေလရဲ႔။
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြဟာလဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီ စီးေမ်ာရင္း အာရံုေတြ နစ္ကြ်ံ ေပ်ာက္ကြယ္လုေနတာ အလန့္တၾကား ေတြ႔ရတယ္။ သူက ခုတေလာမွာမွ တစတစ ကြ်န္ေတာ့္ ဘ၀ကို စိုးမိုးႏိုင္လြန္းတာ ဘာသာ သိေနတာ့ ကြန္ေတာ္ တုန္လႈပ္မိတာ သိပ္ဆန္းၾကယ္တယ္ မထင္ပါ။ ဆန္းၾကယ္တာက ထို စိုးရြ႔ံစိတ္ေတြသည္ ကြ်န္ေတာ့္ ေျခလွမ္းေတြကို ေနာက္ျပန္ မဆုတ္ေစပဲ ေရွ႔တိုးလို႕သာ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးလို႔ ေနခ်င္တာပါပဲ။

ဆာေလာင္မြတ္သိပ္တဲ့ အခ်စ္ေတြမွာ
အဆံုးမသတ္တဲ့ နာက်င္မွဳေတြ လိုအပ္လိမ့္မယ္ဆိုရင္…
ေသြးထားတဲ့သင္တုံးဓားက
ငါ့ရဲ႔ ဝိညာဥ္ေတြကို ေသြးထြက္သံယို ၿဖစ္ေစေတာ့မယ္။

အခ်စ္တစ္ခု ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ့္ နွလံုးသားက ဒီေလာက္ မြတ္သိပ္ခဲ့တတ္မယ္ မွန္း မသိခဲ့ရိုး အမွန္ပါ။
သူ႔ကို သတိရတိုင္း ဘယ္အခ်ိန္ အဆံုး သတ္ေတာ့မလဲ ဆိုတဲ့ စိုးစိတ္ေတြနဲ႔ နာက်င္ပူေလာင္ရတာ အေတြးစေတြေတာင္ မြမြေၾကလို႔ ေနတတ္ခဲ့ျပီ။
အခ်ိန္တို အေတာအတြင္းမွာပဲ သူက ကြ်န္ေတာ့္နွလံုးသားမွာ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ ျမည္တမ္းမႈေတြကို ေက်ာက္စာ တစ္ခ်ပ္လိုအဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ ေရးထိုးထားခဲ့ျပီ။
ဒီ့ထက္ဒီသာ စူးနစ္ခ်စ္မိေတာ့မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေသြးသင္ထားတဲ့ သင္တံုးဓား တစ္လက္ကို စိတ္နွလံုးနဲ့ ဆုပ္ကိုင္မိသလိုမ်ိဳး ခ်စ္တတ္တဲ့ စိတ္၀ိညာဥ္ဟာ ဒဏ္ရာ အနာတရ ျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္ရဲ႕။
စိုးစိတ္တ၀က္ ခ်စ္စိတ္ တ၀က္နဲ႔ က်ေနာ့္အိပ္မေပ်ာ္ ညေတြက လင္းတလွည့္ ေမွာင္တခ်ီ။ မႈန္ရီ ျပာလဲ့လို႔ေနတယ္။

ဘယ္ေတာ့မွ အသက္ရွင္ဖို႔ မႀကိဳးစားတဲ့
တုန္႔ၿပန္မွဳမဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကလဲ
ေသဆံုးမွာကိုေႀကာက္ေနမိတယ္..

တကယ္ပါ။ ဘယ္အရာကိုမဆို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ရြက္လႊင့္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္၀ိဉာဥ္ ဟာ ခ်စ္ျခင္းဆိုတာကို အသက္သြင္းဖို႔ မၾကိဳးစားခဲ့ဖူးပါဘူး။
ခံစားပြန္းရွလြယ္တဲ့၊ အစြဲအလန္း ၾကီးတတ္လြန္းတဲ့ နွလံုးသားေလး အနာတရ ျဖစ္မွာ ေၾကာက္လြန္းလွလို႔ အခ်စ္ဆိုတာနဲ့ ေ၀းေ၀းမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ခုေတာ့ အဆိပ္သင့္မွာစိုးလို႔ မစားရဲခဲ့တဲ့ သစ္သီး တစ္လံုးဆီကို ကြ်န္ေတာ့္လက္ေတြ လွမ္းလို႔ ေနမိျပီ။
အမွတ္တမဲ့ေတြကေန အမွတ္တရေတြ ျဖစ္လာေတာ့မွ ထိရွတတ္တဲ့ ဓားသြားထက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ ္ခ်စ္လိပ္ျပာေလး ေသဆံုးသြားမွာ တုန္လႈပ္ေၾကာက္ရြ႔ံ ေနတယ္။

ရွည္လ်ားလွတဲ့ ညေတြမွာ လမး္က်ဥ္းေလးတစ္ခု
အထီးက်န္တာ ဆန္းသလား...
ငုိခဲ့ရတဲ့ င့ါရဲ႕ညမွာ
ခဏေပါင္းမ်ားစြာ သာခဲ့တဲ့လ
ဒီညေတာ့ ဘ၀တစ္ပါးေရာက္ေနသလား...

အထီးက်န္တဲ့ ညတာေတြက ကြ်န္ေတာ့ အတြက္ေတာ့ ခုမွ ရွည္လ်ားလြန္းေန ေလသလား။ တစ္ေယာက္ထဲ ဘ၀မွာ ေနသားတက် ရွိခဲ့ခ်ိန္ေတြက အခုအခါမ်ားမွာေတာ့ အထီးက်န္ျခင္း ေ၀ဒနာေတြကို ေပြ႔ပိုက္ထုပ္ပိုးရင္း လမ္းက်ဥ္းေလးကို ျဖတ္သန္းကာ အိမ္ျပန္ေနရတယ္။ လမ္းကေလးဆံုးရင္ အခါမ်ားစြာ တေယာက္တည္း အိပ္စက္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္းေလးထဲကို ေရာက္မယ္။ ခုေတာ့ ေ၀းေ၀းက လင္းပ သာယာ ျပေနတဲ့ လမင္းေလးကို ေငးၾကည့္ရင္းလဲ အခန္းေလးထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ကြ်န္ေတာ္ တိတ္တဆိတ္ မ်က္ရည္က်တတ္ေနျပီ။ လမင္းေလး မသာတဲ့ ဒီတညမွာလဲ ကြ်န္ေတာ္ ငိုေၾကြးရျပန္တာပါပဲေလ။ သူ ဘယ္ေတြ သြားေနလဲ။ သူ ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ။ သူ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ရွိေနမလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳက္လြန္းလွတဲ့ ေလးျဖဴရဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ပိုျပီး ကြ်မ္းေလာင္ျမိဳက္ေနေစခဲ့ေပါ့။
သိပ္ခ်စ္လြန္းရင္ အခုလိုပဲ စိတ္မခ်စြာ ပူပန္ေစတတ္၊ သ၀န္တိုေစတတ္ပါသလား။
"ဘယ္သြားေသေနလဲ မသိဘူး" ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းေတြကို စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ အဲ့ဒီလို စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ေတြးရင္း သက္ျပင္းေတြ တခ်ခ်။ ေသခ်ာတယ္။ ဒီညလဲ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေတာ့။

တစ္ခါတစ္ရံ ေခါမ စစ္ခ်ီသံကို ႀကားရသလိုလို...
တစ္ခါတစ္ရံ သိုသိပ္စြာ ထြက္ေပၚလာမယ့္
ပန္တ်ာ ဘုရင္မရဲ႕ စည္သံကနားစည္ဝကိုေရာက္လာသလိုလို...

သူ႔ကို ျမင္ရတဲ့ ညအခါမ်ားစြာတိုင္း ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ဟာ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ စစ္ခ်ီတဲ့ ေတးသံလို ေထာင္းလေမာင္းခတ္ ျမည္ေကြ်းတတ္တယ္။ သူ က်ေနာ့္ကို ျမင္ရင္ ေခၚလိုက္မလား။ မီးနီေလး ျပရင္း တိတ္တဆိတ္ ေစာင့္စားေနရတာကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္က ရင္ေတြ ခုန္လို႔။ သူ ကြ်န္ေတာ့္ကို လွမ္းေခၚလိုက္တဲ့ အခါတိုင္း ပန္တ်ာဘုရင္မ တီးခတ္လိုက္တဲ့ စည္ေတာ္သံကို ၾကားလိုက္ရသလိုမ်ိဳး ရင္ထဲ ၾကည္ျမ ေအးခ်မ္းသြားတတ္ေပမဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ မေခၚပဲ ေနရင္ေတာ့ စြန္႔ပစ္ခံရတဲ့ သားငယ္တေယာက္လို က်ေနာ္က ၀မ္းပန္းတနည္း ငိုေၾကြးခ်င္မိတယ္။
တဆိတ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔အေပၚ ခ်စ္စိတ္ေတြ လြန္ကဲေနျပီ ထင္ရဲ႔။ သူနဲ႔ ပါတ္သက္ရင္ ကြ်န္ေတာ္က သိပ္ ပြန္းရွ လြယ္လို႔ ေနတယ္။
သူ႔ကို ေတြ႔ရဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္ အိပ္ခ်ိန္ေတြဖဲ့ေျခြရင္း ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့သလို သူ႔ကို ျမင္ရျပန္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ညေတြကို အိပ္စက္ပစ္လိုက္ဖို႔ ႏွေမ်ာေနျပန္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လဲ အအိပ္ပ်က္ အစားပ်က္ ၾကာရင္ ေသရခ်ည္ရဲ႔။

ဘယ္ေတာ့မွ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ထပ္မရမယ့္ အိပ္မက္ခ်ိဳခ်ိဳက
ႏိုးထဖို႔ကို ေႀကာက္မိၿပန္တယ္…

သူ႔ကို ခ်စ္မိေလ၊ သူ မခ်စ္ပဲ ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ လွည့္စားေလမလား ေတြးေၾကာက္ေလေလ။ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္။ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ ဆံုးရွံဳးရမွာ သိပ္ေၾကာက္တယ္။
တျဖည္းျဖည္း နစ္ကြ်ံလာတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြေအာက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာက္ဆံုး ရျပန္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာ သူ မရွိလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူ မခ်စ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ ေသသြားႏိုင္တယ္။ အဲဒီ အေတြးေတြ ၀င္လာတိုင္း က်ေနာ္ဟာ ေျခာက္အိပ္မက္ တစ္ခုက ႏိုးထ လာသလို တုန္လႈပ္ ေမာပန္းေနတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္ရတာ အိပ္မက္တစ္ခုသာ ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့လို႔ ေတြးမိတတ္တယ္။ သိပ္ကို ခ်ိဳျမလြန္းတဲ့ အဲ့ဒီ အိပ္မက္ခ်ိဳခ်ိဳေတြထဲ ကြ်န္ေတာ္ ထာ၀ရ အိပ္စက္ ပစ္လိုက္ခ်င္မိရဲ႔။ ႏိုးထလာလို႔ အိပ္မက္ကေလး ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ေၾကာက္ပါတယ္။

ဘယ္ေတာ့ မွ ကခုန္ဖို႔ မသင္ယူပဲ
အသဲကြဲမွာကို ေႀကာက္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားဟာ
တြယ္တာျခင္းကုိ လက္ယပ္ေခၚငင္
အၾကင္နာႏြယ္မွ်င္ေတြကုိ ျပံဳးျပလို႔
အခ်စ္တစ္ခုတည္းခံစားမယ္ဆိုရင္ေပါ့…

အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ စိုးေၾကာက္လွတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကို ၾကိဳးလိုက်စ္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေႏွာင္ဖြဲ႔လိုက္တယ္။ လြတ္လပ္ျခင္းေတြ ဆံုး ရံွဳးခ်င္ ဆံုးရွံဳးေစေတာ့။ သူ႔အေပၚ ျမတ္ႏိုး တြယ္တာမိတဲ့စိတ္ေတြက ရစ္ပတ္လာမဲ့ သူ႕ၾကင္နာမႈေတြကို တပ္မက္ေမာစြာ ဖိတ္ေခၚလို႔ အျပံဳးနဲ႔ ဆီးၾကိဳ ေနမိျပီ။
"ကြ်န္ေတာ္ လိုခ်င္တာ အခ်စ္တစ္ခုတည္းပါ။"
" ကြ်န္ေတာ့္ကို ခ်စ္ပါေနာ္။"
" ကြ်န္ေတာ့္ကို ထားမသြားပါနဲ႔ေနာ္။"
ဒီလိုေတြ ေျပာေနတာ ကြ်န္ေတာ္မွ ဟုတ္ရဲ႔လား။
အသည္းကြဲ ေ၀ဒနာကို ေၾကာက္လြန္းလွလို႔ ဘယ္တုန္းကမွ ခ်စ္ျခင္းရင္ခုန္မႈေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးဖို႔ မၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ နွလံုးသားက သူနဲ့က်မွ တိမ္းမူး ကခုန္လို႔။ ခ်စ္ျခင္းေတြကို တစ္ေန႔ျပီး တစ္ေန႔ သင္အံလို႔ ေနေလရဲ႔။

ကံေကာင္းၿခင္းေတြ ရွိေနဖို႔အတြက္
လြမ္းမွန္းမသိ လြမ္းေနတဲ့ ငါ့ရဲ႕ပန္းခင္းထဲက
ပန္းေလးတစ္ပြင့္သာ ခ်စ္ၿခင္းဆိုရင္
မင္းေလးက ထိုပန္းေလးတစ္ပြင့္အတြက္ မ်ိဳးေစ့ေလးပါ…

တကယ္လို႔မ်ား ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဥယ်ာဥ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့္ ပန္းခင္းေလးဟာ သူ႔ကို လြမ္းမွန္းမသိ လြမ္းေနခဲ့ျပီ။
ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို အခ်ိန္တိုင္း လြမ္းေနတယ္။ သတိရေနတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ေနသားတက် ဘ၀ဟာ ခုမွ ရုတ္ခ်ည္း အသြင္ေျပာင္းလို႔ သူ႔ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အသက္ဆက္ရာ မိုးေရစက္ေတြလို ငတ္မြတ္ေမွ်ာ္လင့္ ေနေလရဲ႔။ သူ႔ၾကင္နာယုယမႈေတြကိုလဲ ေနေရာင္ လေရာင္လို ကြ်န္ေတာ္ လိုအပ္ေနတာပါပဲ။
သူ႔အသံကို မၾကားရတဲ့ နံနက္ခင္းေတြ ညေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္က ေအာက္စီဂ်င္ မ၀သလို အသက္ရွဴက်ပ္ေနတတ္တယ္။
ဒါဟာ အခ်စ္တဲ့လား။
ခ်စ္ျခင္းဆိုတဲ့ ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ခြင္ ဥယ်ာဥ္မွာ ဖူးပြင့္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ အဲဒီ ပန္းကေလးကို မ်ိဳးေစ့ ခ်ေပးခဲ့တာ သူပဲေပါ့။
ကံတရားက ေဖးမခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒီ အခ်စ္ပန္းကေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ ရင္တခြင္လံုး ေမႊးျမ လန္းဆတ္လာေအာင္ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ပြင့္ဖူး လာပါလိမ့္မယ္။

ႏွင္းခါးၿဖဴၿဖဴေတြ တစ္ဆုပ္တစ္ခဲ က်တဲ့ ေဆာင္းရာသီမွာ
လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ မ်ိဳးေစ့ေလဟာ
ေႏြးေထြးတဲ့ ေနေရာင္ၿခည္ ရဲ႕ ခ်စ္ခင္ယုယမွဳေအာက္
ေႏြဦးရာသီမွာ
ပန္းေလးတပြင့္ ၿဖစ္လာမွာပါ။

ေဆာင္းရဲ႔ ႏွင္းပြင့္ျဖဴျဖဴေတြနဲ႔ အတူ ေၾကြက်ခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးေစ့ေလးေရ၊ နွင္းခါးလို ေအးခဲ နာက်င္ေစတဲ့ အလြမ္းပြင့္ေတြေၾကာင့္ ေသဆံုးမသြားေအာင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ ေပးပါ။
တစ္ေယာက္ထဲ ေန႔ေတြညေတြမွာ အထီးက်န္မႈ ေ၀ဒနာေတြနဲ႔ ငိုေၾကြးေနရတဲ့ ရက္ေတြ မနညး္ေတာ့ပါဘူး။ ခုေတာ့ သူဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ အထီးက်န္ညေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ေပးသူလဲ ျဖစ္ရဲ႔။ ကြ်န္ေတာ့္ အနာဂါတ္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေတာက္ပေစသူလဲ ျဖစ္ရဲ႔။ လြမ္းလို႔ က်မိတဲ့ မ်က္ရည္ေတြအေပၚ ေက်နပ္ေစသူလဲ ျဖစ္ရဲ႔။
ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးေစ့ေလးကို ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ခြင္ ဥယ်ာဥ္မွာ စိုက္ပ်ိဳးေပးသြားသူဟာ တျခားသူေတြကိုေရာ အဲ့ဒီလို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးထားတတ္ေလမလား။ ပူေလာင္ေစတဲ့ အေတြးေတြက တခါတရံမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို နွိပ္စက္လာတိုင္း သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ တေယာက္ထည္း ပိုင္ခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔ ပို အထီးက်န္ ေမာပန္းရျပန္တယ္။
လြမ္းစိတ္၊ သူ႔ကို စိတ္မခ်စိတ္ေတြနဲ႔ မယံုမရဲ ျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေႏြဦးရာသီရဲ႔ ေႏြးေထြးတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ အခ်စ္ပန္းကေလး ဖူးပြင့္ေ၀ဆာျပီး ကြ်န္ေတာ့္ ဥယ်ာဥ္ တစ္ခုလံုး လႊမ္းျခံဳ ေမႊးျမသြားေစဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္အိပ္မက္ေနမိတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
မိုးကုတ္သား

ခ်စ္ညီေလး ဖိုးစိန္ရဲ႔ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ အေနနဲ့ သူရဲ႔ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ကို စကားေျပ ဖန္တီးျပီး ေရးဖြဲ့ထားတာပါခင္ဗ်ာ။
ေမြးေန႔ရွင္ရဲ႔ ခံစားခ်က္ကို အျပည့္အ၀ ပံုေဖာ္ႏိုင္စြမ္း မရွိေပမဲ့ ေမြးေန႔ရွင္ ေက်နပ္မယ္ လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
အခု အခိ်န္ေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္လဲ ကြ်န္ေတာ္ ပို႔ေပးထားတဲ့ ဒီလင့္ခ္က ေဟာဒီ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေလး ကို ၾကည့္ပီး စူပြပြ ခုန္ဆြဆြ ျဖစ္ေနေလာက္ျပီ ထင္တယ္။