ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ခ်စ္ပံုျပင္

မယံုရင္ ပံုျပင္လိုကသာ မွတ္ေပးၾကပါဗ်ာ။
အင္တာနက္ကေန ကြ်န္ေတာ္ Rose ဆိုတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေလးနဲ႔ တူတဲ့ သူမကို သိကြ်မ္းခဲ့တယ္။ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ရင္းနွီးခဲ့ၾကျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ပို နားလည္လာျပီး ေနာက္ဆံုး ခ်စ္သူဘဝ ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့။ အင္တာနက္ခ်စ္သူ၊ onlineခ်စ္သူ ၾကိဳက္သလိုသာ သတ္မွတ္ၾကပါဗ်ာ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို တကယ္ခ်စ္သလို သူမကလဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို တကယ္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ႏွလံုးသားခ်င္း နားလည္ခံစားလို႔ ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ အီးေမးလ္ထဲကို စကင္န္ဖတ္ျပီး သူမ ေရးပို႔လိုက္တဲ့ စာေတြ ေရာက္လာတတ္လို႔သာ သူမရဲ့လက္ေရးကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္ ရင္းႏွီးခြင့္ ရခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူမက သူမရဲ႕ ဓာတ္ပံုကို ဘယ္ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ့္ကို မျပခဲ့ပါဘူး။ သူမကို တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ရုပ္ရည္ဆိုတာက အေရးၾကီးလို႔လား လို႔ အျမဲ ျပန္ေျပာတတ္ပါတယ္။ သူမကိုလဲ Rose လို႔ သိထားရံုကလြဲျပီး ဘယ္သူဘယ္ဝါ ကြ်န္ေတာ္ လံုးဝ မသိခဲ့ရပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ သူမ ကြ်န္ေတာ့္ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္တယ္ ဆိုတာေတာ့ ရင္ထဲ၊ အသဲထဲကေနကို ခံစား နားလည္လို႔ ရတယ္ဗ်။
ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခ်စ္လာၾကတာ တစ္ႏွစ္နီးပါး ၾကာလာခဲ့ျပီ။ အရင္ႏွစ္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ မတိုင္ခင္ကေတာ့ သူမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က မိတ္ေဆြေတြလိုပဲ ရင္းႏွီးေနၾကေတာ့ မေတြ႕ျဖစ္ၾကဘူး။ ဒီႏွစ္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို အျပင္မွာ ျမင္ဖူးခ်င္ေနျပီေလ။ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္းမသိဘဲ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ကြ်န္ေတာ္ စြဲစြဲလန္းလန္း ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့ တာပဲ။ သူမဆီက ခ်စ္သူမ်ားေန႔အတြက္ အလိုခ်င္ဆံုး လက္ေဆာင္က သူမနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရဖို႔ပါ။ အဲ့ဒီ အခြင့္အေရးကို သူမက ေပးခဲ့ပါတယ္။

"ကိုယ္ Rose ကို ဘယ္လို သိႏိုင္မွာလဲ"

ကြ်န္ေတာ္က သူမကိုေမးေတာ့ "ေမာင္ရယ္၊ ကြ်န္မကို ေမာင္မွတ္မိမွာပါ။ ကြ်န္မရင္ဘတ္မွာ အနီေရာင္ ႏွင္းဆီေလး ထိုးထားမယ္ေလ"

"ကိုယ့္ကိုေရာ Rose က မွတ္မိမွာမို႔လို႔လား"

"မွတ္မိတာေပါ့။ Rose မွာ ေမာင္ေပးထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြ ရွိတယ္ေလ"

"ဓာတ္ပံုက အတုေတြ ျဖစ္ေနရင္ေကာ" လို႔ ကြ်န္ေတာ္က ျပန္ေမးေတာ့

"Rose ရဲ့ကံေပါ့ ေမာင္ရယ္။ ေမာင့္ကို ယံုတယ္" တဲ့။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကို ေရာက္လာပါျပီ။
သူမခ်ိန္းထားတဲ့ ေနရာကို ခ်ိန္းထားတဲ့ အခ်ိန္ထက္ ေစာျပီး ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳ ေရာက္ေနခဲ့တယ္။ ခ်ိန္းထားခ်ိန္ နီးလာေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန အစိမ္းႏုေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကို ေလွ်ာက္လာတယ္။ သြယ္လ်တဲ့ ကိုယ္ဟန္၊ ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေလးေတြနဲ႔ သူမဟာ ေႏြဦးရာသီက အသက္ဝင္လာသလို ကဗ်ာဆန္လွပ လြန္းေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ့ စိတ္ကူးထဲမွာ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ သူမရဲ့ ပံုရိပ္ေလး အတိုင္းပါပဲ။ ဒါဟာ Rose လို႔ ရင္ထဲက အတိအက် သိလိုက္ပါတယ္။ သူမ ကြ်န္ေတာ့္အနား ေရာက္လာတဲ့အထိ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ သူမရွိရာကို ကြ်န္ေတာ္ ေျပးသြားခဲ့တယ္။

"Rose လား"

ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေမးေတာ့ လွစ္ခနဲျပံဳးလိုက္တဲ့ သူမေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ခုန္သံေတြကို အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းရင္ အရွက္ေျပ ရယ္လိုက္မိတယ္။

"အကို လူမွားေနျပီ" တဲ့

ဒီေတာ့မွ သူမရဲ့ ရင္ဘတ္မွာ နွင္းဆီပန္းအနီေလး ပါမလာတာကို သတိထားမိသြားပါတယ္။

"အိုး၊ ေဆာရီး"

သူမက ခိ်ဳသာတဲ့ ရယ္သံ လြင္လြင္ေလးနဲ႔ အတူ ဆက္ေလွ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ သူမကို ေငးၾကည့္ က်န္ခဲ့ရင္း ကြ်န္ေတာ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာ လြတ္ဟာျပီး က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ ျမင္ကြင္းထဲ ေရာက္လာပါတယ္။ သူမက အသက္ ေလးဆယ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိေနပါျပီ။ ေတာ္ေတာ္ေလး ဝလြန္းေနတဲ့အတြက္ သူမစီးထားတဲ့ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ကေတာင္ ယိုင္တိုင္တိုင္ ျဖစ္ေနသလိုပဲ။ တစ္ခုရွိတာက သူမရဲ့ ရင္ဘတ္မွာ ႏွင္းဆီပန္း အနီေရာင္တစ္ပြင့္ ထိုးထားတယ္။ ေနာက္ျပီး သူမ မ်က္ႏွာက ၾကင္နာ သနားတတ္တဲ့ ပံုမ်ိဳး။ အေရာင္မွိန္စ ျပဳေနတဲ့ သူမရဲ့ အညိဳေရာင္ မ်က္လံုးေတြက ေႏြးေထြးမႈ အျပည့္နဲ႔။ ကြ်န္ေတာ့ ရင္ထဲမွာ ေႏြးေထြးလို႔ သြားခဲ့တယ္။ ဒါဟာ အခ်စ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။ သူမရဲ့ ေဖာ္ေရြတဲ့ အျပံဳးေတြနဲ႔ ၾကင္နာတတ္တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြေၾကာင့္ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ ကြ်န္ေတာ္ သိေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ့ အေဒၚအရြယ္ အမ်ိဴးသမီးတစ္ေယာက္ဟာ ကြ်န္ေတာ့ရဲ့ ခ်စ္သူ မဟုတ္အံုးေတာင္ အရင္းႏွီးဆံုး မိတ္ေဆြေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တယ္မဟုတ္လား။

"ကြ်န္ေတာ္က ဖိုးကို ပါ။ အန္တီက Rose လားခင္ဗ်ာ"

အမ်ိဳးသမီးက တစ္ခ်က္ ျပံဳးလိုက္တယ္။

"ဒို႔ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုခုမွာ ညေနစာ စားရင္း ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာၾကတာေပါ့။ ဒို႔ကို ျမင္ေတာ့ ေရွာင္မသြားပဲ ႏႈတ္ဆက္တာ အရမ္း ေက်းဇူးတင္တယ္"

စားေသာက္ဆိုင္ကို အတူတူ ေလွ်ာက္သြားရင္း ကြ်န္ေတာ္ မေနႏိုင္ပဲ ေမးမိတယ္။

"Rose က အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ညာခဲ့တယ္ေနာ္"

"Roseက မညာခဲ့ပါဘူး ငါ့တူရယ္။ ငါ့တူက အန္တီ့ကို လာႏႈတ္ဆက္ျပီး အခုလို စားေသာက္ဆိုင္ကို လိုက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေခၚခဲ့ဖို႔ အန္တီ့ကို မွာထားလို႔ပါ။ ေစာေစာက အကၤ် ီ အစိမ္းေရာင္နဲ႔ ေကာင္မေလးက Rose ပဲေပါ့။ သူအခု သားကို စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ ေစာင့္ေနပါတယ္။ အန္တီ့ တူမက သားကို စမ္းသပ္ခ်င္လို႔ အန္တီ့ကို အကူအညီေတာင္းထားလို႔ပါ။ တစ္ကယ္လို႔ သားကသာ အန္တီ့ကို လာႏႈတ္မဆက္ပဲ ထြက္သြားရင္ေတာ့ သား Rose ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေတြ႔ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးေလ"

ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ ခ်စ္ခင္ၾကသူတိုင္း အတူတကြ ေပါင္းဆံု ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ေမတၱာျဖင့္
မိုးကုတ္သား

ဝန္ခံခ်က္ - A Valentine Day Story ဆိုတဲ့ စာေလးကို ခံစားျပီး ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ျပန္ေရးထားတာပါ။