ခ်စ္ေသာ ညီမေလးရဲ႕ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ

ခ်စ္ဖို႔ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ ေမြးေန႔အတြက္.... သူေရးတဲ့စာေလး တစ္ပုဒ္ကို ေမြးေန႔ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ေလးမွာ တင္ထားခ်င္လို႔ပါ။ ေမြးေန႔ရွင္ကေတာ့ သူ႔ပို႔စ္ တစ္ပုဒ္ကို တင္မယ္ ဆိုတာ သိထားေပမဲ့ ဘယ္ပို႔စ္လဲ ဆိုတာ မသိပါဘူး..။ ဒါေပမဲ့ ေမြးေန႔နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ဒီပို႔စ္ေလး ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုတာ ၾကိဳသိခ်င္ သိေနမွာ...။

လာလည္ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြထဲမွာ ေမြးေန႔ရွင္ညီမေလးရဲ႕ ဒီစာေလးကို ဖတ္ဖူးသူေတြ ပါခ်င္ပါမယ္..။ (ျပန္အားေပးသြားၾကပါခဗ်ာ)..။ မဖတ္ဖူးေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ေမြးေန႔ရွင္ ညီမေလးရဲ႕ ဝတၳဳတို ခ်ိဳခ်ိဳေလးကို မွ်ေဝေပးတာေပါ့...။

ေမြးေန႔ရွင္ဘယ္သူ ဆိုတာကို ခ်က္ခ်င္းသိသူေတြ ရွိခ်င္ရွိမယ္။ မသိတဲ့သူေတြကလဲ ဘယ္သူဆိုတာကို ပို႔စ္ေအာက္ေရာက္တဲ့အခါ သိလာမွာပါ (အင္း ေအာက္ကို ေက်ာ္ဆင္း ဖတ္ၾကေတာ့မယ္ ထင္တယ္) :-)))) ။

****************************

“အဆံုးသတ္ ၁၃”

ငယ္စဥ္ကတည္းကေၾကာက္ရြံ႕ခဲ့ရတဲ့အရာေတြထဲမွာ ကိန္းဂဏန္းေတြလည္းပါခဲ့တယ္ .. ဂဏန္းသခ်ၤာနဲ႕႔ပတ္သက္ျပီး အက်ိဳးမေပးတဲ့အျပင္ ကၽြန္မသိပ္ေၾကာက္ရတဲ့ ကိန္းဂဏန္းတစ္လံုး ..

နံပါတ္ ၁၃ တဲ့ .. ၁၃ ဂဏန္းဟာ ကၽြန္မအတြက္ကံဆိုးေစတဲ့ဂဏန္း .. ကၽြန္မရဲ႕ဘ၀ ကၽြန္မရဲ႕တစ္သက္တာမွာ ကံဆိုးျခင္းေတြကိုသာ သယ္ေဆာင္လာေပးတဲ့ေန႕ရက္တုိင္းဟာ ၁၃ ရက္ေန႕ ျဖစ္ေနတတ္တယ္ ..

၁၃.၄.၁၉၉၈ ရက္ေလးကေတာ့ တစ္ရက္တည္းပါပဲ .. အဲဒီေန႕ကစလို႕ ကၽြန္မရဲ႕ ကံၾကမၼာက စုန္းကေ၀မတစ္ေကာင္ အဆက္မျပတ္ ၾကိမ္စာေတြကိုရြတ္ဆိုေနသလို ကၽြန္မအတြက္ ၾကမၼာဆိုးေတြစတင္ခဲ့တဲ့ေန႕ တစ္ေန႕ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ..

တိုက္ဆိုင္စြာ အဲဒီေန႕ကလည္း ကၽြန္မရဲ႕ ၁၃ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ျဖစ္ခဲ့ျပန္တယ္ ..

ကၽြန္မရဲ႕ ၁၃ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႕မွာ ေမြးေန႕ပြဲကို ေဖေဖျပန္မေရာက္လာခဲ့ဘူး ..

ကၽြန္မရဲ႕ေမြးေန႕ပြဲဟာ ေမေမတို႔ ဖြားဖြားတို႕ရဲ႕ ငိုသံေတြနဲ႕ အဆံုးသတ္ခဲ့ရတယ္ ..

& & & & & & & & &

ေဖေဖမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မအတြက္ ေမြးေန႔ပြဲဆိုတာပါ လိုက္ပါေသဆံုးခဲ့တယ္ ..

& & & & & & & & &

၁၃.၄.၂၀၀၀ (ကၽြန္မအားကိုးရာ မွီခိုရာ အရိပ္တစ္ခုနဲ႔ ေ၀းကြာသြားတဲ့ေန႔)

ကၽြန္မအသက္ ၁၅ႏွစ္

ကၽြန္မရဲ႕ ဒုတိယ အားကိုးရာ ျဖစ္တဲ့ ေမေမ ေနာက္တစ္အိုးတစ္အိမ္ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ေန႔ေပါ့ ..

ကၽြန္ဘ၀မွာ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူး .. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သာအားကိုးရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိစိတ္ကိန္းေအာင္းခဲ့တယ္ ..

ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မ ေမ့ေမ့ကို နားလည္ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္ .. မိန္းမသားဆိုတာ အားကိုးရွာတတ္တဲအမ်ိဳးပဲေလ ..

& & & & & & & & &

၁၃.၄.၂၀၀၅ (ကၽြန္မ အသက္ ၂၀ ျပည့္ျပီ)

ေမြးေန႔ပြဲတိုင္းကို ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ တိတ္ဆိတ္စြာ ျဖတ္သန္းရင္းနဲ႔ အသက္၂၀ ျပည့္ေမြးေန႔မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္ခဲ့တယ္ .. အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျပသနာက ဆီးၾကိဳေနတယ္ေလ ..

ပေထြးလုပ္သူနဲ႔ ျပသနာအၾကီးအက်ယ္တက္ျပီး ေမ့ေမ့ မ်က္ရည္ေတြကိုေက်ာခိုင္းျပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းခဲ့တယ္ ..

ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ေတာ့မယ္လို႕ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္ ..

ကၽြန္မေနာက္ထပ္ျဖတ္သန္းရမယ့္ေန႔ရက္တုိင္းက ေျခာက္ကပ္မႈ အထီးက်န္မႈေတြနဲ႔ ၾကိဳဆိုေနတယ္ ..

ကၽြန္မအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတဲ့အရာရဲ႕ ေနာက္မွာ အျမဲတမ္း အငိုနဲ႕ အဆံုးသတ္ခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ .. ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မေပ်ာ္ရမွာေၾကာက္လာတယ္ .. ကၽြန္မ မေပ်ာ္ရဲေတာ့ဘူး ..

& & & & & & & & &

ကၽြန္မရဲ႕ေမြးေန႕တိုင္းမေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕ စိတ္ဆင္းရဲစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းဖို႕ ဘယ္နတ္ဆိုးကမ်ား ၾကိမ္စာတိုက္ခဲ့ပါလိမ့္ေနာ္ .. ကၽြန္မဘ၀ကို နာက်ည္းမႈေတြ နဲ႕ သာျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္ ..

မနက္ျဖန္ဆို ကၽြန္မအသက္ ၂၁ ျပည့္ျပီ .. ဘယ္လိုကံၾကမၼာဆိုးကမ်ားေစာင့္ၾကိဳေနေသးလဲ .. ကၽြန္မ ရင္ထိတ္စြာနဲ႕ ေက်ာ္ျဖတ္ရဦးမယ္ ..

& & & & & & & & &

၁၃.၄.၂၀၀၆

နာရီက ည ၁၂ နာရီထိုးဖို႕ကို တစ္ေရြ႕ေရြ႕ ခရီးဆက္ေနတယ္ .. ကၽြန္မတိတ္ဆိတ္စြာ တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္စြာ ၁၃ ရက္ေန႕ကုန္ဆံုးသြားဖို႕ဆုေတာင္းေနမိတယ္ ..

ကၽြန္မအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ..

ေနာက္တစ္ေန႕ သၾကၤန္ရက္ေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ကုန္ဆံုးခဲ့တယ္ .. အဲဒီပထမဆံုး လည္ျဖစ္တဲ့သၾကၤန္မွာပဲ ကၽြန္မအသည္းေလး အေအးမိသြားတယ္ ..

ကၽြန္မဘ၀အတြက္ အေရးပါဆံုးလူတစ္ေယာက္ကို ဘုရားသခင္က ကၽြန္မေရွ႕ပို႕ေပးခဲ့တယ္ ..

& & & & & & & & &

ကိုကိုနဲ႕ ကၽြန္မဆံုေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္ .. ထူးထူးဆန္းဆန္းမဟုတ္ပါဘူး .. ဒီလိုပဲ သၾကၤန္မွာ ႏွလံုးသားခ်င္း ခလုတ္ တိုက္မိၾကတယ္ေပါ့ ..

ကိုကိုနဲ႕ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့တယ္ .. ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ခင္မင္တာထက္ပိုခဲ့တယ္ .. သံေယာဇဥ္ေတြ အထပ္ထပ္ ရစ္ေႏွာင္မိၾကတယ္ ..

ေနာက္ေမြးေန႕ေတြၾကံဳတုိင္းစိုးရြံ႕ မိေပမယ့္ ကိုကိုအနားမွာရွိတာေၾကာင့္ ကံၾကမၼာနတ္ဆိုး မေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္ခဲ့ဘူးထင္တယ္ .. ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္ ..

ကၽြန္မကိုကို႕ကိုယံုၾကည္ကိုးကြယ္မိတယ္ .. ကၽြန္မဘ၀အတြက္ အားကိုးရာဟာ ကိုကိုဆိုတာကိုလည္း ကၽြန္မ နားလည္လိုက္တယ္ .. တစ္ခုပဲေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ .. ကိုကိုသာကၽြန္မအနား ထာ၀ရရွိေနခြင့္ေပးပါ ..

& & & & & & & & &

ကိုကိုနဲ႕ခ်စ္သူသက္တမ္း ၁ႏွစ္ရွိေတာ့မယ္ .. ခ်စ္သူသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကၽြန္မေရြးခ်ယ္မႈ မွန္ကန္တယ္လို႕ ယံုၾကည္ခဲ့တယ္ .. ကိုကိုဟာ ၾကင္နာတတ္သူတစ္ေယာက္ .. အျမဲတမ္းလည္း ဂရုတစ္စိုက္နဲ႕ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ကၽြန္မကုိခ်စ္ခဲ့တယ္ .. ကၽြန္မဟာ အခ်စ္ငတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႕ ကိုကိုသာ ကၽြန္မရဲ႕ တစ္ကမၻာျဖစ္ခဲ့တယ္ .. ကၽြန္မရဲ႕ က်ိန္စာေတြကို ပ်က္ပ်ယ္ေစခဲ့သူဟာလည္း ကိုကိုပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ .. ကၽြန္မ သိပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုကိုရယ္ ..

& & & & & & & & &

ကိုကို႕ရဲ႕ အခ်စ္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနျပီး လွည့္စားတတ္တဲ့ ကံၾကမၼာကို ကၽြန္မ ေမ့ေနတယ္ေလ .. ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႕မွာေတာ့ .. ကၽြန္မရံုးျပန္တိုင္း မပ်က္မကြက္ အခ်ိန္မွန္လာၾကိဳေနက် ကိုကိုမေရာက္လာတဲ့ေန႔မွာေတာ့ ကၽြန္မ စိတ္ပူျပီးကိုကို႔ ဖုန္းကိုလွမ္းဆက္လိုက္တယ္ .. ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပကိုေရာက္ေနတယ္တဲ့ ..စိတ္ေလးလံစြာနဲ႕အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္ .. အဲဒီေန႕ တစ္ညလံုးကိုကို႕ဆီဖုန္းေခၚလို႕မရခဲ့ဘူး .. ျပကၡဒိန္ ကိုၾကည့္မိေတာ့ ၁၃.၃.၂၀၀၇

& & & & & & & & &

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဖုန္းဆက္ခဲ့တယ္ .. ကုိကို႕ကို ကားေပၚမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ ေတြ႔ခဲ့တယ္တဲ့ .. ကၽြန္မရင္ေတြပူလွျပီ .. ဖုန္းလည္းဆက္လို႕မရ .. ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနတာလဲ ကိုကိုရယ္ ..ေန႕လည္က်ေတာ့ ကိုကိုဖုန္းဆက္တယ္ .. သူ႕အဖြားအသည္းအသန္ျဖစ္လို႕ ေဆးရံုသြားေနရတယ္တဲ့ .. ကိုကိုဘာေျပာေျပာ ကၽြန္မယံုၾကည္ေပးေနမွာပါ .. ကိုကို႕ကို သိပ္ခ်စ္လို႕ေပါ့ ..အဲဒီေန႕က ကၽြန္မ တစ္ခြန္းေတာ့ေျပာလိုက္တယ္ .."ကုိကို ငယ္ေလးကို ခြဲမသြားပါနဲ႕ေနာ္ .. ကိုကိုခြဲသြားရင္ ငယ္ေလးေသမွာ" လို႕ေျပာေတာ့ကိုကိုက ဘယ္ေတာ့မွခြဲမသြားဘူးလို႕ ကတိေပးခဲ့တယ္ .. ကၽြန္မယံုၾကည္ေနပါတယ္ ..

& & & & & & & & &

အဲဒီေနာက္ပိုင္း အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ကိုကို႕ပ်က္ကြက္မႈေတြမ်ားလာတယ္ ..ကၽြန္မရဲ႕ စုိုးရိမ္မႈဒီေရဟာလည္း ပိုမိုျမင့္တက္လာတယ္ .. တစ္ေယာက္တည္းရူးေနရတဲ့ရက္ေတြ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြ .. အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္လည္း အိပ္မက္ဆိုးေတြေၾကာင့္လန္႔ႏိုးခဲ့ရတဲ့ညေတြ မ်ားလာတယ္ ..ကုိကို႕ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႕ပဲ ကၽြန္မသံသယေတြကို ေမာင္းထုတ္ပစ္ခဲ့တယ္ .. ကိုကိုကၽြန္မကလြဲျပီး ဘယ္သူ႕မွခ်စ္မွာမဟုတ္ဘူး .. ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ အိပ္ရာႏိုးေတာ့ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုးကိုက္ခဲေနတယ္ .. ဒီေန႕ေတာ့ ကၽြန္မရံုးသြားဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး .. ကိုကို႕ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ကုိကိုဖုန္းပိတ္ထားျပန္တယ္ .. ရင္ေမာလိုက္တာေနာ္ ..ေန႕လည္က်ေတာ့ အိမ္တရားေခါက္သံၾကားလို႕ အျပင္ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ကိုကိုျဖစ္ေနတယ္ .. ကိုကို႕ကို ျမင္မွ ကၽြန္စိတ္ေတြဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိဘူး .. တစ္ခ်ိန္လံုးတင္းထားခဲ့သမွ် ကိုကို႕ရင္ခြင္ထဲ၀င္ျပီး ၀မ္းပမ္းတနည္းငိုမိတယ္ .. ကၽြန္မ ကိုကိုမရွိရင္ သိပ္အားငယ္တာပဲ .. ညေနေစာင္းက်ေတာ့ ကမ္းစပ္ကို ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္ .. ကုိကို႕မ်က္ႏွာမွာ ေသာက အရိပ္ေတြ ကၽြန္မ ျမင္ေနရတယ္ .. ဘာမွန္းမသိေပမယ့္ ကၽြန္မခံစားရတာက .. ရင္ေတြပူလိုက္တာ .."ကို ငယ္ေလးကိုေျပာစရာရွိတယ္ .. ဟိုခံုေလးမွာ ခဏထိုင္ရေအာင္ .." ကၽြန္မျငိမ္သက္စြာနဲ႕ကိုကိုေနာက္ကလိုက္ပါလာခဲ့တယ္ ..ကၽြန္မကိုလူေတြလွည့္လွည့္ၾကည့္သြားၾကတယ္ .. ကၽြန္မ ရင္ခုန္သံေတြသိပ္က်ယ္လို႕ထင္တယ္ ..

& & & & & & & & &

ကန္စပ္မွာထိုင္ေနတာေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ .. ကိုကိုကစကားမစသလို ကၽြန္မလည္း ဘာစကားမွေျပာမထြက္ခဲ့ဘူး .. ကၽြန္မရင္ေတြခုန္လွျပီကိုကိုရယ္ ..ကိုကိုတစ္ခုခုကိုဆံုးျဖတ္ျပီးတဲ့ပံုနဲ႕ ကၽြန္မဘက္လွည့္ၾကည့္တယ္ .. ျပီးေတာ့

"ငယ္ေလး .."

"ရွင္ .. ကိုကိုေျပာပါ .. ငယ္ေလးနားေထာင္ေနပါတယ္ .."

"ငယ္ေလး ပိန္သြားတယ္ေနာ္ .."

"ထင္လို႕ပါ .."

"ငယ္ေလးကိုေျပာစရာရွိတယ္ .. ေျပာဖို႕လည္း စိတ္မေကာင္းဘူး .. ကိုကိုအိမ္က သေဘာတူေစ့စပ္ထားတဲ့ ၀ဒီဆိုတဲ့ မိန္းကေလးနဲ႕ ကိုကိုလက္ထပ္ရေတာ့မယ္ .. ငယ္ေလးကို ၾကိဳမေျပာခဲ့မိတာခြင့္လႊတ္ပါ .. ၀ဒီနဲ႕က ငယ္ေလးနဲ႕မေတြ႕ခင္ကတည္းက လူၾကီးခ်င္းေစ့စပ္ထားတာ .. ၀ဒီ ႏိုင္ငံျခားကို ပညာေတာ္သင္သြားေနတုန္း ငယ္ေလးကိုေတြ႕ခဲ့တာ .. ကို႕ကိုယ္ခြင့္လႊတ္ပါကြာ .."

"………….." ကၽြန္မပါးစပ္က အာေစးကပ္သလို ဘာစကားလံုးမွ မထြက္က်လာေတာ့ဘူး ..

"ကိုကိုငယ္ေလးကုိခ်စ္ပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ၀ဒီကိုပဲ လက္ထပ္ရလိမ့္မယ္ .. ငယ္ေလးကို စိတ္ထဲမွာ အျမဲတမ္း သတိရေနမွာပါ .. ကို ငယ္ေလးကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ .. ေျပာဖို႕လည္းအၾကိမ္ၾကိမ္စဥ္းစားခဲ့ပါတယ္ .. ကိုယ္ေျပာမထြက္ခဲ့ဘူး .."

ေျသာ္ ကိုကိုရယ္ ဒါက မိန္းမတစ္ေယာက္ကို လမ္းခြဲခါနီး ႏွစ္သိမ့္တဲ့စကားလံုးဆိုတာ ငယ္ေလးသိတာေပါ့ .. ကိုကိုက ကၽြန္မကို လွည့္စားေနခဲ့တာပဲ .. ကိုကို႕အၾကင္နာေတြအားလံုးဟာအတုအေယာင္ေတြပဲ .. ဒီေနာက္ပိုင္းလည္း ကိုကိုစကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာခဲ့တယ္ .. ကၽြန္မ ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္ ကၽြန္မ ေလာကၾကီးနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ခဏျပတ္သြားတယ္ .. ကၽြန္မသတိရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ေဆးရံုေပၚေရာက္ေနျပီ .. ေဘးနားမွာ နပ္စ္မေလးတစ္ေယာ္ကလြဲျပီး ဘယ္သူမွမရွိဘူး .. ကၽြန္မ အားငယ္လိုက္တာ ကိုကိုရယ္ .. ကိုကို႕ကုိပဲ တမ္းတေနမိတယ္ .. ကိုကိုမရွိပဲ ကၽြန္မဘ၀ကို ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ရမလဲ .. ေတြးရင္း မ်က္ရည္က်မိတယ္ ..

& & & & & & & & &

ကၽြန္မ ေဆးရံုမွာ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ေတြ .. ကိုကိုတစ္ရက္မွေရာက္မလာခဲ့ဘူး .. ကၽြန္မရင္ဘတ္က တျဖစ္ျဖစ္နဲ႕ မီးေတာက္ေနသလိုပဲ .. ကၽြန္မအသည္းေတြ ကၽြမ္းေတာ့မယ္ .. တစ္ေယာက္တည္းရွိေနစဥ္ေတြမွာ ကိုကို႕အေၾကာင္းစဥ္းစားတိုင္း ရင္နာရတယ္ .. ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားသူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကိုကို႕ကို မုန္းတီးေနမိတယ္ .. ကၽြန္မ မခံစားႏုိင္ေတာ့ဘူး .. ရူးေတာ့မယ္ ..

& & & & & & & & &

၁၃.၄.၂၀၀၇

ေဆးရံုဆင္းခြင့္ရျပီတဲ့ .. ကိုကို႔ကို ေဆးရံုအခန္းေပါက္၀မွာေတြ႕လိုက္တယ္ ..

"ငယ္ေလး .. ေဆးရံုဆင္းလို႕ရျပီ .. ကိုယ္လိုက္ပို႕ေပးမယ္ .." ကိုကို႕အျပံဳးကေတာ့ အရင္လို ႏူးညံ့တုန္းပါပဲ .. မႏူးညံ့ေတာ့တာ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ပဲ ..လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုကိုက ဘာမွမျဖစ္သလို စကားေတြရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ေျပာလာခဲ့တယ္ .. အိမ္ေရာက္ေတာ့ ပစၥည္းေတြခ်ျပီးတာနဲ႕ ..


"ငယ္ေလး .. ကိုကို ေနာက္အပတ္ထဲမွာ လက္ထပ္ေတာ့မယ္ .. ငယ္ေလးကို တစ္ခါတည္း ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္ေနာ္ .. ေနာက္ဆို အခုလိုေတြ႕ဖို႕ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး .. ငယ္ေလး ကိုကို႕ကို နားလည္တယ္မလား .."

ေျသာ္ ကိုကိုက ကၽြန္မေၾကာင့္ သူနဲ႕၀ဒီတို႕ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးပ်က္ျပားမွာ စိုးရိမ္ေနပံုပဲ .. ဘယ္အခ်ိန္က စျပီး ကိုကို႕အတြက္ ကၽြန္မက အမိႈက္တစ္စ ျဖစ္သြားပါလိမ့္ေနာ္ .. ကၽြန္မက အရႈပ္ထုပ္ေပါ့ .. ရင္နာလိုက္တာ .. ရင္ဘတ္ထဲကေအာင့္ေအာင့္ေနတာ ေရာဂါေၾကာင့္ကို ကၽြန္မထင္ခဲ့တာ .. ခုမွ သိတယ္ .. ကိုကို႕ေၾကာင့္ကိုး .. ကၽြန္မရင္ထဲကေတာ့ ကိုကိုကေရာ ဘာလို႕ ငယ္ေလးကို နားမလည္ခဲ့တာလဲ .. လို႕ေျပာေနမိတယ္ ..

"ကိုျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ .. ၀ဒီကို ေစ်းမွာ သြားၾကိဳေပးရဦးမယ္ .." ေျပာျပီးမွ ကိုကိုစကားမွားသြားသလို ၀ရံတာဖက္မ်က္ႏွာလွည့္သြားတယ္ ..ကၽြန္မ ကိုကို႕ေနာက္က သိုင္းဖက္လိုက္တယ္ ..


"ခဏေလးပါကိုကိုရယ္ .. ခဏေလးဒီအတိုင္းေနေနပါေနာ္ .." ေျပာရင္း ကၽြန္မ မ်က္ရည္ေတြ အတားအဆီးမရွိက်လာခဲ့တယ္ ..

& & & & & & & & &

ခဏေနေတာ့ ကၽြန္မကပဲ ကိုကို႕ကို သိုင္းဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြရုတ္လိုက္တယ္ .. ျပီးေတာ့ ..

"ကိုကို ခဏေလးေနာ္ .. ေကာ္ဖီေလးေတာ့ေသာက္သြားပါဦး .. ခဏေလးပါ .." ကိုကိုေခါင္းညိမ့္ျပတယ္ ..ကၽြန္မ ေနာက္ေဖးကို၀င္ျပီး ေကာ္ဖီေဖ်ာ္လုိက္တယ္ ..အိမ္ေရွ႕ထြက္လာျပီး ကိုကို႕ကိုေကာ္ဖီခြက္ေပးတဲ့လက္ေတြ တုန္ေနတယ္ .. ကိုကိုလွမ္းယူျပီးျပံဳးျပတယ္ .. ကိုကို႕မ်က္ႏွာကအျပံဳးကေတာ့ ေႏြးေထြးဆဲပါပဲ ..ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ေကာ္ဖီကို ကိုကို ေမာ့ခ်လိုက္တယ္ ..

"ကိုကိုသြားေတာ့မယ္ေနာ္ .." တဲ့တခါး၀အေရာက္မွာ ကိုကိုယိုင္သြားတယ္ .. ကၽြန္မကိုလွည့္ၾကည့္တယ္ .. ကၽြန္မရဲ႕ အသိစိတ္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြကိုျမင္ျပီး ကၽြန္မကို ..

"မင္း ေကာ္ဖီထဲမွာ ဘာေတြထည့္ထားလဲ .." ကိုကိုကၽြန္မဆီကိုေလွ်ာက္လာတယ္ .. ကၽြန္မအနားမေရာက္ခင္ပဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚကိုကို လဲက်သြားတယ္ .. ကၽြန္မ အသိျပန္၀င္လာတယ္ .. ကိုကို႕ကိုလည္း အရမ္းစိုးရိမ္သြားတယ္ ..

"ကိုကို .. ကိုကို .. " ကၽြန္မ အဆက္မျပတ္ ေရရြတ္ေနမိတယ္ ..

& & & & & & & & &

"ကိုကို .. ကိုကို .. "

"ငယ္ေလး .. သတိရလာျပီလား .. "

"ကိုကို .. ကိုကိုမေသဘူးေနာ္ .. "


"အာာ .. ငယ္ေလးကလည္း ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ .. ငယ္ေလး အဖ်ားၾကီးျပီး သတိလစ္ေနတာေလ .. ခုဆို တစ္ပတ္ေတာင္ရွိေတာ့မယ္ .. ကိုကို႕မွာ အဖြားေနမေကာင္းတာေတာင္ မျပဳစုအားဘူး .. ငယ္ေလးေဘးမွာ တစ္ခ်ိန္လံုးရွိေနတာ .. ငယ္ေလး အရမ္းအားနည္းေနတယ္ .. ကိုကို႕အျပစ္ေတြပါ .. အဖြားကိုဂရုစိုက္ေနတာနဲ႕ ငယ္ေလးအေပၚလစ္ဟင္းသြားတယ္ .. ငယ္ေလးခုလိုျဖစ္တာလည္း ကိုကို႕ေၾကာင့္ .. ကိုကို႕ကို ခြင့္လႊတ္ေနာ္ .. ငယ္ေလး ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ .. " ကိုကို႕အနမ္းတစ္ပြင့္ ကၽြန္မႏွဖူးေပၚ ဖြဖြေလး .."ကိုကို ငယ္ေလးကို တစ္သက္လံုးခြဲမသြားပါနဲ႕ေနာ္ .. ""ခုတစ္သက္လည္းမခြဲဘူး .. ေနာက္ဘ၀ဆက္တိုင္းလည္း ငယ္ေလးနဲ႕ ေတြ႕ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းတယ္ .. ငယ္ေလးအတြက္ ကိုကို လိုအပ္တယ္ .. ကိုကိုသိတယ္ .. ငယ္ေလးနားက တစ္ဖ၀ါးမွ မခြာေတာ့ဘူးေနာ္ .. "

& & & & & & & & &

တံခါးေခါက္သံတစ္ခ်က္ ျဖည္းျငင္းစြာ ေပၚလာျပီး တံခါးပြင့္သြားတယ္ .. ဂ်ဴတီကုတ္နဲ႕ ဆရာ၀န္မေလးတစ္ေယာက္ လက္ထဲမွာ ပန္းစီးတစ္စီးကိုင္လို႕ မတ္တပ္ရပ္ေနတယ္ ..

ကိုကို က "ႏွင္း .. ၀င္လာေလ .." ျပီးေတာ့ ငယ္ေလးဘက္မ်က္ႏွာမူျပီး

"ငယ္ေလး .. ဒါ ကိုကို႕ညီမ ၀မ္းကြဲေလး .. ဒီေဆးရံုမွာ အလုပ္၀င္ေနတာေလ .. ဖြားဖြားကိုလည္း သူပဲ ျပဳစု ျပီး တာ၀န္ယူေပးေနတာေပါ့ .."

ႏွင္းဆိုတဲ့ မိန္းကေလးက မ်က္ႏွာေလးျပံဳးရႊင္စြာနဲ႕ ..

"ႏွင္း လာလိုက္လို႕ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားျပီထင္တယ္ .. ေမြးေန႕မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ငယ္ေလးေရ .." ဆိုျပီး လက္ထဲက ပန္းစည္းကမ္းလာတယ္ ..

အို .. ဟုတ္သားပဲ .. အမွတ္တမဲ့ ျပကၡဒိန္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မေမြးေန႕ (၁၃.၄.၂၀၀၇) တဲ့ .. ကၽြန္မယံုၾကည္လိုက္ပါျပီ .. ကၽြန္မအတြက္ ကံဆိုးျခင္းေတြ လြန္ေျမာက္ခဲ့ျပီ ..

****************************

ခ်စ္ေသာ ညီမေလး “မိုးခါး” ... ေမ်ာက္အေခၚ “ခ်ိဳတူးခါး”.. ေပါက္ေပါက္အေခၚ “ေပါက္ေဖာ္မ”... ေမာင့္အေခၚ “သဲသဲ” တစ္ေယာက္... ေမလ ဆယ့္ငါးရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္လာမဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ေမြးေန႔ေလးကို ခ်စ္ခင္ေသာ သူမ်ားနဲ႔ အတူ ျဖတ္သန္း..ျပီး........ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။ ဆႏၵ နဲ႔ ဘ၀ တစ္ထပ္ထည္း က်ပါေစ။ ေကာင္းက်ိဳးလိုရာဆႏၵ.. တစ္လံုးတစ္ဝတည္း ျပည့္စံုပါေစ......။

ဆႏၵမြန္ျဖင့္
မိုးကုတ္သား