“အိပ္မက္ကို ခ်ည္တဲ့ၾကိဳး”

“အိပ္မက္ကို ခ်ည္တဲ့ၾကိဳး”

လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္တို႔နဲ႔ ေန၀င္ၿပီးမိုးခ်ဳပ္ . . .
ေန၀င္ခ်ိန္ ေနထြက္ခဲ့ျခင္းေတြလို
ကိုယ့္စိတ္ဟာမျပတ္သားဘူး။
အလြမ္းတစ္အုပ္တို႔နဲ႔
ေတာရိပ္မွာ ျမဴယွက္လို႔ႏြယ္
ေတာင္စြယ္မွာ ေနကြယ္တာလား
ခ်စ္ရိပ္ေတြ ေ၀ေ၀၀ါးလို႔ ေလ။
မေျပာဘဲ ထားတဲ့စကားလို
အဓိပၸာယ္ေတြ မႈန္၀ါး၀ါးနဲ႔ . . .
မျပတ္သားရဲသူ ကိုယ့္အတြက္
ေန႔ေတြလေတြမွာ အလြမ္းေတြနဲ႔သာ . . ။
ေလတိုးရင္ညည္းတတ္တဲ့ ၀ါးရံုေတာလို
မပီမသ သံစဥ္ေတြ ေျခြေျခြခ်ရင္း၊
ပန္းမခင္းတဲ့ ရြက္ေၾကြေတာ
ခ်စ္သူေမာမွာ စိုးစိတ္ေတြနဲ႔
တိုးတိတ္လို႔ ေနခဲ့သူ။
မိုးေတြ တိုးတိုးေလးရြာေနတယ္
ႏွလံုးသားငိုသံက ၿခိဳးၿခိဳးခၽြတ္ခၽြတ္ . . .
ငတ္မြတ္ေနတဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းေတြ
ငါ့အလြမ္းေတြၾကားမွာ
အတုန္းအရံုး က်ဆံုးလို႔ ... ။
နွင္းမႈန္ေတြ အံု႔ဆိုင္း ရီေ၀တယ္
ေအးခဲမႈေတြက နာနာက်င္က်င္
ေတာင္ပံတစ္စံုကို မျဖန္႔ႏိုင္မွေတာ့
ပ်ံသန္းဖို႔ စိတ္ကူးေတြလဲ
ေနလာရာ ႏွင္းေပ်ာက္သလိုေပါ့။
မေရရာတဲ့ စိတၱဇနာမ္ေတြနဲ႔
ဘ၀ၾကီးက ပရမ္းပတာခါယမ္း . . .
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ၾကယ္မစံုတဲ့ ညေတြက
ငါ့အတြက္ မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး . . . ။
မေသခ်ာတဲ့ ၀င္သက္ထြက္သက္ေတြအတြက္
ပင့္သက္ေတြက အားေကာင္းေမာင္းသန္၊
အလင္းမဲ႔ ေကာင္းကင္တစ္မိုးေအာက္မွာ..
ငါေလ..
ၾကယ္ေၾကြေတြ ေကာက္ဆဲ...။

ေရးသားသူ - ႏွင္းမြန္၊ မိုးကုတ္သား

(ပထမဆံုး တစ္ပိုဒ္ကို ညီမေလး ႏွင္းမြန္ရဲ႔ ဂ်ီေတာ့ခ္မွာ ျမင္လိုက္လို႔ က်ေနာ္က ေနာက္တစ္ပိုဒ္ ထပ္ေရးတယ္။ ညီမေလးနွင္းမြန္က ဆက္ေရးလိုက္၊ က်ေနာ္ကေရးလိုက္နဲ႔..တစ္ေယာက္တစ္ပိုဒ္ ေရးလာလိုက္ထာ၊ ဒီကဗ်ာေလး ထြက္လာပါတယ္။ အေပၚဆံုး အပိုဒ္က သီခ်င္းစာသားၾကီး။ ျဖဳတ္လိုက္ လို႔ ညီမေလးနွင္းမြန္က ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္က မျဖဳတ္ခ်င္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ဘယ္သူ့သီခ်င္းစာသားလဲ ေမးေတာ့ မဒီနဲ႔ ဘိုဘိုရဲ့ လြဲေနတဲ့ ဆံုမွတ္မ်ား တဲ့။ အဲ့ဒီ သီခ်င္းကို နားမေထာင္ဖူးတာလဲမဟုတ္. က်ေနာ္နားေထာင္ဖူးေပမဲ့ စာသားကို မသိဘူး။ နာ့နယ္ေနာ္.. အဂၤလိပ္သီခ်င္းမို႔ စာသား မသိဘူး ဆို လူၾကားလို႔ ေကာင္းေသးတယ္။ ခုေတာ့...။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ၊ သီခ်င္းစာသားေလးကေန စလိုက္တာ.. ဒီကဗ်ာေလး ျဖစ္လာေတာ့ အဲဒီအပိုဒ္ကို မျဖဳတ္ေတာ့ပဲ ဒီအတိုင္း တင္လိုက္ပါတယ္။)

ေမတၱာျဖင့္
မိုးကုတ္သား