ဆည္းဆာ

 

ဆည္းဆာ (၁)

ေန၀င္ဖ်ိဳးဖ်...
ဟိုခပ္လွမ္းလွမ္းက
ကြန္ကရစ္ေတာင္တန္းေတြၾကား ေမးတင္..
မႏွဳတ္ဆက္ခ်င္ပဲ ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ရတဲ့ ညေနခင္းမ်ား
အိပ္တန္းပ်ံစရာမဲ႔ ငွက္ေပါင္းမ်ားစြာ....
'ငါ" .....ဘယ္မွာခိုနားရမလဲ.....

ဆည္းဆာ (၂)

ကို္ယ့္ေန႔ကို လင္းခ်င္းေစတဲ့

အပ်ိဳမေလးရဲ႕ မ်က္လံုး...
ႏွဳတ္ဆက္အျပံဳးတို႔ ေရာင္စံုျခယ္သ
အက်ည္းတန္တို႔ လွခ်ိန္ ေပါ့
နီမိွဳင္းမိွဳင္းမွာ .. ခရမ္းရင့္ေတြပါခ်င္ပါမယ္
နီေစြးေစြးနဲ႕ ပုဇြန္ဆီေရာင္ေသြးေတြ ျဖန္းခ်င္ျဖန္းထားမယ္...
မီးခိုးမိွဳင္းမိွဳင္းနဲ႔ မဟာဆန္ကာ ျငီးေငြ႕စရာ ေကာင္းခ်င္ေကာင္းေပမပ...
သူ အခ်က္ျပေနတာက..

မၾကာခင္ အေမွာင္လာေတာ့မယ္
မၾကာခင္ အိပ္စက္အနားယူရေတာ့မယ္...

"ဘ၀ဟာ.... ဒါပါပဲ..."
သူမကေတာ့ ေနာက္ေန႔မနက္က်
မရိုးတဲ့ ဒီ၀တ္စံုနဲ႔ပဲ မိုးေသာက္ျပန္အံုးမယ္...

ေန၀င္ခ်ိန္လြန္ပါမွ.....

ၾကယ္စင္ေတြ က တာ ျမင္ရခ်င္ျမင္ရမယ္
လေရာင္ကို ခ်ိဳးလံွဳခြင့္ရခ်င္ရမယ္
တိမ္ညိုမဲမဲနဲ႔ ေမွာင္မိုက္ညေတြလဲ ၾကံဳႏိုင္ေသးရဲ႕
အတိတ္..
ပစၥဳပၸန္...
အနာဂါတ္....
အဲဒီအားလံုးေသာ လိုက္ကာေတြကို ဆြဲခ်လိုက္
ပိတ္ပစ္လိုက္..
ငါ့ အသက္ရွဳမွဳေတြကို မေမ့မေလ်ာ့ သတိရလိုက္...
ေနာက္ ရင္ခြင္ႏွလံုးသားကို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ေစလိုက္...
အဆိပ္လို ခါးတဲ့အမုန္းတရား အတၱမ်ားကို ေျခလက္ေတြနဲ႔အတူ ေဆးေက်ာသုတ္သင္လိုက္...
အေမွာင္ေတြကို ေမတၱာနဲ႔ လံုျခံဳေစလိုက္..
ပ်ံသန္းေရာက္ရွိလာမဲ့ အိပ္မက္ေတြကို ၾကိဳဆိုဖို႔
ငါ့ရင္ခြင္တံခါးကို ဖြင့္ထားရအံုးမယ္..
မနက္ျဖန္မွာ ေတာက္ပတဲ့ အာရုွဏ္ဦးကို

ငါတို႔ ျမင္ရအံုးမယ္လို႔ ယ့ုၾကည္စိတ္နဲ႔....
ညေတြကို အိပ္စက္ေစခဲ့ၾကတာေပါ့ကြယ္...

ဆည္းဆာေရ..

နင္ဟာ.. မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ...
အာရုွဏ္ဦး အျဖစ္နဲ႔ ျပန္ေရာက္လာခဲ့တာ..
ကမၻာဦး အစကေန အဆံုးထိေပါ့ကြယ္...။
ငါတို႔မွာသာ...

ေမွာက္မွားေျခာက္ျခားးး..

တိမ္းမူးေနခဲ့ၾက...
"ဒါဟာဘ၀ပဲေပါ့" လို႔ မရိုးတဲ့ အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္ေတြ ေျပာျပီး

နင္ အျပံဳးမပ်က္.. ႏွဳတ္ဆက္ ဆက္ သြားခဲ့တာ...။

ေမတၱာျဖင့္

မိုးကုတ္သား