ျမိုင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ လတန္ေဆာင္တိုင္

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညဟာ ေဆးေပါင္းခတဲ့ညလို႔လဲ ၾကားဖူးရဲ႕။ သူခိုးည လို႔လဲ သိဖူးရဲ႕။
ျမိဳ႔ကေလးမွာ ေနစဥ္တုန္းကေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေမာင္ႏွမသားခ်င္းေတြ..၊ ကာလသား ကာလသမီးေတြ စုဆံုၾကျပီး မယ္ဇလီဖူးေတြ သုပ္စားၾက၊ မီးပံုေလးေတြ ဖိုကာ မီးပံုပြဲလုပ္ၾက၊ သီခ်င္းဆိုၾက ကၾကႏွင့္ ေပ်ာ္စရာ ညလည္း ျဖစ္သည္။
ည ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ေက်ာ္လွ်င္ေတာ့ ကာလသားေတြ စုျပီး သူ႔အိမ္ ကိုယ့္အိမ္က ခိုးလာတဲ့ ဆန္၊ ဆီ၊ ဘာညာ သာရကာေတြရယ္နဲ႔တင္.. မလံုေလာက္ေသး၊ ရပ္ကြက္ထဲက ၾကက္ျခံေတြမွာ ၾကက္ေတြ သြားခိုးကာ ၾကက္သားကာလသားဟင္း ခ်က္လိုက္ၾကေသးသည္။ ၾကံေခ်ာင္းေတြ၊ လိေမၼာ္သီးေတြကိုလည္း... အဆစ္ ခိုးလာတတ္ၾကျပန္ေသးသည္။ ျခံရွင္ေတြ မိုးေအးေအးမွာ ေခါင္းေအးေအးႏွင့္ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း မေကြးရပဲ ကင္းေစာင့္က်သည့္ ညလဲ ျဖစ္သည္။ ဒီၾကားထဲမွာမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကာလသားေတြက အခြင့္ေကာင္း ေခ်ာင္းကာ ရေအာင္ ခိုးၾက၏။ တစ္ခ်ိဳ႔႕ ျခံရွင္ေတြကေတာ့ သိသိၾကီးႏွင့္ တမင္ လႊတ္ေပးကာ အခိုးခံျပီး အလွဴ လုပ္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ လူၾကီးေတြကေတာ့ ပံ႔သကူပစ္ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ထီ၊ ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုး မၾကာခဏ ေပါက္တတ္ၾကေသာသူမ်ား..။ ပံံ႔သကူ ပစ္ျခင္း ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ထီေပါက္ကံ ပါေၾကာင္း အယူေတြလဲ ရွိသည္ မဟုတ္လား။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္... မီးပံုးေလးေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ ပံ့သကူလည္း လိုက္ရွာၾကေသးသည္။ ေမာလာလွ်င္ေတာ့ ခိုးလာသည့္ စားဖြယ္စံုႏွင့္ ခ်က္ျပဳတ္ထားသည္မ်ားကို မီးပံုေဘး ၀ိုင္းဖြဲ႕ထိုင္ျပီး စားေသာက္ကာ ဂစ္တာတီးၾက၊ သီခ်င္းဆိုၾက။

ရပ္ကြက္ထဲက ခေလးေတြကလည္း `ေရႊတံခါးၾကီး ဖြင့္ပါအံုး´ ဟု တစ္အိမ္၀င္၊ တစ္အိမ္ထြက္ မုန္႔ဖိုးေတာင္းၾကသည္။

လမ္းထိပ္က သမ၀ါယမဆိုင္ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးက ရပ္ကြက္လူၾကီး အိမ္ေပါက္၀မွာ ေရာက္ေနျပီး... ဓာတ္ဆီဆိုင္ ဆိုင္းဘုတ္က ပဲျပဳတ္သည္ဆိုင္မွာ အခန္႔သား..။ လမ္းေဘး ေရအိုးစင္သာမက... ေလထိုးကြ်တ္ဖာဆိုင္က ဆိုင္းဘုတ္ေတြ၊ တာယာကြင္းေတြခမ်ာလည္း အျငိမ္မေနၾကရပါပဲ... သူတပါးအိမ္ေတြမွာ တိုးလို႔တြဲေလာင္းခ်ိတ္လ်က္သား..။ မိုးလင္းလာလွ်င္ ကိုယ့္ျခံထဲက ဘာေတြ ပါသြားလဲ... ကိုယ့္အိမ္ေရွ႔ ဘာေရာက္ေနမလဲ ရင္ထိတ္ေနရေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ ထိုညမွာေတာ့ ရင္ခုန္စရာလည္းေကာင္း၊ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းေနၾကျပန္သည္။

ဒီ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္မွာေတာ့ ဒီကြ်န္းကေလးသည္ ထင္မွတ္ထားတာထက္ ပိုေပ်ာ္စရာ ေကာင္းသြားခဲ့ပါသည္။ ဒီေန႔ မနက္ မိုးမလင္းတလင္းထဲက အိမ္မွာ ရွိသမွ် လူကုန္ ႏိုးေနၾကျပီ။ အရင္ စေန၊ တနဂၤေႏြေတြလို ေန႔လည္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီေက်ာ္မွ ထၾကေသာ သူမ်ားက (ကြ်န္ေတာ္အပါအ၀င္) ဆမ္ဘာ၀မ္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို၊ ထိုမွ တဆင့္ ဆမ္ဘာ၀မ္ ပန္းျခံကို ခ်ီတက္ၾကဖို႔ အားလံုး တက္ၾကြေနၾကသည္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေတာ့ေရာက္မွာလဲ ဖုန္းေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ ဟိုလူ႔ ေခၚပါအံုး၊ ဒီလူကို လွမ္းႏိႈးပါအံုး။ ဘယ္ေနရာက ေစာင့္မွာလဲ.. အသံေတြ မ်ိဳးစံု ညံစီေနၾကျပီ။ ဆမ္ဘာ၀မ္ ဖုန္းၾကီးေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ေသာ ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာပင္ လူေတြက အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနျပီး။ ေစာေစာ သြားၾကတာကိုပင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ေနာက္က်ေနျပီလား... စိတ္ပူသြားရေသး၏။

`ေစာေစာ သြားမွဟ၊ ေန႔လည္မွဆို ဘာမွ မက်န္ပဲေနလိမ့္မယ္´

ေဘးနားက လူတစ္ခ်ိုဳ႕ဆီမွ ထိုစကားသံေတြကို တေလတည္း ၾကားေနရေတာ့ ျပံဳးမိရေသး၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို လူစုခြဲဆင္းသြားၾကသည္။ မွာထားေသာ အစားအေသာက္ေတြကို ေစာင့္သယ္ဖို႔ ျဖစ္၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ပန္းျခံထဲ တစ္ခါတည္း သြားလိုက္ၾကသည္။ ကိုယ္ေတြ ဘာမွ မျပင္ဆင္ရေသးခင္ပင္ လူေတြ စည္ေနၾကျပီလား...။ ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ္ေတြ အဖြဲ႔က ဘယ္ေနရာမွာ က်မွန္းလည္း မသိ..။ ေနရာထိုင္ခင္းေတြလဲ မစီစဥ္ရေသး။ သယ္လာတာေတြ ဘယ္မွာ ထားရမွာမွန္းမသိ..။ ဒီလိုႏွင့္ ပန္းျခံထဲ စ၀င္သြားေတာ့ လူအုပ္က မနည္းမေနာ ေရာက္ႏွင့္ေနၾကျပီ..။ ပန္းျခံ၀မွာကတည္းက ၾကားလိုက္ရေသာ ျမန္မာ့ဆို္င္း၀ိုင္းသံေၾကာင့္ လူက စိတ္ေပ်ာ္လို႔ လာျပီ..။ မနက္ ကိုးနာရီေက်ာ္မွာပင္ လူေတြက အေတာ္ စည္ကားေနၾကျပီပဲ..။

ေဟာ... ဟိုမွာ ေ႔တြ႕ပါျပီ.....။ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီး...။
ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔က (၂၀၁၀) ဆမ္ဘာ၀မ္း တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲေတာ္ မွာ စတုဒိသာ ေကြ်းဖို႔သြားေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္..။ စားပြဲခံုေလးသာ ရွိျပီး ေနရာထိုင္ခင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြက မေရာက္ၾကေသး...။ ေစ်းတန္းေတြ ေရွ႕မွာကေတာ့ လူေတြ တိုးလို႔ ေနၾကျပီ..။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွ ေ၀ယ်ာ၀စၥ အဖြဲ႔သားေတြ အေျပး ေရာက္လာၾကျပီး လိုအပ္သမွ် ခံုေတြ၊ ေနရာထိုင္ခင္းေတြ စီစဥ္ေပးၾကသည္။ ဘာလိုအပ္သလဲ ေမးကာ လိုေလေသးမရွိ စီစဥ္ေပးၾကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ဘာမွ ၾကိဳ မစီစဥ္ထားေသာ္လည္း အားလံုးက အဆင္သင့္ပင္ ျဖစ္ေန၏။

`ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္´
`ကြ်န္ေတာ္က လဖၻည့္ရည္ တစ္ခြက္´
`သမီးကို ၾကက္ဥပူတင္းေပးပါ´
`ေမာင္ေလးေရ.. အမတို႔အတြက္က ဆႏြင္းမကင္း´

ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ သြားေလးေတြ အျဖီးသား..။

`ခုမွ ေရေႏြးအိုးတည္ရမွာခဗ်... မုန္႔ေတြ မွာထားတာ မေရာက္ေသးလို႔ ခဏေလး သည္းခံေစာင့္ေပးပါခင္ဗ်ာ´
မ်က္ႏွာ ပူပူႏွင့္ ေျဖကာ ေနရျပီ။

အေဖ်ာ္ဆရာ ေတြက ေရေႏြးအိုး ေျပးတည္ၾက.. ညကတည္းက ႏြားႏို႔ ၾကိဳကာ တစ္ညလံုး လုပ္ထားရေသာ မလိုင္ေတြကို ကုန္မသြားရ (အဲေလ) ေမွာက္မသြားေလေအာင္ ေသခ်ာ ေနရာခ်ရေသးသည္။ (မွတ္ခ်က္... ေကာ္ဖီႏွင့္ လဖၻက္ရည္ လက္မလည္ေအာင္ ေဖ်ာ္ေနရသည္မွာ မလိုင္ က်ိဳသူ အေဖ်ာ္ဆရာတစ္ေယာက္က သူ႔ေစတနာေတြဟု တြင္တြင္ ေျပာေလေသာေၾကာင့္ တမင္ ပို႔စ္ထဲ မလိုင္ပါေအာင္ ထည့္ေရးရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤကား စကားခ်ပ္)။ ခြက္ေတြ အထုပ္ေတြ ေနရာခ်ျပီးခ်ိန္မွာပဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဆင္းသြားေသာ ေမာင္ႏွမတေတြက မွာထားေသာဆႏြင္းမကင္း၊ ပူတင္းေတြႏွင့္ အတူ ေရာက္လာၾကျပီ။

`ေကာ္ဖီေတြ၊ လဖၻည့္ရည္ေတြ၊ ဆႏြင္းမကင္း ပူတင္းေတြ ရျပီေနာ္´

ေရေႏြးမွ မဆူေသးခင္၊ မုန္႔ေတြမွ မလွီးရေသးခင္ ဖိုးေအာ္ခ်င္ ႏွစ္ေယာက္က ထေအာ္ေလေတာ့ အေဖ်ာ္ဆရာေတြေရာ.... မုန္႔ေ၀သည့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ပါ ေက်ာက ေခြ်း ဒီးဒီး က်ေအာင္ အလုပ္ေတြ မ်ားကုန္ၾကရသည္။

`ေရေႏြးဆူျပီလား၊ ျမန္ျမန္ေလး.. ျမန္ျမန္ေလး´

`မုန့္လွီးဖို႔ ဓား အပို မပါရင္ လိုက္ငွားေပးၾကပါအံုး´ ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။

မွာထားသည့္ ေရႊၾကည္ ဆႏြင္းမကင္း၊ မုန္လာဥနီ ဆႏြင္းမကင္း၊ ေကြကာအုပ္ဆႏြင္းမကင္း ႏွင့္ ၾကက္ဥပူတင္း မုန္႔ေတြကေတာ့ ေရာက္ျပီး ဘာမၾကာေသး..။ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္းမွာပဲ ေျပာင္သလင္းခါလို႔ သြားျပီ။
မုန္႔ေတြ အေျပးအလႊားထပ္မွာေတာ့ ၾကိဳ မွာမထားလို႔ မရေတာ့ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။ မုန္႕ေတြ လွီးရင္း အျမင္မလွလို႔ ေဘးဖယ္ထားေသာ မုန္႔ေတြကအစ `ရတယ္၊ ဘာမျဖစ္ဘူး.. စားလို႔ ရတာပဲ´ ဆိုကာ ယူသြားၾကေလေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ဓာတ္ပံုေလး ရိုက္ျပီး ပို႔စ္မွာ တင္ဖို႔ ေ၀းေလစြ၊ ဘယ္မုန္႔က ဘယ္လိုေကာင္းတယ္ဆိုတာ ေျပာဖို႔ပင္ မတတ္ပဲ ျဖစ္သြားရေလေတာ့သည္။
မုန္႔လွီးသည့္ ညီမကေတာ့ မုန္႔ေတြ အေစာၾကီး ကုန္သြား၍ ခုန္ေပါက္ကာ ေပ်ာ္ေန၏။
`ညီမ စားခ်င္တာေတြ ေစ်းတန္းထဲ လိုက္ပတ္စားလို႔ ရျပီ´ ဆိုကာ ေပ်ာ္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

`အကိုတို႔ ေကာ္ဖီနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မုန္႔ဟင္းခါး လဲစားရေအာင္´ ဆိုကာ မုန္႔ဟင္းခါးေတြ လာပို႔သြားသူမ်ား၊ ရွိသလို...
`ပူတင္း ဆႏြင္းမကင္းေတြ လာယူတာ၊ ဒီမွာ အမတို႔ဆီက မုန္႔တီသုပ္ေတြ လာပို႔တယ္.. ေကာင္းမွေကာင္းပဲ´ ဆိုေသာ အမေတြကို မ်က္ႏွာပူပူႏွင့္ `ဟီး.. ေကာ္ဖီ၊ လဖၻက္ရည္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္..၊ မုန္႔ေတြက ကုန္ျပီ အမေရ´ ဟု အားနာနာႏွင့္ ျပန္ေျဖရတာေတြလည္း ရွိသည္။

`ဒီက အကိုက ကြ်န္မတို႔ဆီက အေၾကာ္ေတြ ခဏ၊ ခဏ လာယူတယ္.. ကြ်န္မတို႔ကို ေကာ္ဖီ ပိုေဖ်ာ္ထည့္ေပးရမယ္... ဒါပဲ´ ဟု လာ လာ ေနာက္ေသာ သူမ်ား..၊ အားလံုးက မသိကြ်မ္းဖူးၾကေပမဲ့ တစ္စိတ္တစ္၀မ္းတည္း ေပ်ာ္ရႊင္ရင္းႏွီးေနၾကျပီ..။

`ေဟာဒီက ေရႊရင္ေအး ခ်ိဳခ်ိဳေမႊးေမႊး ေအးေအးေလးေတြ ရမယ္ေနာ္´ လို႔ ေဘးဆိုင္က ေအာ္တိုင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမေတြထဲက ဖိုးေအာ္ခ်င္ႏွစ္ေယာက္က `ဒီမွာလည္း ေကာ္ဖီ၊ လဖၻက္ရည္ ပူပူေႏြးေႏြးေလးေတြ သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါျပီခဗ်´ ဟု အျပိဳင္ထထေအာ္ေလေတာ့ ေရေႏြးမေလာက္လို႔ ေစာင့္၇ေသာ လူတန္းက ရွည္ ရွည္သြားရသလို အေဖ်ာ္ဆရာေတြလဲ ေခြ်းျပန္ကာ အေမာေဖာက္ေအာင္ ေဖ်ာ္ရ ေအာ္ရေလသည္။ သူတို႔ေအာ္သည္က `ေဟ့ေရာင္ေတြ.. ေရေႏြးဆူမွ ေအာ္ပါဟ ေအာ္ေကာင္းတိုင္း စြတ္ရြတ္ေအာ္မေနနဲ႔၊ မင္းတို႔ လူေခၚေကာင္းတာနဲ႔ အေဖ်ာ္ဆရာေတြလဲ အေမာဆို႔ေတာ့မယ္´.. ေအာ္သာေအာ္ေသာ္လည္း အေပ်ာ္အျပံဳးေတြႏွင့္သာ...။

ေဘးက ၾကာဇံေၾကာ္မွာလည္း လက္မလည္ေအာင္ အိုးၾကီး အိုးငယ္ အသြယ္သြယ္ႏွင့္ ေၾကာ္ေနရသလို... ၊ ေရႊရင္ေအးအဖြဲ႕မွာလည္း အိုးၾကီး ေလးလံုးႏွင့္အျပည့္ကို ႏွစ္နာရီ သံုးနာရီအတြင္း ကုန္သြားေလျပီ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြလဲ.. မုန့္ဟင္းခါး၊ ၾကာဇံဟင္းခါး၊ ရခိုင္မုန္႔တီ..၊ တိုဟူးသုပ္၊ ဆမူစာသုပ္၊ သီးစံုအေအး ေတြကို... လာ လာပို႔တာ စားလိုက္၊ ေစ်းတန္းပတ္ကာ စားလိုက္ျဖင့္ ဗိုက္ထဲ စံုပလံု စိေနၾက၏။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ျပဇာတ္ႏွင့္ အျငိမ့္ကိုလည္း အားလ်င္အားသလို ေျပးေျပးၾကည့္ကာ ဓာတ္ပံုရိုက္ထြက္လိုက္ေသးသည္။

ျပဇာတ္ႏွင့္အျငိမ့္ကလည္း အားေပးသူ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္မ်ားသလို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့ရိုးရာကိုလည္း လွစ္ဟျပႏိုင္သည္မွာ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းလွသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ား စည္းကမ္းမဲ့ စြန္႔ပစ္သြားေသာ အမိႈက္ေတြကို ေ၀ယ်ာ၀စၥ အဖြဲ႔သားမ်ားက လိုက္လံ သိမ္းဆည္းေနၾကေသာေၾကာင့္လားမသိ.. လူ အေတာ္မ်ားမ်ားက အမွိဳက္ေတြ ပစၥလကၡတ္ မပစ္ၾကေတာ့ေခ်။ ပြဲလာသူအားလံုး စည္းကမ္းေသ၀ပ္စြာ၊ ယဥ္ေက်းလိမၼာစြာျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္မွာ.. အေပ်ာ္လိႈင္းေတြ စုကာ ဆင့္ကာ ေက်နပ္စရာ၊ ပီတိျဖစ္စရာ ေကာင္းလွသည္။

မိုးေတြ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲကာ ရြာခ်လိုက္ေသာ္လည္း လူေတြက အေပ်ာ္အျပံဳးမပ်က္.. လြတ္ရာ ေစ်းဆိုင္တနး္ေတြထဲ ေျပး၀င္ မိုးခိုကာ မိုးေတြ သည္းလာလိုက္ `ေ၀း´ ခနဲ စုျပံဳေအာ္ဟစ္လိုက္ႏွင့္ အေပ်ာ္ေတြ မျပတ္ေတာ့ေခ်။ မိုးစဲသြားေတာ့ ေစ်းတန္းေတြလဲ လူေတြ ျပန္စည္လာသလို ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေဖ်ာ္ဆရာေတြလည္း လက္မလည္ေအာင္ အလုပ္မ်ားၾကရျပန္သည္။ (ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ပါးစပ္ေရာ လက္ပါ မအား.ရေတာ့ပါ။ . ကင္မရာကိုင္ကာ လိုက္ရိုက္လိုက္ ဆာလာလွ်င္ မုန္႔၀င္စားလိုက္ႏွင့္ ပြဲေစ်းပတ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။)

ညေန သံုးနာရီထိုးေက်ာ္ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ဆိုင္သိမ္းျပီး ကထိန္သကၤန္းပရိကၡရာရွစ္ပါး ကို သံုးစံု ကပ္လွဴကာ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္လံုး ပြဲေစ်း အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို သူ႔ထက္ငါ လုေျပာၾကရင္း အေပ်ာ္ေတြ စားျမံဳ႕ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။




ဒီ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္မွာေတာ့ ဒီကြ်န္းကေလးသည္ ထင္မွတ္ထားတာထက္ ပိုေပ်ာ္စရာ ေကာင္းသြားခဲ့ပါသည္။ (အဘယ္ေၾကာ္င့ဆိုေသာ္... ::)))... ဆမ္ဘာ၀မ္ ပန္းျခံထဲမွာ က်င္းပေသာ (၂၀၁၀) ဆမ္ဘာ၀မ္း တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲေတာ္ စတုဒိသာေကြ်းပြဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမတေတြ စုေပါင္းအလွဴေလးတစ္ခု ေပ်ာ္ရႊင္ ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ေန႔ေလးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွင့္ထပ္တူ ေပ်ာ္ရႊင္ကာ သာဓု ေခၚၾကည္ႏူးၾကေစဖို႔ မွ်ေ၀လိုက္ရင္း အခ်ိန္အၾကာၾကီး ဖုန္တက္ေနေသာ အိမ္ကေလးကို ကုသိုလ္မႈေလး တစ္ခုျဖင့္ ေဆးေပါင္းခတဲ့ညမွာ အမွတ္တရ တင္လို္က္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။



ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္း

လာမည့္ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ ၇န္ကုန္ျမိဳ႔ ေ၀ဘာဂီေဆးရံုရွိ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအတြက္ စုေပါင္းအလွဴတစ္ခု လုပ္ႏီုင္ဖို႕႔ စီစဥ္ေနပါသည္။ အလွဴေငြ ထည့္၀င္လိုသူမ်ားအတြက္ ၾကိဳတင္သတင္းေကာင္း ပါးထားရျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း.........

ေမတၱာျဖင့္
မိုးကုတ္သား