လြဲရေလတယ္ မိုးကုတ္သားရယ္
ဒီေန႔ မိုးကုတ္သားတို႔ ႏိုင္ျခံဂါးၾကီးကို သြားရဖို႔အေရးအတြက္ ေဆးရံု ေရာက္ေနပါတယ္။ တစ္လြဲ မေတြးၾကပါနဲ႔။ သယ္ရင္းေတြက ေဆးစစ္ခ်က္ေတြ အကုန္ ယူလာခဲ့ ဆိုလို႔ အထူးကုေဆးခန္းမွာ ေဆးသြားစစ္ရတာပါ။
ဘာအေမြမွ မေပးပဲ ကြ်န္ေတာ့္ အုပ္ထိန္းသူ ရာထူးကို အပိုင္စား ယူထားတဲ့ ညီမ သံုးေယာက္ကလဲ သားေတာ္ေမာင္ၾကီး ကို အားငယ္ရွာမွာ စိုးရိမ္ျပီး အထူးကုေဆးခန္းကို အေဖာ္ လိုက္လာခဲ့ၾကတယ္။ (သူတို႔က ဟို ေကာင္မေလးနဲ႔ သေဘာမတူဘူး။ ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ သေဘာမတူဘူး ဖ်က္ၾကလြန္းလို႔ ခုထိ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သတို႔သမီး ရွာမရေသးပါဘူး။ ေမ်ာက္စိန္ လို အတင္းေျပာျပီး ေၾကာ္ျငာ၀င္တာ။ အေမတို႔က ဒီဘေလာ့မွာ စာလာမဖတ္ဘူးေလ။ အေမတို႔ကို သြားမေျပာရဘူးေနာ္။ သိရင္ တစ္ခါမွ မေပးဖူးတဲ့ အေမြေတြ ျပန္သိမ္းခံထိေနမွာ)
အဲဒီေန႔က ေဆးရံုမွာ လူက ခပ္ရွင္းရွင္း။ ကြ်န္ေတာ္ရယ္၊ အသက္ေလးဆယ္အရြယ္ အမတစ္ေယာက္ရယ္၊ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိမဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရယ္။ စုစုေပါင္း သံုးေယာက္ေပါ့။ ဆရာ၀န္နဲ႔ ေတြ႕ျပီး ဘာအတြက္ ေဆးစစ္ရတဲ့အေၾကာင္း ေျဖျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ အလွည့္ကို ေစာင့္ရအံုးမယ္တဲ့။ တံုကင္ျပားေလး ထုတ္ေပးတယ္။ ဒါနဲ႔ အေမသံုးေယာက္ကလည္း လၻည့္ရည္ဆိုင္ကေနပဲ ထိုင္ေစာင့္ေနမယ္ ေျပာပီး ထြက္သြားခဲ့ၾကျပီ။
ကြ်န္ေတာ့္ အလွည့္မွာ ေသြး နမူနာ ယူဖို႔ ေသြးေဖာက္ေတာ့ နဲနဲ နာရံုေလာက္၊ ေအးေဆးေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ က အျပံဳး မပ်က္။ အဲ စတာက အီးစီဂ်ီလား အိပ္စ္ေရး လား ရိုက္ဖို႔ ဆိုတာကေနေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို အခန္းတစ္ခုထဲ ေခၚသြားေရာ။ ျပီးေတာ့ စက္ၾကီး တစ္ခုေရွ႕မွာ ရင္ဘတ္ၾကီး ကပ္ေနေအာင္ ကြ်န္ေတာ့္ေနာက္ေက်ာကို အတင္းတြန္းဖိထားျပီး ရပ္ခိုင္းပါေလေရာ။ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ အဲဒီ ကပ္ထားရတဲ့ စက္ၾကီးထဲက ေရာင္ျခည္ေတြ ဘာေတြ ထြက္လာျပီး ဗိုက္ေတြ ရင္ဘတ္ေတြ ေဖာက္မလား ေဇာေခြ်းေတြ ပ်ံလာပါေရာ။ ဘာလုပ္မွာလဲ ဆိုတာလဲ အဲဒီ အမၾကီးက မေျပာဘူး။ ရင္ဘတ္ကို မသိမသာ ခြာလိုက္မိတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို “ဟဲ့၊ ရင္ဘတ္ကို ဇြတ္ဖိ ကပ္ထားပါဆို” လို႔ ေျပာလဲေျပာ၊ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလဲ ဆြဲစိထားျပန္ေရာ။ ရင္ဘတ္ၾကီးနဲ႔ သူကပ္ခိုင္းထားတဲ့ စက္ၾကီး စိေနေအာင္ ဆြဲကပ္ထားတာ ေျပာတာေနာ္။ ဗမာစကားကလဲ အေႏွာင့္အသြားက မလြတ္တလြတ္ဆိုေတာ့ သတိထားရတယ္။ အဲလို ဆြဲစိထားျပီး သူမက ခလုတ္ေတြ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ႏွိပ္ေနသလား ကြ်န္ေတာ္ မျမင္ေတာ့ဘူး။ မ်က္စိမွိတ္ထားတယ္ေလ။ သူ လႊတ္မယ္ဆိုတဲ့ ေရာင္ျခည္တန္းက ဖြင့္ထားတဲ့ မ်က္စိထဲ ၀င္ျပီး တစ္ခုခု ျဖစ္သြားရင္ ခက္သားလား။ သူမ က “ရျပီ” ေျပာမွ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္စိကိုဖြင့္၊ အသက္ ၀၀ ရွဴရဲေတာ့တယ္။
အီးစီဂ်ီဆိုလား အိပ္စ္ေရးဆိုလား အဲတာ ရိုက္ျပီးေတာ့ မပီးေသးဘူး။ ဆီးတဲ့.....။ ဆီး စစ္ရအံုးမယ္တဲ့။ အမေလးဗ်ာ ၊ ကြ်န္ေတာ္ ရွက္တာေပါ့။ အေစာနက အိပ္စ္ေရး ရိုက္ေပးတဲ့ အမရယ္ ေကာင္တာက ေကာင္မေလးရယ္ ေရွ႕မွာ ဆီး စစ္ရရင္ တစ္သက္လံုး ဖံုးထားသမွ် အရွက္ ဆီးစစ္ခ်က္နဲ႔ ေပၚရေတာ့မယ္ ဆို ရွက္သိန္းေတြ (ရွက္လို႔ ၾကက္သီး ေတြ ထတာ ေျပာတာပါ) ျဖန္းျဖန္း ထျပီး ပါးေတြ နားေတြကို ရဲေႏြးလို႔။ အဲတာနဲ႔ ဟို အမၾကီးက “ဟဲ့၊ ဒီ ပုလင္းေလးထဲ ထည့္ခဲ႔ရမွာ။ ဒီေနရာမွာ ဆီး ယူမွာ မဟုတ္ဘူး။ အေနာက္ဘက္မွာ အိမ္သာ ရွိတယ္။ ဒီပုလင္းျပည့္ေအာင္ ကိုယ့္ကိစၥကို ကိုယ့္ဘာသာ ေျဖရွင္းခဲ့” လို႔ ေျပာေတာ့မွ ရွက္မ်က္နွာ ေနာက္ထားျပီး “အဟီး” ဆို ဟင္းခနဲ သက္ျပင္း က်ိတ္ခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။
အဲဒီမွာ ျပႆနာက စတာပါပဲ။ အိမ္သာထဲ ေရာက္ေတာ့ ညစ္ပတ္နံေစာ္ ေပပြ။ ေဘာင္းဘီ ဇစ္ျဖဳတ္ဖို႔လက္ထဲက ပုလင္းကို ေဘဇင္ေပၚမွာ တင္မယ္ ဆိုေတာ့လဲ ေဘဇင္က ေပပြေနေတာ့ စိတ္ကမသန္႔ေခ်ဘူး။ ပုလင္းေလး ၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ လက္မေလာက္ေတာင္ မရွည္သလို ဖန္ျပြန္သာသာ အေပါက္နဲ႔။ ဘယ္လို ကိစၥ ရွင္းရပါ့. ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းစားေနျပီ။ အိမ္သာကလဲ အနံ႕ဆိုး၀ါးလြန္းေတာ့ မခံႏိုင္။ မျဖစ္ေခ်ေတာ့ဘူး။ ဒီ ကိစၥ ျမန္ျမန္ရွင္းမွ ေပါ့။ မဟုတ္ရင္ လူလဲ ဆီးမစစ္ႏိုင္ပဲ အိမ္သာခန္းထဲ ငုတ္တုတ္ ေမ႔လဲေတာ့မယ္။ ဒါနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ေခ်ေတာ့ဆို ဖ်စ္ညွစ္ပီး ကိစၥ ရွင္းရတာေပါ့။ ဟိုက္၊ ဟိုက္ ေသျပီဆရာ...။ ပုလင္းေလးထဲက လွ်ံက်ကုန္ျပီ။ ဟို အမ်ိဳးသမီးကလည္း ပုလင္းအျပည့္ယူလာခဲ့ ဆိုေလေတာ့ ပုလင္းလႈပ္ပီး စင္မွာ စိုးတာ တစ္မ်ိဳး၊ လက္ကို ရွင္းလက္စ ဆီးေတြ ေပပြမွာ စိုးတာ တစ္မ်ိဳး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လက္ပဲ အေပခံလိုက္မယ္၊ ပုလင္းေတာ့ အေလွ်ာ့မခံႏိုင္ဘူးဆို မ်က္စိမိွတ္ေနရေတာ့တာပါ့။ လက္က ျပန္ေဆးလို႔ ရတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ကိစၥ ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးဆံုးေလေတာ့ ၀မ္းသာအားရ ေဘဇင္မွာ ေရကိုလဲ ဖြင့္ေရာ ေရကမလာဘူး။ ေသျပီဆရာ။ ဘီလိုလုပ္ရပါ့။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ျပဴးျပဴးျပာျပာ ေဘးဘီ ၀ဲယာ ၾကည့္ေတာ့ ေရေခ်ာင္တစ္လံုးနဲ႕ေရခြက္တစ္ခြက္။ ေရကေတာ့ တစ္၀က္ေလာက္ ရွိေနေသးတယ္။ ၀မ္းသာလို႔က မရဘူး။ ေရခြက္က ေခ်းအထပ္ထပ္ မဲတူးလို႔။ ေနာက္ျပီး ေရက ဘာေရေတြမွန္းမသိ။ ေနာက္က်ိက်ိ။ လက္တစ္ဖက္က ပုလင္းကိုကိုင္၊ လက္တစ္ဖက္က အဲဒီ ညစ္ပတ္ေနတဲ့ ေရကို ခပ္.....။ ျပီးေတာ့မွ “ဟယ္၊ ထူးပါဘူး” ဆို ေဘဇင္မွာ ပုလင္းေလး အသာ တင္ပီ လက္ေဆးရတယ္။ အသက္ကလဲ ေအာင့္ထားရလြန္းလို႔ လူလဲ ေလျပတ္ေတာ့မယ္။ ဒါနဲ႔ ..... အိမ္သာထဲက အသာထြက္ (ေျပးထြက္ရင္ ပုလင္းလႈပ္ျပီး အျပည့္ မပါရေကာင္းလား ထပ္ေပါက္ခို္င္းမွာ စိုးလို႕)၊ ေျခတစ္လွမ္း ကုေဋ တစ္သန္း ဟန္နဲ႔ ေကာင္တာကို သြားေပးရတယ္။ ၀ဋ္ကေလး ကြ်တ္လို႔ ေလေကာင္းေလသန္႔ေလး ရွဴရျပီဟဲ့ဆို သူတို႔ ေစာင့္ခိုင္းတဲ့ ဧည့္ခန္းမထဲ ထိုင္မယ္ အသြားမွာ အေစာနက က်ေနာ့္ထက္ အရင္ ေရာက္ေနတဲ့ အမ်ိဳး သမီးရယ္ ေကာင္မေလးရယ္က ဧည့္ခန္းမထဲမွာ ရွိေနၾကတုန္း။ သူတို႔လဲ ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲ ေစာင့္ေနၾကရတာ ထင္ပါရဲ႕ေလေပါ့။
အမ်ိဳးသမီးက ကြ်န္ေတာ္ လွမ္းလာတာ ျမင္ေတာ့ စိပ္ပုတီးကို တစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ စိတ္ေနရင္းက မ်က္လႊာ တစ္ခ်က္ လွန္ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ သူမ မ်က္ႏွာက တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားေရာ။ ေကာင္မေလးလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း.၊ဂ်ာနယ္ ဖတ္ေနရာက ကြ်န္ေတာ့္ကို လွမ္းၾကည့္ျပီး ျပံဳးစိစိနဲ႔ ေခါင္းငံု႔သြားေရာ။ ထိုင္ခံုေတြဆီ လွမ္းေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ေျခလွမ္းေတြ လမ္းမွာ ရပ္တန္႔သြားတယ္။ နဲနဲ ရွက္သြားလို႔။ ဒါန႔ဲ ကြ်န္ေတာ္ မထိုင္ေတာ့ပဲ အဲဒီေနရာမွာ ရပ္ျပီး ျပဴတင္းက ျမင္ေနရတဲ့ လမ္းမၾကီးဆီ အၾကည့္ေတြ ပို႔ထားရတယ္။ ဒါေတာင္ မ်က္စိေထာင့္ကေန ပုတီးစိပ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ခဏခဏ ခိုးခိုးၾကည့္္ေနတာ၊ ေကာင္မေလးက တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည့္ရင္း ရွက္စႏိုး ျဖစ္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ ဘာမွန္းမသိ မ်က္ႏွာေတြ ပူေႏြးလာျပီး ရင္ေတြလဲ ခုန္ေနတယ္။ ရွက္တာေရာ ေက်နပ္တာေရာေပါ့။ ဆန္က်င္ဘက္ လိင္ေတြက ကိုယ့္ကို စိတ္၀င္တစား ၾကည့္တာ ဘယ္သူက မေက်နပ္ မသာယာပဲ ေနမလဲဗ်ာ ေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပုထုဇဥ္ လူသားေပပဲကိုး။ သိပ္ ေက်နပ္ေနတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ပဲေလး အျပည့္နဲ႔ သူတို႔ေရွ႕နား မလွမ္းမကမ္းမွာပဲ အသာ ရပ္ေနလိုက္တယ္။ သူတို႕ေတြ ၾကည့္ေနတာ မသိသလို ဟန္ေဆာင္ရင္းေပါ့။ ပုတီး စိပ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကလဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည့္ရင္း တစ္ခုခု ေျပာခ်င္သလို ျဖစ္ေန။ ေကာင္မေလးကလဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္းဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လဲ ေနရခက္လာတာနဲ႔ အေမသံုးေယာက္ ထိုင္ေနတဲ့ လၻည့္ရည္ဆိုင္ဘက္ ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ လၻည့္ရည္ဆိုင္ကလဲ ေဆးခန္းေဘး ကပ္ရက္ ျဖစ္ေနလို႔သာေပပဲေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျမင္တာနဲ႔ အေမသံုးေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာက ရဲခနဲ။ သံုးေယာက္သား မ်က္ႏွာေတြ ဇြတ္လႊဲေနၾကတယ္။ ေရာ္၊ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ။ ေမးတာလဲ မေျဖပဲ လက္ညိႈးေတြက ကြ်န္ေတာ့္ဘက္မၾကည့္ပဲ ထိုးမိထိုးရာ ထိုးျပေနၾကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က နားမလည္ဘူး။ ဘာျဖစ္တာလဲ သေဘာမေပါက္ေသးဘူး။ သံုးေယာက္သား ျပိဳင္တူ ေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္း ကုပ္ျပီး ခ်ီတံုခ်တံုနဲ႔ ေျပာရမလို မေျပာရမလို ပါးစပ္ေတြ ဟစိဟစိ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ မထူးေတာ့ပါဘူး ဆိုတဲ့ အိုက္တင္နဲ႔ အေမပု (သူက အရပ္ေတာ္ေတာ္ပုလို႔) က “ေဘာင္းဘီ ဇစ္ ျပဳတ္ျပီး ဟ၀ွာထြက္ေနတယ္” လို႔ ရွက္ရဲရဲ ေျပာေတာ့မွ “ဟိုက္” ခနဲ လူတစ္ကိုယ္လံုး ငရဲမီးနဲ႔ ပက္ခံလိုက္ရသလို ရွက္စိတ္ေတြ ဖ်ဥ္းခနဲ ရဲတက္သြားေတာ့တယ္။ သူေျပာမွ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေခါင္းကို တူနဲ႔ထုခ်လိုက္သလို ကိုယ့္ဘာသာေတာင္ ငံု႔မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး။ လူလဲ ရွက္စိတ္နဲ႔ မႊန္ထူပီး အဲနားမွာ လဲသာ ေသလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ရွက္ရွက္နဲ႔ ငံု႔ၾကည့္ေတာ့မွ နဲနဲ သက္သာရာရသြားတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ေဘာင္းဘီဇစ္အျပင္ထြက္ေနတာက က်ေနာ္၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အကၤ်ီစၾကီး ျဖစ္ေနေပလို႔။ အဲဒီေတာ့မွ သူတို႔ေတြ မသိေအာင္ သက္ပ်င္းက်ိတ္ခ်ရင္း ျပာယီးျပာရာ ဇစ္ကို ျပန္တပ္ရေတာ့တယ္။ ဟို အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႕ အၾကည့္ေတြကို ရင္ခုန္ခဲ့မိ၊ ဘ၀င္ေလဟပ္မိတဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုယ္ ေတြးေတြးကာ ရွက္လိုက္ရတာ။ ေဆးခန္းထဲေတာင္ ျပန္ မ၀င္ရဲေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ “လြဲရေလတယ္ မိုးကုတ္သားရယ္” လို႔သာ ကိုယ့္နဖူးကိုယ္ ျပန္ ျပန္ရိုက္ပီး ဟစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တာပါပဲ။
မိုးကုတ္သားတို႔ လြဲတတ္ပံုမ်ားေတာ့ အဲဒီလို၊ အဲဒီလိုပါပဲ ဗ်ာ။
*****************************************
NOTE: မိုးေလ၀သ ေၾကာင့္ ေမာျပန္သြားရတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို အေမာေျပေဆးေလး နဲနဲ တိုက္ေကြ်းတာပါ။ တစ္ခါျပံဳး၊ အေမာ တစ္ရာေျပေစေသာ္၀္။
ေမတၱာျဖင့္
မိုးကုတ္သား
