ဒီဇင္ဘာ

"ပ်င္း တယ္ ကြာ.... ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ ေလာက္ ရြတ္ ျပ ပါ လားး "

ေရကန္ နံ ေဘးက ခံုတန္းေလးမွာ အတူ ထိုင္ေနရင္း ဘာ စိတ္ကူးေၾကာင့္ မ က ေတာင္းဆိုလိုက္ေလသလဲ ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစား မရ။ မရဲ႕ သြယ္လ်လ် လက္ေခ်ာင္းမ်ားနဲ႔ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ အေရာင္စံု လက္သည္းေလးေတြဆီ ေငးေနမိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ ရြတ္ခိုင္းတာလဲ အဓြန္႔ မတက္ရဲ ။ ဒီေတာ့ မ အလိုက် ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ရြတ္ျပမည္ ၾကံေတာ့ ႏွဳတ္ဖ်ားက မရည္ရြယ္ပါပဲ ထြက္က်လာသည္က ဆရာ တာရာမင္းေ၀ ရဲ႕ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ ျဖစ္လို႔ ေနခဲ့သည္။

" ႏိုဝင္ဘာ "

ငါ့ရဲ႕ ေရႊအိပ္မက္ကို

ေၿခက်င္းေတြလို ခြဲစိပ္ဝတ္ဆင္ထားတဲ့မိန္းမ

ၿမဴခိုးနီညိဳေတြၾကားမွာ စပယ္ကပိုကရိုနဲ႔ ... လွလို႔။

ငါ .. တစ္ပြင့္ၿပီးတစ္ပြင့္ၿပိဳလဲ

ႏွင္း အဆက္ဆက္တိုင္ေအာင္ ေၾကကြဲခဲ့ရေပါ့ ။ ။

တာရာမင္းေဝ ၁၉၉၅၊စက္တင္ဘာ၊ဟန္သစ္

"ဒါဆို မ အတြက္ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ ခု စပ္ျပီး ရြတ္ျပ ကြာ"

မ က သူမ၏ ပါးခ်ိဳင့္ကေလးမ်ား ေပၚလာသည္ထိ ႏွစ္လိုစြာ ျပံဳးရင္း ေျပာလာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းစားရျပီ။

"ဘာ ေခါင္း ကုတ္ေနတာလဲ၊ ခု ရြတ္ျပ ဆို...."

"ဟုတ္ဘူးေလ၊ မ အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက စာေတြကို စီေနရေသးတယ္"

ဒီလို ဆိုျပန္ေတာ့ မ က ခေလးေလးတစ္ေယာက္လို ျငိမ္သက္စြာ သူ႔ ဆီက ထြက္က်လာမဲ႔ ကဗ်ာကို တိတ္တဆိတ္ ေစာင့္လို႔...။
ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ တစ္ခုလံုးကို အႏိုင္လိုခ်င္တတ္ေသာ၊ ကြ်န္ေတာ့္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ၊ ၀မ္းနည္းမွဳေတြကို ကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းေသာ မ အတြက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သည္ မ၏ သက္ရွိ အရုပ္ေလး တစ္ရုပ္သာ။ သို႔ေသာ္ မ ေပ်ာ္ေနတာ ျမင္ေနရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ ေက်နပ္ျပီ။

" ဒီဇင္ဘာ "

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အနာဂါတ္ေတြကို

သူ႔လမ္းေတြလို ျဖန္းခင္းခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူ

လူထူထူ တိမ္တိုက္ေကာင္းကင္မွာ
သက္တန္႔တစ္စင္းပမာ ေတာက္ပရြန္းျမလို႔....

ကြ်န္ေတာ္.. တစ္လႊာျပီးတစ္လႊာ ေၾကြကာမွ
သူက..
ႏွင္းေတြကို..တစ္ေရာင္ျပီးတစ္ေရာင္ ေဆးျခယ္ေနေတာ့တယ္။ ။

မိုးကုတ္သား

ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာရြတ္လို႔ ျပီးေတာ့ မက ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္ေသးသည္။

"ႏွင္းျဖဴျဖဴေတြနဲ႔ တေလာကလံုး အျဖဴေရာင္ေတြ ဖံုးေနရင္ ပ်င္းစရာၾကီးေလကြာ၊ မ က ေလာကၾကီးကို အေရာင္စံုစံုနဲ႔ ျမင္ခ်င္တာ"

"မ သေဘာ အတိုင္းပါပဲဗ်ာ"

ရႊင္ပ်ေနေသာ မ မ်က္ႏွာ ေငြလကို ေငးၾကည့္ရင္း ဒီကေန႔ မဆီက အေျဖေတာင္းဖို႔ စိတ္ကူးေလး ပ်က္သြားရျပန္သည္။ မ အခ်စ္ကို ရဖို႔ရာ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ႏွစ္ ေနာက္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ဘယ္ႏွစ္ခုတိုင္ ေစာင့္ဆိုင္းရမည္လဲ၊ ကြ်န္ေတာ္ ေစာင့္ႏိုင္ပါသည္။
" မ " ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ။ ။

ေမတၱာျဖင့္

မိုးကုတ္သား