ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူမ

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူမ

သူမက မုန္းစရာေကာင္းေသာ ကြ်န္ေတာ့္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း မမျဖစ္သည္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စတင္ မိတ္ဆက္ေပးေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ သူမႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ စတင္ရင္းႏွီးခဲ့သည္။ အင္မတန္ရစ္သည္ ဆိုေသာ သူမကို ကြ်န္ေတာ္က ရစ္သည္ဟုမခံစားရ။ ေလေပးေျဖာင့္လို႔ပင္ ေနၾကေသး၏။ ေနာက္ေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ မဟုတ္ပဲ အျပင္မွာ ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းျဖစ္ၾကသည္။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကျခင္းသည္ အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ အီစီကလီ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ သို႔ေသာ္ သူမနွင့္ကြ်န္ေတာ္က မိတ္ေဆြျဖစ္ျခင္းသည္ လိင္ကြဲျပားမႈႏွင့္ မဆိုင္ဟု ယူဆထားၾကသူမ်ားသာ။ တခု ကြဲျပားသည္က သူမသည္ သူမ၏ သိကၡာႏွင့္ မာနတရား၊ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ေစာင့္စည္းထိန္းသိမ္းမႈ ေဘာင္တခုထဲမွာ လွ်ိဳ႕၀ွက္သိပ္သည္းစြာ ေနလိုပံုရျပီး ကြ်န္ေတာ္က ဘာ စည္းေဘာင္ကန္႕သတ္မႈမ်ိဳးကိုမွ မလိုလားသူျဖစ္သည္။ သူမက စကားေလးတစ္ခြန္းကအစ အရာရာကို အေလးအနက္ထားတတ္သူ၊ ကြ်န္ေတာ္က ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ႏိုင္သေလာက္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ အရာရာကို အေလးအနက္ မခံယူသူ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေတြ႕ရစဥ္က အနညး္ငယ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏိုင္ျပီး ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ေကာင္းလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ္လည္း ထင္တာႏွင့္ နဲနဲ လြဲေနခဲ့သည္။
ထိုေန႔က မေမွ်ာ္လင့္ပဲ မိုးေတြ သည္းေနခဲ့၏။ သူမခ်ိန္းထားေသာ သူမသင္တန္းအနီးရွိ လဖၻည့္ရည္ဆိုင္ မွာ ထိုင္ေစာင့္ရင္း စာတစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနခဲ့သည္။ ခ်ိန္းထားခ်ိန္ထက္ ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်ပီးမွ သူမက ေရာက္လာ၏။
ထီးကို ပိတ္ပီး ကြ်န္ေတာ္ထိုင္ေနရာ စားပြဲ၀ိုင္းတဘက္ ခံုေဘးးမွာ ယို႔ယို႔ေလး လာထိုင္သည္။ သူမ ရွက္ေနတာလား၊ ေၾကာက္ေနတာလား ကြ်န္ေတာ္ မသိေသာ္လည္း ကုပ္ကုပ္ေလး ထိုင္ေနေသာ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ ရယ္ခ်င္သြားရပါသည္။
စကားေျပာရင္း သူမ၏ မ်က္လံုးေတြႏွင့္ ဆံုႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳးစားေတာ့ သူမက မ်က္လႊာခ်ေနေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ျဖတ္ခနဲ ေတြ႕ေတြ႕ေနရေသာ သူမ၏မ်က္လံုးေတြက သူမနာမည္လိုပဲ ညိဳညိဳေလးနဲ႔ ရွင္းသန္႔ လွပပါသည္။
ထိုမ်က္၀န္းညိဳညိဳမ်ားမွာ အားငယ္မႈေတြ ေတြ႔ရသည္။ မလံုျခံဳမႈေတြ ေတြ႕ရသည္။
အထီးက်န္မႈေတြ ေတြ႕႔ရသည္။ ရိုးရွင္းမႈကို ေတြ႔ရသည္။
သူရဲေကာင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ထိုခဏမွာပင္ ကြ်န္ေတာ္က သူမ အားကိုးရာ မိတ္ေဆြရင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လိုခဲ့ပါသည္။

"ေနမေကာင္းလို႔ မလာေတာ့ဘူးလုပ္ေနတာ။ အားနာလို႔ "ဟု စေျပာလာေသာ သူမစကားမပြင့္တပြင့္ကို မိုးသံ၊ လူသံေတြၾကားမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္နားေထာင္ယူရပါသည္။

ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စကား အနည္းငယ္သာ ေျပာျဖစ္ၾကပီး တိတ္တဆိတ္ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ထိုင္ေနၾကခ်ိန္က ပိုမ်ားသည္။ သူမႏွင့္ ခ်က္တင္း ေျပာတုန္းကလို အဆိုးျမင္၀ါဒီတစ္ဦး မဟုတ္တာကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သတိထားမိသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ ဘာေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူ မုန္းတီးသလဲ ကြ်န္ေတာ္ ေသခ်ာမသိေသး။ ေလာကၾကီးက သူမ ယူဆထားသေလာက္ မဆိုးဘူးဆိုတာကိုေတာ့ သူမသိေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ေျပာျပလို႔ ရႏိုင္မည္ မဟုတ္မွန္းလဲ ကြ်န္ေတာ္ သိေနသည္။ အခ်ိန္ေတာ့ ယူရမည္။ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ လူခ်င္းေတြ႔ျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူမႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ဆံေရးက ပိုတိုးတက္လာသည္ ထင္ရ၏။ သူမ၏ ဘ၀ အပိုင္းအစ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ကြ်န္ေတာ္သိလာေတာ့ သူမကို ပို နားလည္လာရသည္။ လူမႈေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈေရးရာမွာ မညက္ေညာေသာ သူမက စကားလံုး ေဖာင္းပြမႈ၊ အႏွစ္သာရ ကင္းမဲ့မႈေတြကို မၾကိဳက္တတ္မွန္း သိသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္က သူမကိုယ္တိုင္ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ သူမ၏ ေကာင္းကြက္ ေလးေတြကို ျမင္ေစခ်င္လွပါသည္။ ဥပမာ သူမက သူမကို ဂရုစိုက္မႈေပးသူေတြ လိုအပ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈေတြကို မလိုခ်င္။ ဒါဟာ လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္လိုေသာ သူမရဲ႕ စိတ္ထားေလး မဟုတ္လား။ သူမက အကူအညီ ေတာင္းရမွာကို မၾကိဳက္။ တတ္ႏိုင္သမွ် သူမကိုယ္တိုင္ ရပ္တည္ခ်င္သည္။ သူမကို အကူအညီေတာင္းလွ်င္ေတာ့ (စိတ္ပါလွ်င္၊ တကယ္လိုအပ္သူ ျဖစ္ေနလွ်င္) ကူေပးမည္။ သို႔ေသာ္ အကူအညီ လာေတာင္းသူ ကို္ယ္တိုင္ လုပ္ႏိုင္သည့္ ကိစၥမ်ိဳး ဆိုလွ်င္ေတာ့ ျငင္းပစ္လိုက္ဖို႔ အားမနာတတ္။ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ လူမႈေရး ေခါင္းပါးသူလို႔ ယူဆမည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အဲလို ရဲရင့္တတ္ေသာ သူမစိတ္ေလးကို ေထာက္ျပျပီး သူမထင္သေလာက္ မေပ်ာ့ညံံ့ေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္သည္။ တခါတခါမွာေတာ့ သူမက ရင္ဖြင့္စရာေတြ ရွိလွ်င္ စကားေတြ အရွည္ၾကီး ေျပာသေလာက္ တခါတခါက် ဘာသံမွမထြက္ေအာင္ တိတ္ဆတ္ ေနတတ္သည္။ အစအေနာက္သန္ေသာ ကြ်န္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးျပီး အခါမ်ားစြာ ဘေလာ့က္ (block) ခံရဖူးသည္။ သူမ စိတ္ညစ္စရာေတြကို ဘယ္လိုမွ မခံစားႏိုင္ေတာ့ပဲ ထြက္ေပါက္မဲ႔ေနလွ်င္ေတာ့ဘယ္ေလာက္ စိတ္ဆိုးေနပါေစ၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္ေခၚကာ ရင္ဖြင့္ေလ့ရွိပါသည္။ "နင္မွ နားမေထာင္ေပးရင္ ငါရူးသြားလိမ့္မယ္" ဒါက သူမဆီက ၾကားေနက် စကားတစ္ခြန္းပင္။ ဟန္ေဆာင္ျခင္း အတတ္ကို မကြ်မ္းက်င္ေသာ သူမကို တခါတခါ စိတ္မရွည္ ျဖစ္ရသည္ကလြဲျပီး စိတ္ဆိုးၾကည့္လို႔ပင္ မရပါ။ တစ္ခု သတိထားမိသည္ကေတာ့ သူမသည္ စိတ္ အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက် အင္မတန္ ျမန္ျခင္း ပင္ ျဖစ္သည္။ "ညိဳရာ၊ ကိုယ္က သူတပါးေတြကို ကူညီအားေပးေနရတဲ့သူေလ။ ညိဳကိုယ္တိုင္က စိတ္ဓာတ္ေတြက်ေနရင္ သူတို႔ကို ဘယ္လို ေစာင့္ေရွာက္မလဲ" NGO တစ္ခုက လူမႈကူညီေရး ပရိုဂရမ္မွာ ၀င္အလုပ္ လုပ္ေနျပီျဖစ္ေသာ သူမကို အဲလို ေဖ်ာင္းဖ်လွ်င္ေတာ့ သူမက ခေလးဆိုးၾကီးလို ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္ျပီး ဂ်ီက်ျမဲ။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ တိုးတက္မႈမ်ားကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ျမင္ေနရသည္။ ဆိုး၀ါးလွေသာ ဘ၀ေတြကို သူမ လက္ေတြ႔ ျမင္ရ ၾကားရေတာ့ စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနွင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္ သူမ ငိုရသည္။ သို႔ေသာ္ ထို ျပိဳလဲေနေသာ ဘ၀ေလးမ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် ေဖးကူထူမရင္း အဆိုးျမင္စိတ္ေတြ ပါးလွ်ားလာတာ သူမကိုယ္ သူမ သတိပင္ ထားမိပံုမရေခ်။ အလုပ္ေတြ ၾကိဳးစားလုပ္၊ ႏိုင္ငံျခား ပညာေတာ္သင္ သြားဖို႔အတြက္လဲ တဖက္က ၾကိဳးစားေနရင္း စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မ်ားလာလွ်င္ေတာ့ သူမက အြန္လိုင္းကို ေရာက္ေရာက္လာတတ္ပါသည္။ ထိုအခါတိုင္းမွာလဲ သူမ၏ ေပါက္ကြဲမႈမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ခံရျမဲ။ ေလာကၾကီး ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပၚ စိတ္တိုင္းမက် ရံုႏွင့္ အားမရ။ သူမက သူမကိုယ္သူမလည္း မုန္းေနေသး၏။ တစ္ခါေတာ့ သူမက အြန္လိုင္းေပၚမွ အလိမ္အညာ စကားမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ကုန္ျပီး ထြက္ေျပးသြားခဲ့ ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ သူမခင္တြယ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေလး အနည္းငယ္ကို မစြန္႔ခြာႏိုင္စိတ္တို႔ျဖင္း သူမက အြန္လိုင္းကို ျပန္ေရာက္လာျပန္၏။
ဒီၾကားထဲမွာ သူမ အလုပ္ကိစၥအတြက္ ခရီး ခဏခဏ သြားရသည္။ ေနသားမက်ေသာ လူမႈေရး နယ္ပယ္မွာ သူမ အနည္းငယ္ ေနတတ္လာဟန္ ရွိသည္။ သူမလုပ္ငန္း အေျခအေနအရ မလွပေသာ ဘ၀ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျမင္ခဲ့ျပီးျပီပဲ။ အရင္လို တခ်ိန္လံုး စိတ္ဓာတ္ေတြ က်ေနျပီး သူမကိုယ္တိုင္ကိုပင္ အေကာင္းမျမင္ေလာက္ေအာင္ အမုန္းေတြႏွင့္ ျပည့္မေနေတာ့။ သူမကိုယ္သူမ ယံုၾကည္စိတ္ေတြလဲ ျပန္ရလာခဲ့ျပီ။ ဒါေၾကာင့္လဲ သူမ ႏိုင္ငံရပ္ျခား အေ၀းၾကီးကို ပညာေတာ္သင္ သြားရေတာ့ စိတ္ေတြ ပိုခံႏိုင္ရည္ ရွိခဲ့ဟန္ တူပါသည္။ စာေမးပြဲ နီးသည့္အခါမ်ိဳး၊ စိတ္ညစ္လာသည့္ အခါမ်ိဳးေတြမွာေတာ့ သူမက ထံုးစံအတိုင္း ေပါက္ကြဲကာ ေလာကၾကီးမွာ ပုန္းခိုစရာ ေနရာေလး ေပ်ာက္လို႔ေနတတ္ဆဲ။ သို႕ေသာ္ သူမ စာေမးပြဲ တစ္ခု ျပီးသြားတိုင္း ရမွတ္ေတြက အျမဲ ေကာင္းလို႔ ေနခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကို ကိုယ္စားျပဳေနရေသာ သူမ၏ ထူးခြ်န္မႈမ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္ေစခဲ့ပါသည္။ ခုေတာ့ သူမ မအားလပ္သည့္ၾကားက စာေတြ ျပန္ေရးလို႔ ေနခဲ့ျပီ။ သူမ၏ ဘ၀ အပိုင္းအစႏွင့္ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို ဒီေနရာေလးမွာ ရဲရဲတင္းတင္း ခ်ျပေနျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း၊ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြကိုလဲ သူမ ျမင္တတ္လာျပီ။
ခုေတာ့ သူမသည္ သူမကိုယ္သူမလက္ခံလာႏိုင္ျပီ။ ေလာကၾကီးက သူမထင္သေလာက္ မုန္းစရာ မေကာင္းေတါ့ဘူး ဟု သူမသိေနခဲ့ျပီလား။ သူမႏွင့္အျပင္မွာ လူခ်င္း သံုးၾကီမ္မွ်သာ ေတြ႔ဖူးေသာ ကြ်န္ေတာ္၊ သူမ၏ စာေတြကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ တခါတခါမွာေတာ့ ဖတ္ျပီး ေမ့သြားေသာ သူမ၏ စာတစ္ခ်ိဳ႔လို သူမ၏ အပိုင္းအစ တစ္ခ်ိဳ႔ကို ေမ့ေလ်ာ့ေကာင္း ေမ့ေလ်ာ့မည္။ ဥပမာ သူမ၏ ေမြးေန႔လိုမ်ိဳး ( Don't kill me :-P ) ။ သို႔ေသာ္ သူမကို သူမ၏ စာမ်ားလို ကြ်န္ေတာ္ ဆက္လက္ ဖတ္ေနဦးမည္သာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္ခင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းဆိုလဲဟုတ္၊ အမဆိုလဲ ဟုတ္ေသာ သူမ လဲျပိဳမႈမ်ားစြာမွ အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပန္ထကာ ေလွ်ာက္ႏိုင္သမွ် လွမ္းေနေသာ သူမ၏ ပန္းတိုင္၊ သူမ၏ လံုျခံဳေသာ ေနရာေလးတစ္ခု၊ ေနာက္ျပီး ျငိမ္းေအးမႈေလးေတြ အခ်ိန္မ်ားမ်ားမွာ ရေနဖို႔ တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းေပးေနပါအံုးမည္။ သူမ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

ေရးသားသူ - မိုးကုတ္သား